Αποτελούσε για χρόνια ένα σκηνοθετικό του απωθημένο που τελικά κατάφερε να ευοδώσει.
Ο Τζορτζ Κλούνεϊ μετέφερε στην μικρή οθόνη, για λογαριασμό της πλατφόρμας Hulu, το «Catch-22», το οποίο βασίζεται στην ομώνυμη αντιπολεμική νουβέλα του Τζόζεφ Χέλερ.
Η σειρά ακολουθεί τις περιπέτειες του σμηναγού Γιοσάριαν και της υπόλοιπης αεροπορικής μοίρας των ΗΠΑ, η οποία μάχεται στην Πιανόζα της Ιταλίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το αντιπολεμικό μυθιστόρημα του Χέλερ έχει μείνει στην ιστορία λόγω της ισχυρής κριτικής που ασκεί στον καπιταλισμό και τις κοινωνικές σχέσεις, που απορρέουν απ’ αυτόν.
Μαζί με τον Κλούνεϊ, ο οποίος εκτός από τον ρόλο του υποσμηναγού Σάισκοπφ, διοικητή της βάσης όπου είναι αποσπασμένος ο πρωταγωνιστής της σειράς, κρατά επίσης αυτόν του σκηνοθέτη και του παραγωγού, πρωταγωνιστούν και οι Χιου Λόρι του «House M.D», ο Κάιλ Τσάντλερ και ο Κρίστοφερ Άμποτ.
Ο Κλούνεϊ μίλησε στην βρετανική Τelegraph για την εμπειρία των γυρισμάτων, αλλά και για το πώς ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κατάφερε και άλλαξε προς το καλύτερο το πρόσωπο μιας ολόκληρης χώρας, των ΗΠΑ εν προκειμένω:
«Μιλάμε για ένα από τα σημαντικότερα αμερικανικά μυθιστορήματα όλων των εποχών», λέει ο Κλούνεϊ, προσθέτοντας πως «παρόλο που θεωρείται δύσκολο να μεταφερθεί κινηματογραφικά λόγω της πυκνής δομής του, σκέφτηκα πως πρέπει να πάρω το ρίσκο αυτό. Υπήρξα τυχερός στην καριέρα μου καθώς έκανα κάποια πράγματα που ήταν διασκεδαστικά αλλά και εύκολα. Στη συνέχεια όμως πάντα αναρωτιέμαι “Τι βρίσκεται στο επόμενο επίπεδο;”».
Πλέον, ο Κλούνεϊ, με την εμπειρία του και σε άλλες πολεμικές ταινίες, όπως το «Οι Τρεις Βασιλιάδες» του 1999, παραδέχεται πως αισθάνθηκε μια πιο προσωπική σύνδεση με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς «Τότε, ο θείος μου ήταν πιλότος σε βομβαρδιστικά Β-17. Έχω την στρατιωτική του ταυτότητα στο σπίτι, με όλες τις αποστολές γραμμένες πάνω της, συμπεριλαμβανομένης και της Δρέσδης».
Ο αμερικανός ηθοποιός θεωρεί πως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, εκτός από το να εμποδίσει την περαιτέρω άνοδο του γερμανικού εθνικισμού, προκάλεσε επίσης μια πραγματική επανάσταση στον αμερικανικό πολιτισμό.
«Στείλαμε εκατομμύρια ανθρώπους στο εξωτερικό και δεν αγωνιστήκαμε απλά σε έναν πόλεμο, αλλά μάθαμε για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, μάθαμε για τέχνη, μουσική, μέχρι και για… σκι. Και οι στρατιώτες που επέστρεψαν στη χώρα μας, την άλλαξαν προς το καλύτερο. Οι επόμενες δύο γενιές ταξίδεψαν όλο και λιγότερο. Νομίζω ότι το 1990 λιγότερο από το 10% των Αμερικανών είχε διαβατήρια [σ.σ: όντως, ήταν ακομη πιο κάτω, στο 4%!] και όταν δεν ταξιδεύεις, φοβάσαι το τί μπορεί να υπάρχει εκεί έξω. Όταν δεν ταξιδεύεις, μπορείς τόσο εύκολα να θεωρήσεις άλλους ανθρώπους ως τον εχθρό σου. Μπορείς να πιστέψεις μέχρι και ότι όλοι οι πρόσφυγες είναι τρομοκράτες!», φιλοσοφεί σχετικά.
Η συζήτηση φτάνει αναπόφευκτα και στο θέμα της ανισότητας των φύλων στο Χόλιγουντ και ο Κλούνεϊ παραδέχεται πως «όταν ξέσπασε ο σάλος με τις διαφορετικές αμοιβές σε άνδρες και γυναίκες, εργαζόμασταν ήδη στο “Catch-22” και έλεγα από μέσα μου “Ω Θεέ μου, όλοι οι χαρακτήρες είναι άνδρες, είναι το 1944, είναι πόλεμος και δεν μπορούμε ξαφνικά να κάνουμε τους χαρακτήρες μας γυναίκες”».
Ωστόσο, όπως επισημαίνει, η λύση βρέθηκε: ανέθεσε στην διευθύντρια φωτογραφίας, Ελεν Κούρας, να σκηνοθετήσει δυο από τα επεισόδια που αρχικά ήταν προγραμματισμένα να σκηνοθετήσει ο ίδιος.
Όπως καταλήγει ο αμερικανός σταρ, το επόμενό του πρότζεκτ αφορά μια μίνι τηλεοπτική σειρά με θέμα το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
«Όλοι οι χαρακτήρες της υπόθεσης, από τον πρόεδρο Νίξον μέχρι τον τελευταίο εισαγγελέα, ήταν όλοι τους πολύ ταλαντούχοι, έξυπνοι τύποι και όμως όλοι κατέληξαν στη φυλακή. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονική συγκυρία για να μιλήσουμε για αυτά τα πράγματα», τονίζει με νόημα ο Κλούνεϊ.