Η φιλανθρωπία είναι το ένα σκέλος της καλής προαίρεσης, η ματαιοδοξία το άλλο: η αλήθεια αυτής της φράσης επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση του Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος ναι μεν μοίρασε πολύ από το χρήμα του σε αγαθοεργίες διεθνούς αντικτύπου, ωστόσο είχε και το μάλλον ευτελές ψώνιο να θέλει να επιβραβευθεί με ένα Νομπέλ Ειρήνης.
Σε αυτήν την «τρέλα» του για ηθική, ας πούμε, καταξίωση –που αποδεικνύεται όχι μόνο παιδιάστικη αλλά και παιδική, αφού οι συμμαθητές του στο σχολείο τον πείραζαν και του έλεγαν ότι κάποτε θα πάρει το… Νομπέλ– οφείλονται και οι επαφές του με τον Τζέφρι Επσταϊν, τον τύπο που έβγαλε δισεκατομμύρια, όμως πέθανε στη φυλακή ατιμασμένος, καταδικασμένος για σεξουαλικά εγκλήματα εις βάρος ανηλίκων.
Μα, πήγε ο Γκέιτς να ψωνίσει παράσημα ηθικής και λιλιά αγνότητας από τη λάσπη και τη μούργα, μπορεί να αναρωτηθεί ο καθείς. Η απάντηση είναι ναι, διότι ο Επσταϊν ήξερε ανθρώπους ικανούς να καλλιεργήσουν στα κατάλληλα θερμοκήπια την ιδέα της απονομής ενός Νομπέλ Ειρήνης στον Γκέιτς. Ε, σε αυτό το δούναι και λαβείν που αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο αμερικανών Κροίσων και αποκλειστικά για τον παραπάνω σκοπό οφείλεται και το διαζύγιο των Γκέιτς, όπως λένε οι τελευταίες πληροφορίες από τις ΗΠΑ.
Η Μελίντα έγινε έξαλλη όταν έμαθε τον λόγο των επαφών τους, έτσι τα πράγματα έφθασαν στο μη περαιτέρω. Τα παραπάνω γνωστοποιήθηκαν από τον ιστότοπο The Daily Beast. Πηγή, δε, όλων των σχετικών πληροφοριών είναι κάποιος πρώην υπάλληλος του Γκέιτς.
H Corriere Della Sera σχολίασε ότι μόλις ο Γκέιτς παράτησε την καθημερινή εργασία του στη Microsoft, μετά τις 27 Ιουνίου 2008 δηλαδή, το μοναδικό του μέλημα ήταν πώς θα καταφέρει να αποσπάσει ένα Νομπέλ Ειρήνης. Η ιδέα αυτή δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Φυσικά, οι εκ μέρους του χρηματοδοτήσεις διαφόρων προγραμμάτων στον Τρίτο Κόσμο, όπως εκείνου κατά της ελονοσίας, έφεραν αποτέλεσμα, σε βαθμό μάλιστα που η βασίλισσα της Αγγλίας του απένειμε και τον τίτλο του ιππότη.
Ο Γκέιτς συγκέντρωνε τα βραβεία και τα εύγε, αλλά το Νομπέλ δεν το έπαιρνε, όσο και αν έβαζε κάποιον στο τηλεφωνείο του στο Σιάτλ, κάθε χρόνο την ημέρα της ανακοίνωσης του ονόματος του νικητή, με μοναδικό σκοπό να απαντήσει στην πολυπόθητη κλήση από τη Σκανδιναβία… Αφού δεν τον έπαιρνε κανείς στο τηλέφωνο για να του ανακοινώσει τη βράβευσή του, ο Γκέιτς είδε και απόειδε και αλίευσε τον Επσταϊν με το παχύ τηλεφωνικό καρνέ.
«Γνωρίζαμε τον κίνδυνο για τη φήμη του Ιδρύματος Γκέιτς, αλλά και του ιδίου του Μπιλ προσωπικά» είπε ο υπάλληλος στο Daily Beast. «Ο Μπιλ πίστευε ότι ο Επσταϊν μπορούσε να τον βοηθήσει, όμως νομίζω πως τελικά απογοητεύτηκε που αυτό το σύστημα δεν λειτούργησε»…