Η Ρεάλ δεν ήταν άτρωτη. Κι ας κάνει σχεδόν 40 εκατομμύρια, δυόμισι φορές τον Παναθηναϊκό. Φάνηκε και χθες (Παρασκευή) στο τελευταίο δεκάλεπτο, όταν ο «Εξάστερος» εξαπέλυσε την αντεπίθεσή του. Την έπιασε πανικός. Εάν το παιχνίδι είχε λίγο χρόνο ακόμη, τώρα θα ετοίμαζε βαλίτσες για Αθήνα – για το Game 5 της σειράς. Αλλά δεν φταίει το ματς, που τελείωσε νωρίς. Φταίει ο Τσάβι Πασκουάλ, που την έμπνευσή του (να μαρκάρει χώρο κι όχι παίκτες) τη δοκίμασε αργά.
Με 15 λεπτά καλού μπάσκετ, στη Μαδρίτη δεν κερδίζεις. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε μυαλωμένα μόνο στο πρώτο πεντάλεπτο και στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα. Στο ενδιάμεσο έτρεξε χωρίς νόημα, άφησε τον ρυθμό να του ξεφύγει και επέτρεψε στη -διαβολικά εύστοχη- αντίπαλό του να σουτάρει από παντού. Η ισπανική ομάδα ολοκλήρωσε το ματς με 74% στα δίποντα και 19 ασίστ. Μέσα σε 15 λεπτά πέτυχε 46 πόντους. Στο σύνολο, 89. Είναι κρίμα να χάνεις, έχοντας βάλει 82 πόντους εκτός έδρας.
Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε στο Game 3. Στο χθεσινό παιχνίδι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν στα καλά του. Μόνον ο Καλάθης (που αξίζει τον τίτλο του MVP της σεζόν, εκτός κι αν κάποιος άλλος «οργιάσει» στο Βελιγράδι), ο Τζέιμς και ο Σίνγκλετον -στην επίθεση- ανταποκρίθηκαν στην κρισιμότητα του αγώνα. Ο Ρίβερς, ο Γκιστ, ο Λοτζέσκι, ο Ντένμον, προσέφεραν ελάχιστα. Παρόλα αυτά, η Ρεάλ σώθηκε από ένα τρίποντο… απόγνωσης του Ντόντσιτς, με το ένα χέρι και ταμπλό, ένα λεπτό πριν από τη λήξη και ενώ οι «πράσινοι» είχαν κατεβάσει τους 22 πόντους της διαφοράς (στα μέσα της τρίτης περιόδου) στους τρεις (85-82). Σώθηκε, επίσης, από τους διαιτητές, που με κάποιες ακατανόητες αποφάσεις τους σε καθοριστικές στιγμές φρόντισαν να διασφαλίσουν ότι το σκορ δεν θα ανατραπεί.
Ο Παναθηναϊκός έμεινε εκτός Final-4 για έκτη διαδοχική χρονιά (τις δυο τελευταίες με πλεονέκτημα έδρας). Αλλά, παρά την απογοητευτική του απόδοση μέχρι το 25ο λεπτό, άγγιξε το «θαύμα». Υπενθύμισε σε όλους ότι ανήκει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στην -κατά πως φαίνεται- τελευταία του ευρωλιγκάτη εμφάνιση. Η χθεσινή δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, αμέσως μετά το ματς, ήταν ξεκάθαρη: «… Είναι κρίμα να προσπαθείς σε μια διοργάνωση που εξω-αγωνιστικοί λόγοι δεν σε αφήνουν να κερδίσεις διακρίσεις και τρόπαια. Υπόσχομαι ότι πιστός στα ιδανικά του Παναθηναϊκού θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να συνεχίσει η ομάδα μας να αγωνίζεται σε πρωταθλήματα που διέπονται από Αρχές όπως η διαφάνεια, ο σεβασμός και η δικαιοσύνη. Οι συνεχείς προκλήσεις, ανομίες και η έλλειψη σεβασμού, είτε προς τον Σύλλογο είτε προς εμένα προσωπικά, των τωρινών διαχειριστών της Ευρωλίγκας δεν το καθιστά ως ένα τέτοιο πρωτάθλημα. Οι δικτατορίες σε εμάς τους Παναθηναϊκούς δεν ταιριάζουν. Εχουμε δουλειά μπροστά μας…».
Ο αποκλεισμός από τη Ρεάλ σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Σε πρώτη ανάγνωση, ο Παναθηναϊκός αποχωρεί από την EuroLeague οικειοθελώς. Επειδή ο ευερέθιστος ιδιοκτήτης του «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του». Η μισή αλήθεια είναι πως ο κ. Γιαννακόπουλος αντέδρασε άκομψα, πέρα από τα όρια, κάθε φορά που (θεώρησε ότι) αδικήθηκε. Η άλλη μισή, όμως, είναι ότι ο Τζόρντι Μπερτομέου, ο CEO της EuroLeague, τον δικαιώνει με την εκδικητική του συμπεριφορά. Εχει μετατρέψει μια προσωπική βεντέτα σε καθολικό διωγμό του πιο εμπορικού brand name του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η περίπτωση του Μάνου Παπαδόπουλου, που του απαγορεύθηκε να κάθεται στον πάγκο της ομάδας έπειτα από 27 ολόκληρα χρόνια, είναι ενδεικτική.
Το λάθος του κ. Γιαννακόπουλου είναι ότι κήρυξε τον πόλεμο στην EuroLeague χωρίς, προηγουμένως, να έχει εξασφαλίσει συμμάχους στην επιχείρηση ανατροπής του Μπερτομέου. Ισως, έπρεπε να περιμένει λίγο ακόμη. Το κλίμα έχει, ήδη, αρχίσει να αλλάζει. Οι σύλλογοι, ο ένας μετά τον άλλον, διαμαρτύρονται εντόνως για τις διαιτησίες. Ολο και περισσότερα γήπεδα διαδηλώνουν κατά του «δικτάτορα». Στην ίδια του την πατρίδα τα ΜΜΕ προβαίνουν σε αποκαλύψεις εναντίον του. Ο λόγος για τον οποίο δεν έχουμε, ακόμη, καθολική εξέγερση, είναι γιατί μόνον ο Γιαννακόπουλος, οι Αγγελόπουλοι και ο ιδιοκτήτης της Αρμάνι Μιλάνο πληρώνουν από την τσέπη τους. Ολες τις υπόλοιπες ομάδες τις χρηματοδοτούν απρόσωπες επιχειρήσεις και χορηγοί.
Κάποτε, οι εταίροι του Δημήτρη στην EuroLeague θα ξεσηκωθούν. Αλλά, μέχρι να συμβεί αυτό, η απόφασή του να αποσύρει τον Παναθηναϊκό από τη διοργάνωση μπορεί να πλήξει το αγωνιστικό μέγεθος του συλλόγου. Ιδίως στην (πολύ πιθανή) περίπτωση που οι πρωτοκλασάτοι παίκτες του αρνηθούν να τον ακολουθήσουν στο χαμηλότερου επιπέδου Basketball Champions League.
Στην τελευταία του Ευρωλίγκα, ο Παναθηναϊκός αποσκοπούσε σε μια θεαματική έξοδο. Απέτυχε, πρωτίστως επειδή δεν πραγματοποίησε ούτε μια υπέρβαση μέσα στη σεζόν. Δεν κατάφερε να νικήσει ούτε έναν από τους μεγάλους του αντιπάλους μακριά από την Αθήνα. Ετσι, μετά και τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού, το ελληνικό μπάσκετ θα δει αυτό το Final-4 από τον καναπέ. Θα είναι η ένατη φορά τα τελευταία 28 χρόνια, αλλά η πρώτη που και οι δυο εκπρόσωποι της Ελλάδας έμειναν εκτός με πλεονέκτημα έδρας. Δεν είναι καταστροφή. Είναι, όμως, «καμπανάκι».
