Με την πρώτη ομιλία του Τζο Μπάιντεν «για την Κατάσταση του Εθνους» ασχολήθηκε και ο ανταποκριτής της Corriere della Sera στη Νέα Υόρκη, ο Μάσιμο Γκάτζι, ρίχνοντας το βάρος στην αποτρεπτική ισχύ των ΗΠΑ όπως αυτή αποκαλύφθηκε μέσα από τον λόγο του αμερικανού προέδρου. «Ο Μπάιντεν μπήκε στον Λευκό Οίκο με σκοπό να θεραπεύσει την άρρωστη αμερικανική δημοκρατία και να αποκαταστήσει τη συνεργασία και την τάξη στον κόσμο ύστερα από τα θυελλώδη χρόνια του Ντόναλντ Τραμπ», ξεκίνησε ο ανταποκριτής, «όμως αντιμετωπίζει τεράστια εμπόδια σε αυτό το ζήτημα».
Η συνέχεια της ανταπόκρισης ήταν υμνητική, βέβαια, για τον αμερικανό πρόεδρο, αν και την εισαγωγή του την αφιέρωσε «στις τραγικές ώρες της ρωσικής εισβολής», οι οποίες ανέδειξαν «τον αμφιλεγόμενο πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι σε παγκόσμιο ήρωα, καταξιωμένο από την Ευρωβουλή».
Εκανε σωστούς χειρισμούς
Για τον Μπάιντεν έγραψε ότι ναι μεν «δεν είναι γίγας της πολιτικής, δεν είναι χαρισματικός, δεν προβάλλει δυναμισμό αφού τον πήραν και τα χρόνια», ωστόσο «πρέπει να του αναγνωριστούν δύο πλεονεκτήματα»: το πρώτο είναι ότι «διαχειρίστηκε την ουκρανική κρίση με σοφία και αποφασιστικότητα» και, επιπροσθέτως, δεν διέπραξε «τα λάθη του Πούτιν, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παγκόσμια σύγκρουση», ενώ το δεύτερο αφορά την ψυχραιμία του «απέναντι στις συνεχείς προσπάθειες του Τραμπ και του μισού πολιτικού φάσματος να τον απονομιμοποιήσουν και, έτσι, να εμποδίσουν το κυβερνητικό έργο». Υστερα από όλα αυτά δικαιώθηκαν οι Αμερικανοί που υπερψήφισαν τον Μπάιντεν «στοιχηματίζοντας στην εμπειρία του και στην ικανότητά του», αν και «ο δρόμος που διάβηκε ήταν σκληρός, με την αποχώρηση από το Αφγανιστάν και με κάποιες χαμένες μάχες στο Κογκρέσο».
Εφτιαξε το παγκόσμιο κλίμα
Ο Γκάτζι πρόβαλε την ήρεμη δύναμη που λέγεται Τζο Μπάιντεν, και αυτή η εκτίμησή του δικαιώθηκε από τον χειρισμό του Ουκρανικού: «Ο αμερικανός πρόεδρος γνώριζε καλά τον ρώσο πρόεδρο, εξερεύνησε την ψυχή του, είχε σκληρές συζητήσεις μαζί του και ήταν πάντα ειλικρινής». Μπορεί να μην απέτρεψε τη ρωσική επίθεση, όμως «με υπομονετική δουλειά στη διπλωματία και στις μυστικές υπηρεσίες, η οποία διήρκεσε μήνες, κατάλαβε τι θα συνέβαινε, και έτσι δημιούργησε το παγκόσμιο κλίμα, κράτησε ενωμένη τη δυτική συμμαχία και ακύρωσε τις προσπάθειες του Πούτιν να διχάσει την Ευρώπη».
Νέκρωσε τα πυρηνικά
Και κατέληξε ο Γκάτζι: «Ο Τζο Μπάιντεν δεν αντέδρασε στην πρόκληση της κινητοποίησης του ρωσικού πυρηνικού οπλοστασίου, αρνήθηκε να παρασυρθεί στη δίνη μιας περαιτέρω δραματοποίησης της κρίσης. Ποτέ δεν εξέτασε καν το αίτημα να δημιουργηθεί ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Ουκρανία, επειδή θα ήταν κίνηση που θα οδηγούσε σε άμεση σύγκρουση μεταξύ των ρωσικών και των αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων, δηλαδή σε πόλεμο. Ο αμερικανός πρόεδρος επικρίθηκε επειδή περιορίστηκε στη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία και στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά τώρα ανακαλύπτουμε ότι αυτή η βοήθεια εμπόδισε τους Ρώσους να ολοκληρώσουν την εισβολή αστραπηδόν, ενώ οι οικονομικές κυρώσεις αποδεικνύονται καταστροφικές για τη Μόσχα».
Νίκησε χωρίς να ρίξει σφαίρα
Νίκησε, λοιπόν, ο Μπάιντεν τον Πούτιν «χωρίς να πυροβολήσει, αφού η αξία του ρουβλίου έπεσε κατά το ένα τρίτο μέσα σε δύο ημέρες, το χρηματιστήριο έκλεισε αφού έχασε 40% σε αξία, οι Ρώσοι δεν θα ταξιδεύουν πια στο εξωτερικό», πράγματα που όλα μαζί «απομονώνουν όλο και περισσότερο τον δικτάτορα Πούτιν από τους ολιγάρχες του και την πλούσια αστική τάξη, άτομα που τον υποστήριξαν επειδή το καθεστώς Πούτιν τους επέτρεψε τον δυτικό τρόπο ζωής και τα δυτικά επίπεδα κατανάλωσης».