Ενα παραδοσιακό «κάστρο» έπεσε στην περιοχή των Βρυξελλών στις τοπικές εκλογές της Κυριακής: ο παραδοσιακός νικητής, η Κεντροδεξιά, περιορίστηκε στη δεύτερη θέση και εξελέγη δήμαρχος ένας έλληνας μετανάστης δεύτερης γενιάς, ο Χρήστος Δουλκερίδης.
Σε όλο το Βέλγιο ενισχύθηκαν σημαντικά οι Οικολόγοι-Πράσινοι και ως έναν βαθμό και η άκρα Αριστερά. Ειδικότερα όμως στην περιφέρεια των Βρυξελλών τα ποσοστά των Οικολόγων ενισχύθηκαν τόσο ώστε οι πολιτικοί αναλυτές να κάνουν λόγο για «πράσινο κύμα».
Στον δήμο των Ιξελλών (Ixelles), όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι Πράσινοι με επικεφαλής τον Δουλκερίδη ήλθαν πρώτοι με ποσοστό της τάξεως του 33%. Είναι ο πρώτος Ελληνας που καταλαμβάνει δήμο στην περιφέρεια των Βρυξελλών.
Η νίκη έχει ιδιαίτερα σημασία γιατί από τα μέσα του 19ου αιώνα υπερίσχυε το κεντροδεξιό κόμμα MR στο οποίο ανήκει και ο πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ.
Το MR έρχεται δεύτερο στις Ιξέλλες με ποσοστό 26%.
Ποιος είναι ο Χρήστος Δουλκερίδης
Γιος μεταναστών ανθρακωρύχων της δεκαετίας του 1960, ο Δουλκερίδης γεννήθηκε στο Βέλγιο και μπήκε στην πολιτική πριν από περίπου 30 χρόνια, τα τελευταία 20 με τους Οικολόγους.
Το 2009, μετά τη μεγάλη επιτυχία του κόμματός του στις περιφερειακές εκλογές, με ποσοστό που άγγιξε το 20%, είχε μπει στην περιφερειακή κυβέρνηση των Βρυξελλών ως υφυπουργός Στέγασης (ένα από τα σοβαρότερα υπουργεία).
Σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ, ο Δουλκερίδης σημείωσε ότι η άνοδος των Οικολόγων στο Βέλγιο οφείλεται σε δύο παράγοντες: «Στο γεγονός ότι με ιδεολογική συνέπεια παλεύουν κατά του μεγαλύτερου κινδύνου που απειλεί σήμερα την ανθρωπότητα, την κλιματική αλλαγή, καθώς επίσης και στο γεγονός ότι μάχονται τον σκοταδισμό και την Ακροδεξιά που απειλούν σήμερα την Ευρώπη».
Από την άλλη πλευρά, τόσο οι Σοσιαλιστές όσο και οι Φιλελεύθεροι Ρεφορμιστές του MR είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται, πληρώνοντας το πολιτικό κόστος των οικονομικών σκανδάλων στα οποία ενεπλάκησαν στελέχη τους τα τελευταία χρόνια.
Πάντως οι Σοσιαλιστές εξακολουθούν να παραμένουν η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στο γαλλόφωνο Βέλγιο, όπως άλλωστε και ακροδεξιοί εθνικιστές του N-VA στην πιο εύπορη Φλάνδρα, όπου κυριάρχησαν για μια ακόμα φορά στην Αμβέρσα.