Οκτώ μήνες πριν από την αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ, ο βρετανός τότε πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ είχε διαβεβαιώσει τον αμερικανό τότε πρόεδρο Τζορτζ Μπους ότι η Βρετανία θα τον στηρίξει «ό,τι και να γίνει». Η στήριξή του ήταν το ισχυρότερο πλήγμα για τη λήξη της καριέρας του, καθώς η δημοτικότητά του «έπεσε κατακόρυφα» στον απόηχο του πολέμου.
Το παραδέχτηκε αρκετές φορές, όπως και στην αυτοβιογραφία του («Ενα ταξίδι»), που εκδόθηκε το 2010 και αφορά κυρίως την τελευταία, δύσκολη περίοδο της πρωθυπουργίας του, από το 2005 ως το 2007. Το παραδέχτηκε και στην τελευταία του συνέντευξη, στη βρετανική έκδοση του περιοδικού Esquire.
Το περιοδικό γιορτάζει 25 χρόνια από την έκδοσή του και επέλεξε ως κεντρικό πρόσωπο του επετειακού του τεύχους τον Μπλερ. Οχι τυχαία. Εκεί, σε μία εκτενή συνέντευξη, χαρακτήρισε «τραγωδία» για τους Βρετανούς το ότι σήμερα έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε ένα Συντηρητικό Κόμμα, που στόχο έχει ένα σκληρό Brexit, και εκείνο των Εργατικών που χαρακτήρισε «ακραία αριστερό». «Ως αποτέλεσμα», πρόσθεσε, «η Βρετανία είναι ένα μονοκομματικό κράτος».
Κατά τον Μπλερ, η βρετανική Κεντροαριστερά περνάει κρίση. «Ισως είναι πολύ νωρίς για να μιλήσει κάποιος για ολοκληρωτική ήττα του Κέντρου, ωστόσο η πολιτική στάση του νυν ηγέτη των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, οδηγεί τη χώρα στη δεκαετία του 1960, ενώ ο ίδιος προσφέρει ένα μείγμα φαντασίας και πλάνης», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Αναζητά τον ρόλο – κλειδί, με τον οποίο θα μπορούσε αφενός να εμποδίσει τους Συντηρητικούς να καταστρέψουν τη χώρα με το Brexit βοηθώντας παράλληλα τους Εργατικούς να βρεθούν ξανά στο τιμόνι της, με την αναγκαία όμως στροφή προς το Κέντρο.
Ερωτηθείς για τα οικονομικά του, δήλωσε πως «τα καταφέρνει καλά», αλλά η σημερινή του κατάσταση απέχει πολύ από την τεράστια περιουσία που διαχειριζόταν πριν μία δεκαετία.
Εχει διαθέσει περίπου 10 εκατομμύρια λίρες σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς. «Αν ήθελα να κερδίζω ακόμα χρήματα, θα περνούσα τη ζωή μου προσπαθώντας να βγάλω χρήματα», συνέχισε.
Δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει, ακόμα, με ποιον ρόλο ακριβώς θα επανέλθει. Παραδέχτηκε όμως πως η πολιτική κατάσταση του δίνει ισχυρό κίνητρο να βρεθεί σε θέση πρώτης γραμμής. Το πώς και το πότε παραμένει ένα «ανοιχτό ερώτημα».