Όταν η ισπανική τράπεζα Santander ανακοίνωνε τον περασμένο Σεπτέμβριο την πρόσληψη του Αντρέα Ορσέλ, πρώην επικεφαλής της ελβετικής επενδυτικής τράπεζας UBS, ως του νέου διευθύνοντος συμβούλου της, δεν φανταζόταν πως σχεδόν ένα χρόνο μετά θα είχε εμπλακεί μαζί του σε μια επώδυνη και, εύλογα, οικονομικά ασύμφορη δικαστική διαμάχη.
Ο 56χρονος Ιταλός προοριζόταν να αντικαταστήσει τον Aντόνιο Αλβαρέζ στο κεφάλι του ισπανικού οίκου, αλλά η προσφορά ακυρώθηκε τον περασμένο Ιανουάριο καθώς η Santander άρχισε να έχει… δεύτερες σκέψεις σχετικά με το πακέτο αμοιβών του.
Και πώς να μην έχει δηλαδή, όταν η αρχική συμφωνία των δυο πλευρών αφορούσε σε ένα παχυλό συμβόλαιο της τάξεως των 52 εκατ. ευρώ εφάπαξ – ένα μπόνους υπογραφής ύψους 17 εκατ. ευρώ και μέχρι 35 εκατ. ευρώ σε μετοχές της τράπεζας;
Τι αγοράζει κανείς με 52 εκατ. ευρώ; Για ορεκτικό… 226 Ferrari Gtb.
Τον Ιανουάριο, η Santander ανακοίνωσε, έτσι ξαφνικά, ότι άλλαξε γνώμη για την πρόσληψη του Ορσέλ, με τις κακές γλώσσες να μην μιλάνε τόσο για το ύψος της αμοιβής του (που και αυτή ήταν σκανδαλώδης, ούτως ή άλλως…), όσο για το διοικητικό του ύφος, ένα στυλ διαχείρισης σκληρό και άτεγκτο, σχεδόν… Θατσερικό.
Η τράπεζα προσφέρθηκε, προκειμένου να του… χρυσώσει το χάπι, να βοηθήσει τον Ορσέλ να ιδρύσει τη δική του επενδυτική εταιρεία, στέλνοντας του πλούσιους πελάτες, ωστόσο ο Ιταλός αρνήθηκε επανειλημμένα και πλέον τραβάει στα δικαστήρια την τράπεζα κατηγορώντας την για αθέτηση συμβολαίου και θέτοντας της ενώπιον ενός διλήμματος: «είτε με προσλαμβάνετε, τιμώντας το χαρτί που υπογράψαμε, είτε μου πληρώνετε 100 εκατ. ευρώ για ψυχική οδύνη και διαφυγόντα κέρδη», καθώς να υπενθυμίσουμε πως ο Ορσέλ παραιτήθηκε από την UBS.
Ένας εκπρόσωπος της τράπεζας δήλωσε πως «εξηγήσαμε [στον κ. Ορσέλ] το σκεπτικό πίσω από την απόφασή μας να μην τον προσλάβουμε. Παραμένουμε σταθεροί στην απόφασή μας και θα προσκομίσουμε στα δικαστήρια αρκετά αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να στηρίξουμε τη θέση μας».