Στο ιταλικό ταξίδι ενός αμερικανικού βιβλίου αφιέρωσε μερικές αράδες η Corriere della Sera, και αυτό επειδή ο συγγραφέας του είναι ο μέλλων αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς. Εκανε καινούργια ανατύπωση, έγραψε, και μάλλον θα ακολουθήσει και άλλη ή άλλες από τον εκδοτικό οίκο Garzanti.
Το περίεργο είναι, σχολίασε η Corriere, ότι και σε άλλες χώρες της Ευρώπης κυκλοφόρησε το βιβλίο αυτό, όπως στη Γερμανία, όμως δεν σημείωσε επιτυχία. Και στην Ιταλία, βέβαια, οι αρχικές πωλήσεις του, το 2017, στην αρχή της πρώτης προεδρίας Τραμπ, ήταν μικρές, περί τα 3.000 αντίτυπα. Αντιθέτως, τις μεγάλες εισπράξεις ο Garzanti τις έκανε με το βιβλίο της Μισέλ Ομπάμα, το οποίο πούλησε 250.000 τεμάχια. Ομως τώρα θα αλλάξει και η τύχη του πονήματος του Βανς.
Το βιβλίο «Hillbilly Εlegy – A Μemoir of a Family and Culture in Crisis» («Χωριάτικη ελεγεία – Απομνημονεύματα μιας οικογένειας και ενός πολιτισμού σε κρίση») θέτει στον μεταφραστή το πρόβλημα της απόδοσης του όρου hillbilly. Είναι βεριτάμπλ αμερικανικός, απηρχαιωμένος και κόντρα στην ορθοπολιτική λογική, διότι εκλαμβάνεται ως υβριστικός στον προφορικό λόγο (πόσο μάλλον στον γραπτό), καθώς σημαίνει μπουρτζόβλαχος, άξεστος, αλλά και απλοϊκός, χωριάτης, ναΐφ και κατ’ επέκταση εξ ορισμού «άσχετος» και πιθανώς «αθώος».
Στην πραγματικότητα γεννήθηκε σε άλλες εποχές, βουκολικής μακαριότητας, για να χαρακτηρίσει ορεσίβιους Αμερικανούς και όχι αμερικανούς αντιπροέδρους. Ωστόσο ο Βανς τον χρησιμοποίησε χωρίς κόμπλεξ, αν όχι με υπερηφάνεια, οπότε το μεταφραστικό πρόβλημα κατά κάποιον τρόπο οξύνεται.
Στις σελίδες της «Χωριάτικης Ελεγείας» ο Βανς εξιστορεί την πικρή και απελπισμένη ζωή της δικιάς του «χωριάτικης οικογενείας» χωρίς να κάνει πολιτική, έγραψε η Corriere, που στο ρεπορτάζ της χρησιμοποίησε τη μειωτική λέξη cafone, βγαλμένη από τα χωράφια του ιταλικού Νότου, για να δηλώσει μία κατ’ ανάγκην οικεία στους Μιλανέζους χωριατιά – αυτήν των «αγροίκων» εσωτερικών μεταναστών που ξενιτεύτηκαν για να δουλέψουν στις φάμπρικες του Μιλάνου, του Τορίνο και της Γένοβας.
«Ωμές περιγραφές της παιδικής φτώχειας και της βίας στη φαμίλια του Οχάιο, η οποία βρίσκεται στο χείλος του οικονομικού και ηθικού γκρεμού. Πατέρας αλκοολικός, μητέρα τοξικομανής, αλλά και μια γιαγιά ατσαλένια, με θέληση να δει το εγγόνι της σπουδαγμένο».
Εκπληρώνοντας κάθε «απαίτηση» της λαϊκής καταγωγής του, ο Βανς υπηρέτησε στον στρατό ως πεζοναύτης και γνώρισε επαγγελματική επιτυχία ως δικηγόρος, προτού επιλεγεί ως αντιπρόεδρος από τον Τραμπ. Ο υπεύθυνος του οίκου Garzanti θεωρεί την ιστορία του Βανς (το βιβλίο, βέβαια) πολύ δυνατή, αλλά βασικά με ανθρωπολογική παρά με πολιτική σημασία.
Είναι μια σκληρή και αληθινή παρουσίαση του αισθήματος ήττας που ένιωσαν οι λευκοί των λαϊκών στρωμάτων σε ένα αποβιομηχανοποιημένο κράτος. Κράτος-υπερδύναμη, το οποίο όμως «τιμωρήθηκε» από την παγκοσμιοποίηση που το ίδιο επέβαλε στον κόσμο εντάσσοντας την Κίνα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου τον Δεκέμβριο του 2001, επί προεδρίας του Ρεπουμπλικανού (φευ…) Τζορτζ Μπους υιού.