Υπήρξε εποχή, όχι μακρινή, που ο διαβάτης έβλεπε στους τουρκικούς δρόμους κομματικές γιγαντοαφίσες με το πρόσωπο του Αχμέτ Νταβούτογλου -μόνο του ή δίπλα στου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν- να λάμπει περισσότερο και από τον γλόμπο του κομματικού εμβλήματος. Ηταν, βλέπετε, εκλογική χρονιά και ο πρόεδρος ποντάριζε πολλά στον πρωθυπουργό του.
Πλέον ο «σουλτάνος» υπονομεύει μία κυβερνητική ομάδα η οποία μέχρι πρότινος φάνταζε ακλόνητη στο πλαίσιο του «σουλτανάτου»: έβγαλε τη χαντζάρα του και άρχισε να παίρνει κεφάλια – ε, εντάξει, μεταφορικώς αποκεφαλίζει ο άνθρωπος, αισθάνεται την ανάγκη να μας διαφωτίσει η La Repubblica.
Ο 60χρονος Νταβούτογλου, o οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Τουρκίας το διάστημα 2014 – 2016, υπήρξε και υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 2009 – 2014. Θεωρείται ο εμπνευστής της «φιλοαραβικής» στροφής στην τουρκική πολιτική, η οποία αποβαίνει εις βάρος των συμφερόντων του Ισραήλ, αφού καλωσόρισε τους ηγέτες της Χαμάς στην Αγκυρα. Συνέγραψε το βιβλίο «Το στρατηγικό βάθος» το οποίο πραγματεύεται τη διεθνή υπόσταση της Τουρκίας στη σημερινή εποχή.
Αν και ήταν ο σημαντικότερος συμβουλάτορας του «σουλτάνου», θα αποβληθεί από το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Το ασυγχώρητο έγκλημα του Νταβούτογλου είναι ότι επέκρινε δημοσίως τον Ερντογάν, όπως τουλάχιστον τον κατηγορεί η Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του η οποία και τον παραπέμπει στο Πειθαρχικό για τα περαιτέρω (διαγραφή).
Παράλληλα με την υπόθεση Νταβούτογλου «τρέχουν» και άλλες ιστορίες μέσα στο κόμμα, τις οποίες ο Ερντογάν πρέπει να διευθετήσει. Αφορούν τον πρώην πρόεδρο της χώρας Αμπντουλάχ Γκιουλ και τον πρώην πρωθυπουργός Αλί Μπαμπατζάν – είναι και αυτοί «επικριτές» του.