Προτάσσοντας το νέο προσφιλές αφήγημα της κυβέρνησης περί επιστροφής στην κανονικότητα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πέταξε από πάνω του τον μανδύα του μαρξιστή της λεγόμενης Νέας Αριστεράς και μίλησε λίγο… πιο κυνικά στη Βουλή για όσους δανειολήπτες μένουν τελικά εκτός πλαισίου προστασίας λόγω του νέου νόμου για την πρώτη κατοικία που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
«Η κανονική αγορά στέγασης έχει πάντα ένα ρίσκο. Παίρνεις ένα δάνειο και κάποια στιγμή πρέπει να το ξεπληρώσεις. Έχεις και την πιθανότητα κάποια στιγμή να μη σου βγει αυτό το ρίσκο και να το χάσεις», ήταν η χαρακτηριστική αναφορά του υπουργού Οικονομικών στο κοινοβούλιο, που αν μπορούσε, θα τη συνόδευε και με ένα χτύπημα στην πλάτη όσων, λόγω ύφεσης και απώλειας εισοδήματος, δεν μπορούν να πληρώσουν, αλλά δεν πληρούν και τα κριτήρια προστασίας από τον πλειστηριασμό του σπιτιού τους.
Εχοντας περιγράψει μέσα στις λίγες αυτές λέξεις τη «σκληρή πραγματικότητα», ο κ. Τσακαλώτος επέμεινε κατά την ομιλία του ότι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε η χώρα να επιστρέψει στην «κανονικότητα», αφήνοντας να εννοηθεί (με αφορμή και τους περιορισμούς που επέβαλαν οι θεσμοί στη ρύθμιση για την προστασία της α’ κατοικίας) ότι στην «κανονικότητα» αυτή δεν υπάρχουν πια άλλα περιθώρια επέμβασης της κυβέρνησης.
Ετσι απλά τα… «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» είχαν πια αντικατασταθεί από την «επιστροφή στην κανονικότητα».
Υπερψηφίστηκε η τροπολογία
Η τροπολογία για την προστασία της πρώτης κατοικίας ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία από την Ολομέλεια της Βουλής, έπειτα από ονομαστική ψηφοφορία που είχε ζητήσει η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Σε σύνολο 231 παρόντων βουλευτών υπέρ του άρθρου 68, στο οποίο ενσωματώθηκε ο βασικός κορμός της τροπολογίας, τάχθηκαν 194 βουλευτές, ενώ 33 βουλευτές καταψήφισαν και τέσσερις δήλωσαν «παρών».
Τα υπόλοιπα άρθρα, από 69-84 που αφορούν επιμέρους ρυθμίσεις για την προστασία της α’ κατοικίας, 192 βουλευτές ψήφισαν «ναι», 33 «όχι» και έξι δήλωσαν «παρών».
Υπέρ της νέας ρύθμισης τάχθηκαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και της Ένωσης Κεντρώων. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Χρυσή Αυγή την καταψήφισαν, ενώ το ΚΚΕ δήλωσε «παρών».
Ακουλουθεί το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία του κ. Τσακαλώτου στη Βουλή:
«Υπάρχει η αγορά στην κανονικότητα, όταν γενικά είναι κανονικές οι συνθήκες και η αγορά όταν είμαστε εκτός κανονικότητας, όταν έχουμε μια τεράστια ύφεση, για παράδειγμα. Γενικά, στην κανονικότητα, αν εγώ κάνω μια συμφωνία με τον σύντροφό μου τον Νίκο ότι θα μου δώσει 50.000 ευρώ για να χτίσω ένα σπίτι, περιμένει ο σύντροφος ο Νίκος –πόσω μάλλον η τράπεζα- ότι κάποια στιγμή θα πάρει τα λεφτά του. Όσο και να με συμπαθεί, όσο και να είναι σύντροφος, κάποια στιγμή θα θέλει πίσω τα 50.000 ευρώ.
Άρα, η κανονική αγορά στέγασης έχει πάντα ένα ρίσκο. Παίρνεις ένα δάνειο και κάποια στιγμή πρέπει να το ξεπληρώσεις. Έχεις και την πιθανότητα κάποια στιγμή να μη σου βγει αυτό το ρίσκο και να το χάσεις. Γι’ αυτό, το 2009 υπήρχαν πενήντα έξι χιλιάδες πλειστηριασμοί και δεν υπήρχε ούτε κίνημα από το ΚΚΕ ούτε κίνημα από τον ΣΥΡΙΖΑ εναντίον αυτών των πλειστηριασμών, γιατί ήταν μία κανονική περίοδος με ανάπτυξη και ο κόσμος ήξερε ότι μπορούσε να πάρει ένα δάνειο και αν δεν μπορούσε να το ξεπληρώσει, θα είχε κάποιο πρόβλημα.
Αυτό που έγινε στην κρίση είναι ότι με τον «νόμο Κατσέλη» και όπως τον αλλάξαμε, δεν είμαστε στην κανονικότητα. Είναι μια περίοδος που ένας κόσμος είχε ένα σχέδιο ζωής που τώρα δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει για άλλους λόγους, όχι γιατί έγινε κακοπληρωτής, όχι διότι αποφάσισε ότι δεν τον νοιάζει να πληρώσει, αλλά επειδή οι συνθήκες άλλαξαν. Και σωστά, μπορούμε να συζητήσουμε αν ήταν καλύτερος ή χειρότερος ο «νόμος Κατσέλη», αν θα μπορούσε να ήταν καλύτερος ο «νόμος Κατσέλη-Σταθάκη», αλλά χρειαζόταν κάτι και σιγά-σιγά πρέπει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.
Αυτός ο νόμος εδώ προσπαθεί να κάνει αυτό που έκανε ο Ρούσβελτ τη δεκαετία του 1930. Ο Ρούσβελτ τη δεκαετία του 1930 έκανε έναν νόμο στη μεγάλη ύφεση εκείνης της στιγμής στην Αμερική, με τον οποίο είπε να μοιραστεί το κόστος ανάμεσα στις τράπεζες, στους δανειολήπτες και στο κράτος. Αυτό κάνει. Δηλαδή, σε αυτό το νομοσχέδιο υπάρχει αυτή η βασική σύλληψη, ότι δηλαδή για να βγούμε από την κρίση και να πάμε στην κανονικότητα, σιγά-σιγά πρέπει να μοιραστεί το κόστος με το κράτος που δίνει την επιδότηση, με τις τράπεζες που θα χάσουν λεφτά με τις διευκολύνσεις που θα κάνουν –αρκετά λεφτά, μπορώ να σας πω και στοιχεία άμα ζητήσετε- και τον ίδιο τον δανειολήπτη.
Πώς αλλιώς θα δουλέψει, για να μπορούν –φαντάζομαι ότι κι εσείς του ΚΚΕ και εσείς του ΠΑΣΟΚ το υποστηρίζετε- και νέα ζευγάρια να πάρουν καινούργια δάνεια; Εκτός αν πείτε ότι δεν σας ενδιαφέρει αυτό, ότι ποτέ ξανά ένα νέο ζευγάρι δεν θα πάρει ένα δάνειο για να μπορεί να επιζήσει».