Οταν οι δύτες στη Βαλτική Θάλασσα είδαν πρώτη φορά το ναυάγιο στο σόναρ, το πέρασαν για ψαρόβαρκα. Καθώς πλησίασαν για να το ερευνήσουν, ανακάλυψαν πως ήταν ιστιοφόρο του 19ου αιώνα, φορτωμένο με σαμπάνιες, κρασιά, μεταλλικά νερά και σερβίτσια πορσελάνης. Μέτρησαν περισσότερα από 100 μπουκάλια σαμπάνιας στο ναυάγιο, κάπου στα ανοιχτά της Σουηδίας, έγραψε το BBC News.
Ο Tόμας Στατσούρα (Tomasz Stachura), μέλος της πολωνικής ομάδας καταδύσεων Baltitech, πιστεύει ότι το φορτίο του πλοίου προοριζόταν για τον τσάρο της Ρωσίας. Η Baltitech, που ειδικεύεται στην εξερεύνηση ναυαγίων της Βαλτικής, χαρακτήρισε το εύρημα «θησαυρό». Ο Στατσούρα, επικεφαλής της ομάδας, είπε: «Είμαι δύτης για 40 χρόνια. Κατά καιρούς, βλέπεις ένα ή δύο μπουκάλια. Ποτέ πριν δεν είδα ολόκληρα κιβώτια με μπουκάλια αλκοόλ».
Το εύρημα εντοπίστηκε περίπου 20 ναυτικά μίλια (37 χλμ.) νότια του σουηδικού νησιού Ολαντ. Δυο δύτες είχαν πει ότι θα έκαναν «μια γρήγορη κατάδυση», όμως έλειψαν σχεδόν δύο ώρες. «Ετσι υποπτευθήκαμε ότι υπήρχε κάτι πολύ ενδιαφέρον εκεί κάτω» πρόσθεσε ο Στατσούρα. Οι πήλινες φιάλες με το μεταλλικό νερό φέρουν το εμπορικό σήμα της γερμανικής εταιρείας Selters. Αυτά βοήθησαν στη χρονολόγηση του ναυαγίου μεταξύ 1850 και 1867.
Η σαμπάνια προσελκύει το σημερινό ενδιαφέρον, φυσικά, όμως η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή το μεταλλικό νερό ήταν ένα προϊόν που απευθυνόταν σε βασιλικά τραπέζια. «Το θεωρούσαν φάρμακο» σχολίασε ο δύτης. «Και η αξία του ήταν τόσο μεγάλη, που τις μεταφορές των φιαλών συνόδευε πάντα η αστυνομία». Ο δύτης είπε στο βρετανικό δίκτυο ότι αποδέκτης του φορτίου θα πρέπει να ήταν ο Νικόλαος Α’.
Πιστεύει ότι το ρωσικό πλοίο έπλεε σε όλη τη Βαλτική, είτε προς τη Στοκχόλμη είτε προς την Αγία Πετρούπολη. «Η ίδια η κατάδυση διαρκεί μόνο 20 λεπτά, όμως σημασία έχει η κατάδυση στην Ιστορία. Στο μέλλον, ίσως μάθουμε περισσότερα για αυτό το ναυάγιο» σημείωσε. Ο υποβρύχιος «θησαυρός» δεν μετακινήθηκε. Μάλιστα εκλήθησαν και ειδικοί στις ενάλιες αρχαιότητες να γνωματεύσουν. Οι σουηδικές αρχές έχουν ενημερωθεί επίσης.
«Εμεινε εκεί κάτω κάπου 170 χρόνια», είπε ο Στατσούρα, «οπότε ας το αφήσουμε να μείνει άλλον έναν χρόνο». Οι ιστορικοί, πάντως, εκτιμούν ότι τον 19ο αιώνα η Ρωσία ήταν η μεγαλύτερη αγορά σαμπάνιας, ειδικά γλυκιάς. Οι Βρετανοί προτιμούσαν τη sec. Τότε οι γάλλοι οινοποιοί συνήθιζαν να προσθέτουν λίγο κονιάκ στις σαμπάνιες, τα σάκχαρα του οποίου ασφαλώς βοηθούσαν στη συντήρησή τους.
Σε ό,τι αφορά τις σαμπάνιες και τα κρασιά του ναυαγίου, οι συγκεκριμένες συνθήκες, 58 μέτρα κάτω από το νερό, το κρύο και το σκοτάδι, θεωρούνται από τους ειδικούς ιδανικές για τη διατήρησή τους. Τα ποτά αυτά κατά πάσα πιθανότητα πίνονται και σήμερα, αναλόγως της αντοχής των φελλών στα πώματα. Η σαμπάνια ίσως να είναι ακόμη γευστική, αν και είναι πολύ πιθανόν να έχει χάσει τον αφρό της.