Χίλαρι και Ελίζαμπεθ, Ελίζαμπεθ και Χίλαρι. Θα μπορούσε να νικήσει αυτό το δίδυμο τον Ντόναλντ Τραμπ;
Η Κλίντον – λένε τα αμερικανικά μέσα – το σκέφτεται. Και κάτι παραπάνω: είναι ο τελευταίος της πειρασμός. Με μια απλή λογική: ένα θηλυκό «ticket» απέναντι στον πιο μισογύνη υποψήφιο πρόεδρο των πολλών τελευταίων δεκαετιών θα μπορούσε να φανεί ελκυστικό σε εκείνο το τμήμα των γυναικών ψηφοφόρων που δεν συγκινείται από τη Χίλαρι. Και από αυτήν την άποψη, η Ελίζαμπεθ Γουόρεν μοιάζει να είναι η ιδανική επιλογή. Γιατί η Ελίζαμπεθ είναι παιδί της εργατικής τάξης της Οκλαχόμα, δηλαδή εκείνης της λευκής Αμερικής των μεσοδυτικών πολιτειών που γοητεύεται όσο καμία άλλη κατηγορία ψηφοφόρων από τον Τραμπ. Και τι άλλο διαθέτει η 66χρονη γερουσιαστής της Μασαχουσέτης; Ενα πολιτικό ταπεραμέντο πίτμπουλ και λίγο ινδιάνικο αίμα στις φλέβες της.
Στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών, η Γουόρεν κράτησε αρχικά μια στάση ημιουδετερότητας ανάμεσα στην Χίλαρι Κλίντον και τον Μπέρνι Σάντερς. Προς το τέλος τάχθηκε στο πλευρό της Χίλαρι κι εκείνη της το ανταπέδωσε με ένα πολύ θετικό σχόλιο: «Είναι απίστευτα ικανή για οποιονδήποτε κυβερνητικό ρόλο».
Αυτά τότε. Γιατί τις προάλλες οι δυο γυναίκες συναντήθηκαν στην Ουάσινγκτον. Δηλώσεις δεν έκαναν, αλλά η προοπτική να είναι εκείνη η υποψήφια αντιπρόεδρος της Χίλαρι φαίνεται μάλλον εφιαλτική στον Τραμπ. Είναι κάτι που φαίνεται από τους χαρακτηρισμούς που της έχει επιφυλάξει ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών: πότε την αποκαλεί «Ινδιάνα», άλλοτε «Ποκαχόντας».
Η επιθετικότητα αυτή ερμηνεύεται ως φόβος. Τι φοβάται ο Τραμπ; Πρώτον, την κοφτή της γλώσσα.
Δεύτερον, ότι ιδεολογικά είναι κοντά στον «αντισυστημικό» Σάντερς και επομένως θα φέρει στην «συστημική» Κλίντον τους ψηφοφόρους του.
Τρίτον, το διαπιστωμένο γκελ της στους νέους και τις γυναίκες που δεν μπορούν να χωνέψουν την «γιαγιά Χίλαρι».
Τέταρτον, το γεγονός ότι είναι «προεδρίσιμη», θα μπορούσε δηλαδή να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων σε περίπτωση που χρειαστεί να αντικαταστήσει για οποιονδήποτε λόγο τη Χίλαρι στον Λευκό Οίκο.
Και πέμπτον, είναι όλα αυτά που δεν είναι η Χίλαρι: κόρη ενός θυρωρού που βγήκε γρήγορα εκτός μάχης εξαιτίας ενός εμφράγματος και μιας νοικοκυράς που δεν μπορούσε να πληρώσει τον γιατρό για τις ιατρικές της εξετάσεις, η Ελίζαμπεθ Γουόρεν κατάφερε να σπουδάσει και να γίνει καθηγήτρια στο Χάρβαρντ, παραμένοντας πιονέρισσα μιας Αριστεράς που αισθάνεται ορφανή στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Από αυτήν τη θέση ιδεολογικής και ηθικής υπεροχής κατακεραυνώνει τον Τραμπ: «αγύρτης», «ρατσιστής», «κράχτης του τσίρκου», «μαϊμού δισεκατομμυριούχος», «νάνος», «καταστροφή για την Αμερική». Να γιατί για πολλούς αυτή είναι η «αληθινή Χίλαρι». Και να γιατί η Χίλαρι την έχει τόσο μα τόσο ανάγκη.