Μπορεί άραγε η τηλεοπτική μεταφορά του «Εκατό χρόνια μοναξιά» από το Netflix να αποδώσει όπως ακριβώς του αξίζει το αριστούργημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες; Αυτό το ερώτημα θέτει ο Guardian, σχολιάζοντας την είδηση ότι το κορυφαίο μυθιστόρημα του κολομβιανού νομπελίστα πρόκειται να περάσει από το χαρτί στην οθόνη.
Οπως το σύννεφο από κίτρινες πεταλούδες που ακολουθεί έναν από τους ήρωες του φανταστικού κόσμου που ζει και αναπνέει μέσα στο συγκεκριμένο βιβλίο, έτσι και ολόκληρη η πνευματική κληρονομιά του Μάρκες, πλανάται ακούραστα πάνω από την Κολομβία, μία χώρα που πάντα φαινόταν μετέωρη ανάμεσα στην ομορφιά και στην τραγωδία.
«Είναι πολύ δύσκολο να πεις με λόγια πόσο σημαντικό και αριστουργηματικό είναι το “Εκατό χρόνια μοναξιά”» λέει ο Αντρές Καμίλο Ραμίρες, ιδιοκτήτης ενός βιβλιοπωλείου με μεταχειρισμένα βιβλία στη Μπογκοτά. Και συνεχίζει: «Υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος τόσο στη γλώσσα του, όσο και στους χαρακτήρες του, που εμείς απλά ελπίζουμε να καταφέρουν με κάποιον τρόπο να μεταφέρουν και στην τηλεοπτική εκδοχή του».
Με το που ανακοινώθηκαν λοιπόν τα σχέδια του κολοσσού Netflix, οι Κολομβιανοί τα υποδέχτηκαν με φόβο, αλλά και πάθος. Είναι και ενθουσιασμένοι, αλλά και προβληματισμένοι ταυτόχρονα.
Μέχρι στιγμής, οι περισσότερες ταινίες και σειρές που έχουν γυριστεί για την Κολομβία εκτός Κολομβίας, εστιάζουν στη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας της, στη βία, στη διακίνηση ναρκωτικών από πρόσωπα όπως ο Πάμπλο Εσκομπάρ – πρόσφατα ήταν το κεντρικό πρόσωπο της επιτυχημένης σειράς του Netflix «Narcos».
Για το συγκεκριμένο σίριαλ, υπήρξαν πολλές αντιδράσεις λόγω της απουσίας κολομβιανών ηθοποιών, επιλογή που οδήγησε σε μία συχνά πολύ αποτυχημένη κολομβιανή προφορά των ηρώων.
«Η Κολομβία είναι πολλά περισσότερα από πόλεμο, ναρκωτικά και νονούς της νύχτας» τονίζει ο κολομβιανός βιβλιοπώλης, προσθέτοντας πως το γεγονός ότι στην εκτέλεση παραγωγής του σίριαλ υπάρχουν οι γιοι του συγγραφέα, διασφαλίζει με κάποιον τρόπο την πιστή στο όραμα του Μάρκες, τηλεοπτική απόδοση.
Οπως αναφέρει το βρετανικό δημοσίευμα, «αν θέλαμε να βρούμε βρετανό συγγραφέα αντίστοιχου βεληνεκούς, θα πρέπει να πηγαίναμε πολύ πίσω στη λογοτεχνική ιστορία μας, στον Κάρολο Ντίκενς».
Το ενδιαφέρον είναι, πως ακόμη και ο ίδιος ο Μάρκες, απέτυχε να μεταφέρει ο ίδιος τα βιβλία του σε κινηματογραφικά σενάρια, αν και αγαπούσε πολύ το σινεμά. Για κάποιους, το να δημιουργήσεις ένα σενάριο αντάξιο ενός βιβλίου του Μάρκες, είναι εξίσου δύσκολο με το να μεταφέρεις στο σινεμά την «Ιλιάδα» του Ομήρου. Καλύτερα να εστιάσεις μόνο σε μία ραψωδία και ένα κεφάλαιο αντίστοιχα, γιατί αν αποπειραθείς να ασχοληθείς με ολόκληρο το έργο, είναι σίγουρο πως θα αποτύχεις.
Και αν ο ίδιος ο Μάρκες είχε αποτύχει να γράψει σενάριο βασισμένο σε βιβλίο του, πώς είναι δυνατόν να επιτύχει κάποιος άλλος; Και εδώ αρχίζουν να πέφτουν τα… λογοτεχνικά στοιχήματα.