«Εάν είναι αλήθεια πως μια ηθοποιός αποτυπώνεται στη μνήμη του κοινού για τους ρόλους της, η ηλικία μου, τα 80 μου χρόνια, δεν μετρούν. Για κάποιους θα είμαι πάντα η Μπαρμπαρέλλα. Για άλλους η πόρνη Μπρι Ντάνιελς, για πολλούς είμαι ακόμα και πάντα θα είμαι η κόρη του Χένρι Φόντα».
Η Τζέιν Φόντα, κατά τη διάρκεια της καριέρας της κατάφερε να κερδίσει δύο Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου (για τις ερμηνείες της στην «Εξαφάνιση» του Άλαν Πάκουλα και στον «Γυρισμό» του Χαλ Άσμπι), έξι Χρυσές Σφαίρες και δεκάδες άλλα βραβεία και διακρίσεις ενώ μπορεί να αισθάνεται περήφανη και για τις επιδόσεις της ως ακτιβίστρια, παραγωγός, συγγραφέας αλλά και τηλεοπτική«γκουρού» της αεροβικής. Toν περασμένο Σεπτέμβριο τιμήθηκε για το σύνολο του έργου της με τον Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας, έχοντας στο πλευρό της έναν άλλο μεγάλο εκπρόσωπο του Χόλιγουντ του περασμένου αιώνα, τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Πρόσφατα ολοκλήρωσε την ερμηνεία της στο «Book Club» και είναι περίεργη να δει το τελικό αποτέλεσμα της ταινίας του Μπιλ Χόλντερμαν. «Μιλάει για τέσσερις φίλες που συναντιούνται και διηγούνται πως η ανάγνωση των “Πενήντα Αποχρώσεων του Γκρι” μεταμόρφωσε τις ζωές τους αλλά και τις επιθυμίες τους. Χάρηκα που βρέθηκα ξανά στο σετ με ηθοποιούς που εκτιμώ όπως η Ντάιαν Κίτον, η Κάντις Μπέργκεν, η Μαίρη Στινμπέργκεν. Δεθήκαμε πολύ κατά τα γυρίσματα. Ως γυναίκες, ως μητέρες, ως γιαγιάδες που αισθάνονται ακόμα κοπέλες. Είναι σημαντικό να γυρίζονται ταινίες όχι μόνο για τους νεότερους, αλλά και για εκείνους που δεν είναι πλέον νέοι», υποστήριξε, μιλώντας στην Corriere della Sera η Τζέιν Φόντα, γνωρίζοντας ότι σε λίγες ημέρες, την 21η Δεκεμβρίου, πρόκειται να γιορτάσει τα 80α γενέθλιά της.
Εμφανίζεται ιδιαίτερα χαρούμενη και για την επιτυχία που σημειώνει η τηλεοπτική σειρά «Grace & Frankie» στην οποία, μαζί με την Λίλι Τομλίν, παρουσιάζουν την ιστορία δύο γυναικών ηλικίας άνω των 70 που καταλήγουν φίλες όταν οι σύζυγοί τους ανακοινώνουν πως είναι ομοφυλόφιλοι.
«Μου άρεσε πολύ το σενάριο που έγραψε μια γυναίκα, η Μάρτα Φραν Κάουφμαν στην οποία οφείλουμε και το Friends. Σε αυτά που γράφει εμπεριέχεται η ουσία της ζωής, οι εκπλήξεις και οι δυσκολίες της», προσδιόρισε, αναφέροντας πως αισθάνεται οικεία με τις πρωταγωνίστριες τις σειράς. Γιατί «οι δύο γυναίκες, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες, αρχίζουν ένα νέο κεφάλαιο στις ζωές τους. Κατά βάθος, όλες οι ζωές εξελίσσονται μέσω επεισοδίων. Σημεία καμπής, νίκες, αποτυχίες… Η πραγματικότητα δεν είναι κινηματογραφική αλλά οι ταινίες μπορούν να μας βοηθήσουν να ζήσουμε με φαντασία και ρεαλισμό».
Και επικαλέστηκε ένα επεισόδιο από τη δικής της πολυκύμαντη ζωή: «όταν αποφάσισα να εγκαταλείψω το σινεμά και να πάω να ζήσω στην Ατλάντα με τον Τεντ Τέρνερ, ο οποίος παραμένει φίλος μου, νόμιζα πως επρόκειτο για μια τελική επιλογή της ζωής μου η οποία, ωστόσο, μου επιφύλασσε άλλες εκπλήξεις».
Πάντως στον ιταλό δημοσιογράφο, έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι οι πιο σημαντικές στιγμές της εξαιρετικής καριέρας της, κατά βάθος δεν της ανήκουν, όπως τόνισε η ίδια. «Η πιο όμορφη στιγμή, για παράδειγμα, σχετίζεται με το Όσκαρ του πατέρα μου για την ερμηνεία του στην ταινία “Στη Χρυσή Λίμνη”. Συμμετείχα μαζί του σε εκείνη την ιστορία που ακόμα θεωρώ πως είναι μία από τις πιο σημαντικές με θέμα την αμερικανική οικογένεια», αποκάλυψε.
Στο κατώφλι της ένατης δεκαετίας της ζωής της, η Φόντα δηλώνει πως δεν μετανιώνει για τίποτα από όλα όσα έκανε και δεν έκανε τόσο στη ζωή της όσο και στην καριέρα της. «Συμβουλεύω στους νέους ανθρώπους μόνον να έχουν πάντα το θάρρος να λένε ξεκάθαρα “ναι” ή “όχι”. Στα περισσότερα από 57 χρόνια καριέρας, ως γυναίκα και όχι μόνον ως ηθοποιός, προσπαθούσα πάντα να κάνω αυτό, από τότε που μαζί με έναν νεότατο Γουόρεν Μπίτι συμμετείχα σε μια οντισιόν. Οι γυναίκες έκαναν σημαντικά βήματα αλλά ο δρόμος παραμένει μακρύς», υποστήριξε.
Και για αυτόν τον λόγο έστησε και ένα δικό της blog. «Με ενδιαφέρει να μεταδίδω στιγμές της ζωής, συναντήσεις, απώλειες, ανακαλύψεις. Ή να διηγούμαι στις κοπέλες πως μικρή υπέφερα από βουλιμία, για να πω με κάποιον τρόπο πως η καθημερινότητα και το επάγγελμα που επιλέγει κανείς, συνεπάγονται υποχρεώσεις και στεναχώριες. Στην τελευταία μου ταινία με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ «Our Souls at Night», εγώ αναφέρω, σκεπτόμενη όχι το σεξ, αλλά την βαθύτερη επικοινωνία μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας: “εγώ μπορεί να αισθανθώ μόνη, ενδεχομένως να συμβαίνει και σε εσένα”. Πιστεύω πως αυτή είναι μια από τις καλύτερες ατάκες ολόκληρης της καριέρας μου», κατέληξε.