Οι κάτοικοι μιας μικρής πόλης στη νότια Αυστραλία εξεπλάγησαν όταν ξύπνησαν ένα πρωί και είδαν στην παραλία τους έναν βασιλικό πιγκουίνο να λιάζεται, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το φυσικό περιβάλλον του.
Κάθε χρόνο, οι πιγκουίνοι χάνουν όλα τα φτερά τους. Στη συνέχεια, σε διάστημα δύο ή τριών εβδομάδων, τα αντικαθιστούν με καινούργια, κομψά και αδιάβροχα. Για εκείνες τις εβδομάδες, όμως, δεν έχουν προστασία από τα παγωμένα νερά και έτσι αναζητούν στεριά για να ξαποστάσουν, αλλά συνήθως πολύ κοντά στο σπίτι τους.
Ο πρόεδρος της οργάνωσης Friends of Shorebirds South East, Τζεφ Κάμπελ, ήταν μέλος μιας ομάδας οκτώ ατόμων που έκαναν έρευνα για πουλιά κατά μήκος της παραλίας Κούρονγκ όταν εντόπισαν τον πιγκουίνο. «Συναντήσαμε έναν πιγκουίνο που βγήκε από το νερό και κατευθύνθηκε στην παραλία. Εναν μεγάλο πιγκουίνο», είπε στον Guardian. «Ηρθε σε μας. Εγειρε το κεφάλι του πίσω και έβγαλε μια δυνατή κραυγή. Μετά μας υποκλίθηκε. Το έκανε αρκετές φορές. Ηρθε ακριβώς δίπλα μας. Δεν πρέπει να προσεγγίζουμε αυτά τα ζώα, αλλά ήταν εκείνος που μας πλησίασε».
Ο Κάμπελ είπε ότι η εμφάνιση του πιγκουίνου αποτέλεσε για αυτούς «μεγάλη έκπληξη», αλλά δεν ήταν εντελώς ανήκουστη. Ενας βασιλικός πιγκουίνος εντοπίστηκε στο Πορτ ΜακΝτόνελ, κοντά στο όρος Γκάμπιερ, το 2004.
Το πουλί φαινόταν «πολύ υγιές και πολύ παχουλό», είπε. Οι βασιλικοί πιγκουίνοι είναι στενοί συγγενείς των μεγαλύτερων αυτοκρατορικών πιγκουίνων, αλλά προτιμούν τα υπο-Ανταρκτικά νησιά από τους πάγους της ίδιας της Ανταρκτικής.
Το Macquarie Island Conservation Foundation τα περιγράφει ως «περίεργα, κοινωνικά πουλιά που αναπαράγονται σε αποικίες». Οπως και ο αυτοκράτορας πιγκουίνος, γεννούν μόνο ένα αυγό, το οποίο επωάζουν κρυμμένο στην κορυφή του ποδιού τους, καλυμμένο με ένα εύκαμπτο πτερύγιο δέρματος).
Υπάρχουν περίπου 120.000 ζευγάρια βασιλικών πιγκουίνων στο νησί Μακουέρι, το οποίο βρίσκεται στα μισά της διαδρομής μεταξύ της Τασμανίας και της Ανταρκτικής.
Η Τζούλι ΜακΙνες, από το Ινστιτούτο Θαλάσσιων και Ανταρκτικών Μελετών, Οικολογίας και Βιοποικιλότητας του Πανεπιστημίου της Τασμανίας, υποπτεύεται ότι από εκεί μπορεί να προέρχεται ο επισκέπτης. «Κατά καιρούς οι πιγκουίνοι ανεβαίνουν στην ηπειρωτική χώρα, έρχονται για να τριγυρίσουν», είπε. «Βγαίνουν στην ξηρά για δύο έως τρεις εβδομάδες. Χάνουν όλα τα φτερά τους και τα αντικαθιστούν με νέα, αδιάβροχα φτερά».
Την περίοδο εκείνη που ζουν χωρίς φτερά, οι πιγκουίνοι χάνουν την ενέργειά τους και προτιμούν να κάθονται στη στεριά με τα πόδια στο νερό. Η αυστραλιανή ηπειρωτική χώρα είναι εκτός της συνηθισμένης εμβέλειάς τους, όμως η παγκόσμια θέρμανση προκαλεί αλλαγές στην κατανομή των πιγκουίνων.
Οσοι θέλουν να τον δουν από κοντά, πάντως, καλό είναι να μην τον πλησιάζουν, συμβουλεύουν οι επιστήμονες, προκειμένου να μην τον τρομάξουν. Ο πιγκουίνος δεν πρέπει να μπει στο νερό πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία αδιαβροχοποίησης των νέων φτερών του, μέσω ενός ειδικού αδένα που φέρει.
Αν και πολύ μακριά από το σπίτι του, όλοι εύχονται ο απρόσμενος επισκέπτης να ξαναβρεί τον δρόμο του προς αυτό.