Το ξέρατε ότι οι πιγκουίνοι έχουν το ταχυδρομείο τους; Βέβαια, εκείνοι δεν αλληλογραφούν. Οι τέσσερις εποχικοί υπάλληλοι, που δουλεύουν τα καλοκαίρια στο ταχυδρομείο του Πορτ Λοκρόι δεν μοιράζουν ούτε παραλαμβάνουν γράμματα και καρτ ποστάλ από τους μοναδικούς κατοίκους του νησιού, που είναι 800 οικογένειες πιγκουίνων.
Ας το πούμε αλλιώς. Το ξέρατε ότι τα Βρετανικά Ταχυδρομεία διατηρούν ένα υποκατάστημα στην Ανταρκτική; Μάλιστα. Το πιο απομακρυσμένο ταχυδρομείο του κόσμου είναι βρετανικό και βρίσκεται στο Γκάουντιερ, ένα μικροσκοπικό νησί στον κόλπο του Πορτ Λοκρόι, όπου ζει μια αποικία πιγκουίνων Γκεντού.
Ο κόλπος ανακαλύφθηκε το 1904 και πήρε τιμητικά το όνομα του γάλλου πολιτικού Εντουάρ Λοκρουά, που βοήθησε τον γιατρό και πολικό εξερευνητή Ζαν Μπαπτίστ Σαρκό να λάβει κρατική χρηματοδότηση για την πρώτη Γαλλική Αποστολή στην Ανταρκτική. Και το 1944 οι Βρετανοί ίδρυσαν στο νησάκι Γκάουντιερ τον ερευνητικό σταθμό Πορτ Λοκρόι. Ηταν ο πρώτος από τους πάνω από 20 ερευνητικούς σταθμούς, που εγκατέστησε η Βρετανία στην Ανταρκτική και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τον Ιανουάριο του 1962.
Το 1996 το μαύρο ξύλινο οίκημα της βάσης Πορτ Λοκρόι, χαρακτηρίστηκε μνημείο και χώρος ιστορικός, ανακαινίστηκε και είναι πλέον μουσείο, ταχυδρομείο, ερευνητικός σταθμός και παρατηρητήριο πιγκουίνων υπό τη διεύθυνση του βρετανικού φιλανθρωπικού Ιδρύματος για την Κληρονομιά της Ανταρκτικής, United Kingdom Antarctic Heritage Trust ( UKAHT).
Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, το UKAHT στέλνει μια ομάδα τεσσάρων ανθρώπων που στελεχώνουν το ταχυδρομείο-μουσείο, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο – για το Νότιο Ημισφαίριο. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι «ταχυδρομικοί» δεν είναι αναγκασμένοι να εισπράττουν λογαριασμούς ηλεκτρικού, νερού, τηλεφώνου ή κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα, ούτε να μοιράζουν την αλληλογραφία στους πιγκουίνους.
Το κακό όμως είναι ότι οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ σκληρές. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό ή τηλέφωνο, προφανώς ούτε ίντερνετ, μόνο μια θερμάστρα γκαζιού (τα κρεβάτια τους είναι πάγκοι τοποθετημένοι στις τέσσερις γωνίες του μοναδικού υπνοδωματίου), και η βασική τους τροφή είναι κονσέρβες και αβγά πιγκουίνων.
Πελάτες τους είναι οι τουρίστες, που αποβιβάζουν τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια για να αγοράσουν αναμνηστικά από το πωλητήριο και να στείλουν κάρτες και επιστολές από τον νοτιότερο τουριστικό προορισμό του κόσμου. Σε κάθε φάκελο μπαίνει το γραμματόσημο με τον πιγκουίνο (κοστίζει μόνο ένα δολάριο όπου και αν ταξιδέψει) και η σφραγίδα του Ταχυδρομείου των Πιγκουίνων. Στη συνέχεια η αλληλογραφία προωθείται με τα κρουαζιερόπλοια ή κάποιο ερευνητικό πλοίο στα βρετανικά νησιά Φόκλαντ, από όπου φεύγει για την Αγγλία με αεροπλάνο της RAF και από εκεί ταχυδρομείται πλέον κανονικά στους παραλήπτες.
Σε μια δύσκολη ημέρα η ομάδα μπορεί να κολλήσει γραμματόσημα σε περισσότερες από 1.000 κάρτες, ενώ κάθε σεζόν στέλνει περίπου 500 κιλά αλληλογραφίας, γράφει η Σάρα Οφρετ στο Ends of the Earth, περιγράφοντας την περιπετειώδη θητεία της στο Ταχυδρομείο των Πιγκουίνων, όπου εργάστηκε για δύο σεζόν με μια γυναικεία ομάδα.
Η αλήθεια είναι ότι αν οι επισκέπτες τη Ανταρκτικής έπαιρναν μαζί τους τις κάρτες τους και τις ταχυδρομούσαν από το ταχυδρομείο της γειτονιάς τους, θα έφταναν πολύ πιο γρήγορα στον προορισμό τους. Αλλά για σκεφτείτε το: άλλη χάρη έχει ένα γράμμα που έρχεται από τη νοτιότερη άκρη του κόσμου με γραμματόσημο πιγκουίνο και τη σφραγίδα του Πορτ Λοκρόι, έστω κι αν φτάσει μετά από έξι μήνες στον προορισμό του. Και δεν είναι λίγοι οι τουρίστες που κάνουν αυτό το προσκύνημα!
Περίπου 18.000 τουρίστες από όλο τον κόσμο αποβιβάζονται ετησίως στο νησάκι (στη high season έρχονται δύο κρουαζιερόπλοια την ημέρα), περίεργοι να δουν την παλιά βρετανική ερευνητική βάση της Ανταρκτικής, που έχει διατηρηθεί στη μορφή την οποία είχε πριν κλείσει, με όλα τα αντικείμενα της εποχής ακόμη και τις αφίσες των pin-up girls στου τοίχους. Και φυσικά να παρακολουθήσουν τους πιγκουίνους, που όπως έδειξε η έρευνα από το 1995, δεν ενοχλούνται καθόλου. Στα καθήκοντα των «ταχυδρομικών» συμπεριλαμβάνεται βεβαίως και η ξενάγηση των επισκεπτών.
Παρά τον φόρτο της δουλειάς, πάντως, και τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης -σημειώστε ότι η θερμοκρασία κυμαίνεται από μείον δέκα μέχρι μηδέν βαθμούς Κελσίου, ο ήλιος δεν δύει ποτέ, και η μυρωδιά των πιγκουίνων είναι ανυπόφορη- οι υπάλληλοι περιμένουν ανυπόμονα τα κρουαζιερόπλοια. Γιατί θα κάνουν επιτέλους ένα ζεστό μπάνιο και θα γευτούν νόστιμο φαγητό μαζί με φρέσκα φρούτα και σαλάτες. Φυσικά πηγαίνουν ένας – ένας, οι άλλοι τρεις θα πρέπει να καθαρίσουν το δύσκολο μονοπάτι από το λιμάνι μέχρι τη βάση, από τα χιόνια και τις απεκκρίσεις των πιγκουίνων.
Όμως όλα αυτά συνέβαιναν πριν ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού και οι καραντίνες. Τώρα πια τα κρουαζιερόπλοια είναι δεμένα στα λιμάνια, τουρίστες δεν έρχονται στο Πορτ Λοκρόι, ούτε ταχυδρομούνται καρτ ποστάλ, και οι προσλήψεις «ταχυδρομικών» για τη φετινή σεζόν ακυρώθηκαν. Οι πινγκουίνοι βέβαια είναι πάντα εκεί αλλά δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου οι αγορές στο απίθανο πωλητήριο του ταχυδρομείου.
Στο Πορτ Λοκρόι, όπου αυτές τις μέρες θα άρχιζε η φετινή τουριστική σεζόν, δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως, πράγμα που μπορεί να είναι καταστροφικό αφού το ταμείο θα είναι μείον κατά ένα εκατομμύριο λίρες, ποσό απαραίτητο για τις επισκευές που χρειάζεται συνεχώς η βάση μετά τις ζημιές που προκαλούν οι άγριοι χειμώνες. Ο σερ Ράνουλφ Φάινς, ο οποίος στηρίζει την καμπάνια της UKAHT για τη διάσωση του Ταχυδρομείου των Πιγκουίνων, εξέφρασε την ανησυχία του στην εφημερίδα The Times.
Όπως είπε ο διάσημος βρετανός εξερευνητής, ακόμα και μια προσωρινή διακοπή των εργασιών θα οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες ζημιές. Τόνισε ότι «είναι εξαιρετικά σημαντικό να συντηρούνται αυτοί οι ιστορικοί χώροι, οι οποίοι σηματοδοτούν την καλύτερη ανθρώπινη προσπάθεια, και το UKAHT να συνεχίσει το έργο του».
Βέβαια, φέτος, δεν θα ταχυδρομηθούν καρτ ποστάλ από το Ταχυδρομείο των Πιγκουίνων, μπορείτε όμως να κάνετε μια δωρεά ή να το στηρίξετε αγοράζοντας ένα από τα ωραία αναμνηστικά (με πιγκουίνους εννοείται) που πωλούνται online στο e-shop του UKAHT.