«Χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης γενναιοδωρίας και ειλικρίνειας», χαρακτήρισε ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (2012-14) Βαγγέλης Βενιζέλος την κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη στάση που τηρεί εξαρχής στο Ουκρανικό, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων για την αποστολή όπλων (με τελευταία την καταρχήν συμφωνία με τον καγκελάριο Σολτς για την αποστολή των BMP-1 του ελληνικού Στρατού και την αντικατάστασή τους με τα γερμανικά Μarder 1A3).
Κατά την ομιλία του σε εκδήλωση στα Ιωάννινα με θέμα «Η Ελλάδα μπροστά στον σπασμένο καθρέφτη της Ουκρανίας» που διοργάνωσαν ο Oμιλος Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού Ιωαννίνων και το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι είναι μονόδρομος για την Ελλάδα η στάση της στο Ουκρανικό, προς απάντηση όσων «θα ήθελαν να είναι λιγότερο εκτεθειμένη η χώρα μας» αντιτασσόμενοι στην απόφαση αποστολής όπλων στους Ουκρανούς, ακόμη και στο πλαίσιο της ανταλλαγής των παρωχημένων ΤΟΜΑ ΒΜΡ-1 (που θα σταλούν στην Ουκρανία) με τα Μarder 1Α3.
Ο κ. Βενιζέλος υπεραμύνθηκε της απόφασης της κυβέρνησης, τονίζοντας ότι η χώρα δεν μπορεί να αμφιταλαντεύεται και κάνει υστερόβουλες σκέψεις.
«Πρέπει να είμαστε παρόντες και αυτό έχει σχέση και με τις κυρώσεις, άρα και με αντίποινα, όπως συνέβη με το Ιράν και τα δύο δεξαμενόπλοια, έχει σχέση και με την αποστολή πολεμικού υλικού, το οποίο όπως είπε και ο πρώην Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, αναβαθμίζει τελικά τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις γιατί θα διαθέτουν πιο σύγχρονο εξοπλισμό», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Μάλιστα αναρωτήθηκε εάν «θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα αμφίθυμη και να αμφιταλαντεύεται, εάν θα μπορούσε να υποδύεται την Τουρκία ή την Ουγγαρία του κ. Ορμπαν» και «τι θα προσέφερε αυτό σε ποια εθνικά θέματα και σε ποια στρατηγική θα εντασσόταν», για να υπογραμμίσει ότι «στοιχειώδης εντιμότητα, δημοκρατική και εθνική επιβάλλει να πούμε αυτήν την απλή, αλλά κρίσιμη αλήθεια».
Στο πλαίσιο αυτό σημείωσε ότι είναι «χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης γενναιοδωρίας και έλλειψης ειλικρίνειας να ασκείται κριτική στην κυβέρνηση για αποφάσεις που θα ελάμβανε, κατά τρόπο όμοιο και απαράλλακτο, οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν στην εξουσία» αυτή την περίοδο.
«Ο σπασμένος καθρέφτης της Ουκρανίας»
Στην παρέμβασή του ο Βαγγέλης Βενιζέλος αναφέρθηκε και στην κίνηση της Ελλάδας να συμμετέχει στην ομάδα των χωρών που ζήτησαν από τον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να διερευνήσει εάν έχουν τελεστεί στην Ουκρανία εγκλήματα πολέμου και εάν υπάρχει δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου κατά των υπαιτίων, κατά της πολιτικής ηγεσίας της Ρωσίας.
Οπως είπε, οι ελληνικοί χειρισμοί στο ζήτημα ενοχλούν τη Ρωσία, γιατί θεωρούσε και θεωρεί ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης και κοινωνίας «πιστεύει πως οφείλει στη Ρωσία την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους από το 1821 μέχρι σήμερα, ακόμη και για το Κυπριακό, ενώ μπορεί τα πράγματα να είναι εντελώς αντεστραμμένα και αυτό να φανεί στον σπασμένο καθρέφτη της Ουκρανίας».
Η ελληνική στάση όμως, ξεκαθάρισε, είναι αυτή μιας συνεπούς δυτικής χώρας. Η Ελλάδα συμπεριφέρεται ως κράτος-μέλος της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, ως μέλος της Δυτικής Συμμαχίας. Συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων, συμμετέχει στην επιβολή κυρώσεων, πρωτοστατεί ορισμένες φορές στην επιβολή των κυρώσεων, όπως συνέβη με το δεξαμενόπλοιο που είχε βλάβη ανοιχτά της Καρύστου και ετέθη υπό ελληνικό λιμενικό έλεγχο, διευκόλυνε τις αμερικανικές αρχές στην επιβολή των δικών τους κυρώσεων και υπέστη τα ιρανικά αντίποινα.
Στα του Ουκρανικού, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας επεσήμανε ότι δεν πρόκειται απλώς για μία επίθεση κατά της εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας, αλλά για κάτι πολύ βαθύτερο που αναδιατάσσει τους παγκόσμιους συσχετισμούς.
«Είμαι πολύ ανήσυχος. Η κατάσταση είναι γεμάτη από αβεβαιότητες και αυτό είναι ένα νέο κεφάλαιο στην παγκόσμια Ιστορία, που δεν θα κλείσει εύκολα. Πρέπει να εξοπλιστούμε με υπομονή, με διορατικότητα να αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται γύρω μας και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά αφορά την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Δύση», υπογράμμισε, για να προσθέσει:
«Δεν μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα μόνο από τη σκοπιά της Δύσης, γιατί υπάρχουν και άλλοι “παίκτες” που πρέπει να συνεκτιμήσουμε. Αυτό που διακυβεύεται εξάλλου είναι πάρα πολύ σημαντικό, είναι το σύνολο των δυτικών αξιών, είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία. Δεν πρόκειται για έναν πόλεμο στην Ουκρανία, δεν πρόκειται για μια επίθεση κατά της εθνικής υπόστασης και εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, αλλά για κάτι πολύ βαθύτερο και ευρύτερο που αναδιατάσσει του παγκόσμιους συσχετισμούς».