23 Δεκεμβρίου 2015. Στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο της χρονιάς, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, πέρα από τις 11 δράσεις της κυβέρνησης για το νέο έτος, αποκαλύπτει στους υπουργούς του μία πρωτοβουλία του Μαξίμου που μέχρι εκείνη την στιγμή γνώριζαν ελάχιστοι: «Ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, ο κύριος Καλογήρου, την περασμένη εβδομάδα συναντήθηκε στο εξωτερικό με τον κύριο Φαλτσιανί. Ο κύριος Φαλτσιανί, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η πηγή της λεγόμενης λίστας Λαγκάρντ. Αυτός που έδωσε τη λίστα στη Λαγκάρντ και η οποία την έδωσε, κατ’ ακολουθία, στην ελληνική κυβέρνηση, τότε, η οποία φρόντισε να την κρύψει σε κάποια συρτάρια. Εμείς δεν κρύβουμε τα στοιχεία σε συρτάρια. Αντιθέτως κινούμεθα δραστήρια. Σε αυτή τη συνάντηση, λοιπόν, ο γγ της κυβέρνησης παρέλαβε μία λίστα, ένα “στικάκι”, με εκατοντάδες, χιλιάδες ύποπτες διεθνείς συναλλαγές», είπε ο Πρωθυπουργός. Αμέσως μετά τη σύσκεψη, διαρροές για το θέμα στον ελληνικό Τύπο έκαναν λόγο για 500.000 ύποπτες κινήσεις λογαριασμών.
Η ανακοίνωση του Πρωθυπουργού προκάλεσε την έκπληξη ειδικών και δημοσιογράφων που έχουν ερευνήσει τα τελευταία χρόνια τα στοιχεία που έκλεψε ο πρώην υπάλληλος της HSBC Ερβέ Φαλτσιανί από την εν λόγω τράπεζα. Και αυτό γιατί πουθενά στο σύνολο των δεδομένων που παρείχε ο Φαλτσιανί στις γαλλικές αρχές, οι οποίες τα επεξεργάστηκαν και μετά τα μοίρασαν στις ενδιαφερόμενες χώρες, δεν εντοπίζονταν στοιχεία συναλλαγών μεταξύ τραπεζικών λογαριασμών.
Ούτε στη δικογραφία της υπόθεσής του που εκδικάστηκε στην Ελβετία ερήμην του, ούτε στις αναλύσεις που πραγματοποίησαν οι ελβετικές αρχές για τα δεδομένα που έκλεψε. Θα μπορούσε ο Φαλτσιανί να κρατάει κρυμμένα πρόσθετα στοιχεία που δεν έδωσε στις γαλλικές αρχές πριν από επτά χρόνια; Και αν ναι, γιατί να τα εμφανίζει τώρα στις ελληνικές αρχές, ενώ τα ελληνικού ενδιαφέροντος δεδομένα δεν είναι παρά μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι του συνόλου; Το Protagon επιχειρεί να ρίξει φως στο μυστήριο της «νέας» λίστας που παρουσιάστηκε ως ένα ακόμα νέο όπλο κατά της φοροδιαφυγής.
Στα εκατοντάδες θέματα που έχουν γραφτεί και στις δεκάδες συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει, ο Ερβέ Φαλτσιανί περιγράφεται από «ιππότης με λαμπερή πανοπλία κατά των φοροφυγάδων» έως «κυνικός απατεών». Με το διάστημα ανάμεσα σε αυτά τα δύο να χωράει μία ποικιλία ρόλων, που περιλαμβάνουν τις ιδιότητές του ως μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών (HSBC Μονακό και Γενεύης), κλέφτης δεδομένων (HSBC Γενεύης), κρουπιέρης σε καζίνο (Μονακό), άτυπος σύμβουλος φορολογικών αρχών (σε Γαλλία, Ισπανία, Ινδία και πιθανότατα Βραζιλία), επιδέξιος εκμεταλλευτής (όπως κατέθεσαν πρώην φίλες του στις ελβετικές αρχές), εγκληματίας (όπως αποφάσισε το ελβετικό δικαστήριο) και ταυτόχρονα διώκτης του τραπεζικού εγκλήματικού συστήματος (όπως υποστηρίζει ο ίδιος). Με λίγα λόγια, ο Φαλτσιανί δεν ήταν απαραίτητα ο τύπος που θα ήθελε κανείς να του εμπιστευτεί τα μυστικά μίας από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες στον πλανήτη.
Οι κατήγοροί του στην Ελβετία συνέλεξαν ουσιώδη πειστήρια, και εντόπισαν τις αντιφάσεις στις εξηγήσεις που έδινε από καιρό σε καιρό ο πρώην υπάλληλος της HSBC
Ωστόσο, την άνοιξη του 2006 προσλήφθηκε για να αναδιαμορφώσει το «κεντρικό νευρικό σύστημα» της HSBC Γενεύης, και να ασχοληθεί με την αναβάθμιση του λογισμικού που χρησιμοποιούσε η τράπεζα. Το είχε ξανακάνει στο παράρτημα του Μονακό – επρόκειτο για μία σχετικά εύκολη διαδικασία, αλλά είχε πολύ λεπτοδουλειά και θεωρείτο βαρετή. Η «αποστολή» του Φαλτσιανί ήταν να μεταφέρει δεδομένα από το παλαιό πληροφοριακό σύστημα, το οποίο περιελάμβανε τα λεπτομερή στοιχεία των κατόχων των τραπεζικών λογαριασμών, στο καινούργιο σύστημα διαχείρισης πελατειακών σχέσεων CRM.
Χωρίς να υπάρχουν αδιάψευστες αποδείξεις, αριθμός υπαλλήλων της τράπεζας και ειδικών αναλυτών που ασχολήθηκαν με την κλοπή των στοιχείων υποστήριξαν σε καταθέσεις τους και σε συνεντεύξεις στην εφημερίδα Le Monde ότι ο Φαλτσιανί εντόπισε μία τρύπα στην ασφάλεια του συστήματος κάποια στιγμή ανάμεσα στο 2006 και το 2008, κατά την μετάβαση στο νέο λογισμικό CRM. Προφανώς τα στοιχεία των πελατών της HSBC δεν ήταν κρυπτογραφημένα κατά την συγκεκριμένη περίοδο εξαιτίας κάποιου τεχνικού μικροπροβλήματος.
Ο Φαλτσιανί δεν ήταν ακριβώς ευχαριστημένος από τον τρόπο που του φερόταν τότε η τράπεζα: οι υπεύθυνοι είχαν ήδη διαλέξει ένα διαφορετικό σύστημα CRM από αυτό που ο ίδιος είχε προτείνει, ενώ είχαν απορρίψει και την υποψηφιότητά του για μία κενή θέση που είχε προκύψει στον τομέα της ασφάλειας των τραπεζικών δεδομένων της HSBC.
Ο πρώην υπάλληλος της HSBC εξιστόρησε μία μια εντελώς διαφορετική εκδοχή των γεγονότων κατά τη διάρκεια μιας μακράς συνέντευξη με τη Le Monde στις 15 Δεκεμβρίου 2014 όπου επέμεινε ότι είχε βοηθηθεί από συνεργούς του εντός της τράπεζας οι οποίοι δρούσαν για ηθικούς λόγους. «Δεν επιτρεπόταν να έχω πρόσβαση σε λειτουργικά δεδομένα, αλλά δούλευα για πολλά ευαίσθητα πρότζεκτ με άλλα στελέχη της τράπεζας. Μου έλεγαν, “Ξέρετε, αυτό και αυτό συμβαίνει…” Ετσι απέκτησα πρόσβαση στα δεδομένα, με τη βοήθεια αυτών των μεσαζόντων. Οι περισσότεροι από τους μεσάζοντες οι οποίοι με βοήθησαν παραμένουν ατιμώρητοι. Κάθε ένα από αυτούς τους μεσάζοντες απέστειλε δεδομένα σε ένα cloud, και εγώ ήμουν υπεύθυνος για την ταξινόμηση όλων», είχε πει ο Φαλτσιανί στους ερευνητές δημοσιογράφους Φαμπρίς Λομ και Ζεράρ Νταβέ της Le Monde.
Η συγκεκριμένη εκδοχή των γεγονότων δεν έπεισε τους Ελβετούς ανακριτές, οι οποίοι παρέπεμψαν τον Φαλτσιανί ενώπιον του ελβετικού δικαστηρίου. Οι κατήγοροί του στην Ελβετία συνέλεξαν ουσιώδη πειστήρια, και εντόπισαν τις αντιφάσεις στις εξηγήσεις που έδινε από καιρό σε καιρό ο πρώην υπάλληλος της HSBC. Για παράδειγμα, κατά την ανάκρισή του από τις γαλλικές αρχές τον Ιανουάριο του 2009, ο Φαλτσιανί δήλωσε ότι είχε συλλέξει τα δεδομένα μέσω «του web και από αποθηκεύσεις που πραγματοποιούσε ως μέρος των συνηθισμένων επαγγελματικών του δραστηριοτήτων». Στην ανάκριση του 2009 δεν ανέφερε τίποτα για «μεσάζοντες», όπως έκανε στην συνέντευξη με την Le Monde, ή έστω κάτι σχετικό με ηθικά κίνητρα για αυτές του τις πράξεις.
Μία από τις «πρώην» του που τον χαρακτήρισαν ως επιδέξιο εκμεταλλευτή, ενώπιον των ελβετικών αρχών, ήταν και η γαλλο-λιβανικής καταγωγής φίλη του Τζορτζίνα Μάικλ, η οποία φαίνεται πως γνώριζε λεπτομέρειες για την αφαίμαξη των δεδομένων από τα συστήματα της HSBC Γενεύης.
Σε συνομιλίες μέσω Skype που κατασχέθηκαν στα πλαίσια της έρευνας των ελβετικών αρχών για τον Φαλτσιανί, φαίνεται ότι μία γυναίκα με το ψευδώνυμο Palomino, το οποίο αποτελεί ένα χρώμα τριχώματος αλόγων, που είναι τα αγαπημένα της Τζορτζίνα, ρωτάει τον Φαλτσιανί τον Μάρτιο του 2007: «Αλίευες;» Ο πρώην υπάλληλος της HSBC απαντά: «Τρεις μήνες για τα ενημερωμένα στοιχεία των διευθύνσεων και των προσώπων». Η φίλη του συνεχίζει λέγοντας «Και δεν σε έπιασαν;». Ο Φαλτσιανί απαντάει «απλώς μου λείπουν οι λογαριασμοί τώρα». Και η Τζορτζίνα τον συμβουλεύει: «Καλύτερα να προσέχεις, μωρό».
Η Τζορτζίνα Μάικλ ταξίδεψε στον Λίβανο με τον Φαλτσιανί και έμειναν εκεί για μία εβδομάδα, από τις 2 έως τις 9 Φεβρουαρίου 2008, «με σκοπό την πώληση των δεδομένων στις τοπικές τράπεζες», αν πιστέψει κανείς την «πρώην». Αντίθετα ο Φαλτσιανί σε συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει ισχυρίζεται ότι το έκανε για να «χτυπήσει ο συναγερμός» σε μυστικές υπηρεσίες για τον όγκο των πληροφοριών που είχε στην κατοχή του. «Πηγαίνοντας στον Λίβανο θα μπορούσα να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου» έλεγε ο πρώην υπάλληλος της HSBC. Σε κατάθεσή του στον γάλλο δικαστή Ρενό Ρουιμπέκ το 2013 ανέφερε ότι «μοναδικός σκοπός μου ήταν να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου σε ένα λιβανέζικο υποκατάστημα ελβετικής τράπεζας ώστε να ενημερωθούν τα ελβετικά ομοσπονδιακά δικαστήρια… και να θέσω ένα τέλος στις σκιώδεις συναλλαγές της HSBC». Δήλωση η οποία ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την κατάθεση που είχε δώσει στην γαλλική αστυνομία στις 20 Ιανουαρίου 2009: τότε ισχυριζόταν ότι το ταξίδι στον Λίβανο στόχευε «στην ανάπτυξη ενός λογισμικού για την αναζήτηση δεδομένων… Χρειαζόμουν χρηματοδότηση για να γράψω το πρόγραμμα».
Για να κάνει το συγκεκριμένο ταξίδι μαζί με την φίλη του ο Φαλτσιανί θα προμηθευόταν πλαστό διαβατήριο και θα άλλαζε το όνομά του σε Ρούμπεν αλ-Σιντιάκ. Επιπλέον θα ίδρυε την Palorva, μία εταιρεία-βιτρίνα με έδρα στο Χονγκ Κονγκ.
Από έγγραφα των γαλλικών αρχών που έχει στην κατοχή του το Protagon, φαίνεται ότι ανάμεσα στα στοιχεία που τους παρέδωσε ο Φαλτσιανί δεν υπάρχουν κάποια που να αναφέρονται σε συναλλαγές ποσών από λογαριασμούς της HSBC προς άλλες τράπεζες
Στελέχη τραπεζών στον Λίβανο που παραχώρησαν συνεντεύξεις και κατέθεσαν στις ελβετικές αρχές κατά τις έρευνες για την διελεύκανση της μεγαλύτερης κλοπής τραπεζικών δεδομένων στην ιστορία, επιβεβαίωσαν την εκδοχή της φίλης του, ότι πήγαν εκεί για να τους πουλήσουν λίστες. Για παράδειγμα, ο Ζακ Αουάντ, στέλεχος του υποκαταστήματος της BNP Paribas Βηρυτού ανέφερε ότι υπήρχαν «δύο άτομα τα οποία κανόνισαν μία συνάντηση» για να μάθουν αν το «ίδρυμα (του) ενδιαφέρεται για την απόκτηση πληροφοριών». Δύο ημέρες αφού προσγειώθηκαν στον Λίβανο, ο Φαλτσιανί με την Μάικλ επισκέφθηκαν επίσης τη Σαμίρα Χαμπ στην τράπεζα Audi Bank. Το τραπεζικό στέλεχος θυμόταν τον Αλ-Σιντιάκ. «Μου εξήγησε ότι είχε αποκτήσει δεδομένα από υποκλοπές φαξ…» ανέφερε η Χαμπ επισημαίνοντας ότι στα έγγραφα που της έδειξε ήταν εμφανές το λογότυπο της HSBC. «Μου είπε ότι είχε κάποιες λίστες για να μου πουλήσει… Περιελάμβαναν ονόματα και διευθύνσεις… αριθμούς λογαριασμών και τα ύψη τους (τα υπόλοιπά τους)».
Η περίοδος στον Λίβανο είναι σημαντική για να μπορέσει κανείς να αξιολογήσει αν τα στοιχεία που εμφανίζονται πλέον ως «νέα» για τους Ελληνες με καταθέσεις στην HSBC, είναι όντως νέα. Πηγή κοντά στους γάλλους ειδικούς που επεξεργάστηκαν τα στοιχεία Φαλτσιανί αναφέρει στο Protagon:
«Ο στόχος του ήταν να πουλήσει τα στοιχεία που πραγματικά ενδιαφέρουν τις άλλες τράπεζες. Αυτό προσπάθησε να κάνει κατά την περιοδεία του στον Λίβανο. Τα στοιχεία που είναι χρήσιμα σε άλλες τράπεζες είναι τα ονόματα των πελατών και το ύψος των καταθέσεών τους έτσι ώστε να υπάρχει εικόνα για το πόσο σημαντικοί είναι αυτοί οι πελάτες. Αν είχε στην κατοχή του στοιχεία συναλλαγών που να εμπλέκουν και άλλες τράπεζες είναι πιθανό να μην τα εμφάνιζε εκείνη την ώρα. Ομως θα μπορούσε να αναφέρει ότι τα έχει, ώστε να προκαλέσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την πλευρά τους», επεσήμανε η πηγή.
Αφού ο Φαλτσιανί επέστρεψε από τον Λίβανο χωρίς να έχει κλείσει κάποια συμφωνία με τα τραπεζικά στελέχη, ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2008 να στέλνει email σε κρατικές υπηρεσίες ενημερώνοντάς τις για τα στοιχεία που είχε στην κατοχή του – ένα από αυτά ήταν προς την βρετανική υπηρεσία δημοσίων εσόδων. Επειδή εκείνη την περίοδο οι Βρετανοί ήταν απασχολημένοι με τη λίστα του Λίχτενσταϊν, προώθησαν το μήνυμα στους συνεργάτες τους στις αντίστοιχες γαλλικές υπηρεσίες, οι οποίες προσέγγισαν τότε τον «Αλ-Σιντιάκ». Επειτα από ανταλλαγή μηνυμάτων, οι Γάλλοι συνάντησαν τον Φαλτσιανί, που τους παρέδωσε αρχικά ένα στικάκι με ένα δείγμα δέκα ονομάτων το οποίο αξιολογήθηκε ως «έγκυρο» και στη συνέχεια κανονίστηκε η παράδοση του συνόλου των δεδομένων που είχε κλέψει από την HSBC με αντάλλαγμα τη μη εκδοσή του στις ελβετικές αρχές.
Από έγγραφα των γαλλικών αρχών που έχει στην κατοχή του το Protagon, φαίνεται ότι ανάμεσα στα στοιχεία που τους παρέδωσε ο Φαλτσιανί δεν υπάρχουν κάποια που να αναφέρονται σε συναλλαγές ποσών από λογαριασμούς της HSBC προς άλλες τράπεζες ή το αντίθετο. Αυτό που προκύπτει είναι ότι υπάρχουν αναλυτικά δεδομένα της αυξομείωσης του ύψους των τραπεζικών λογαριασμών της HSBC, ανά ημέρα, χωρίς όμως να περιλαμβάνονται τα στοιχεία των τροφοδοτών ή των παραληπτών λογαριασμών άλλων τραπεζών. Για παράδειγμα, για έναν μόνο τρέχοντα λογαριασμό πελάτη της HSBC ιταλικής καταγωγής, εντοπίζονται περίπου 100 εγγραφές του ύψους των κατατεθειμένων ποσών για το χρονικό διάστημα ανάμεσα στις 9 Νοεμβρίου 2006 και στις 31 Μαρτίου 2007 – τα ποσά καταγράφονται ανά ημέρα, εκτός των Σαββατοκύριακων. Ο συγκεκριμένος πελάτης συνδέεται με τέσσερις τραπεζικούς λογαριασμούς, και έτσι εντοπίζονται πάνω από 400 εγγραφές του ύψους των λογαριασμών του. Σημειώνεται ότι τα δεδομένα που έκλεψε ο Φαλτσιανί αφορούν την περίοδο που ξεκινά από τα τέλη του 2005 έως και τον Μάρτιο του 2007.
Στοιχεία που να αφορούν «ύποπτες διεθνείς συναλλαγές», όπως σημείωσε ο έλληνας πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του τελευταίου υπουργικού συμβουλίου του 2015, δεν εντοπίστηκαν ούτε στο σύνολο των στοιχείων Φαλτσιανί που απέκτησε η Le Monde και η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), οι οποίοι σε συνεργασία με δεκάδες εφημερίδες, κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς ανά τον πλανήτη προχώρησαν πέρυσι τον Φεβρουάριο σε μεγάλο αριθμό αποκαλυπτικών δημοσιευμάτων και ντοκιμαντέρ για το συγκεκριμένο θέμα. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ έγινε παγκοσμίως γνωστό με την ονομασία Swissleaks και απέσπασε σειρά εθνικών και διεθνών βραβείων ερευνητικής δημοσιογραφίας.
«Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, τα στοιχεία δεν είναι νέα. Θεωρώ ότι πρόκειται για αυτά που δεν απέστειλαν αναλυτικά οι γαλλικές αρχές στις συνεργαζόμενες χώρες»
Για να επεξεργαστούν των τεράστιο όγκο των στοιχείων που παρείχε ο Φαλτσιανί οι γαλλικές αρχές προμηθεύθηκαν το 2009 ειδικό λογισμικό αξίας 300.000 ευρώ, ώστε να καταφέρουν να συντάξουν τις λίστες των καταθετών ανά χώρα και να δημιουργήσουν τα αρχεία Excel όπου αναφέρονται τα αναλυτικά στοιχεία των λογαριασμών. Στο υλικό που οι Γάλλοι έστειλαν δύο φορές στην Ελλάδα, το οποίο αφορούσε 2.062 καταθέτες, υπήρχαν τέτοιου είδους αρχεία που διέθεταν δύο φύλλα: στο πρώτο φύλλο εμφανίζονται το όνομα του δικαιούχου, η ημερομηνία γέννησής του, το επάγγελμά του, η ημερομηνία δημιουργίας του προφίλ του στην τράπεζα, οι λογαριασμοί με τους οποίους συνδέεται, άλλοι δικαιούχοι που συνδέονται με τους λογαριασμούς του και ανάμεσα σε άλλα και το μέγιστο ύψος των χρηματικών ποσών στους λογαριασμούς του για την περίοδο 2006-2007. Στο δεύτερο φύλλο οι γαλλικές αρχές έχουν παραθέσει τις αυξομειώσεις του ύψους των λογαριασμών του ανά μήνα –έπειτα από την επεξεργασία τους με λογισμικό- και όχι ανά ημέρα όπως τα παρέλαβαν από τον Φαλτσιανί. Αν τα έβαζαν ανά ημέρα, με δεδομένο ότι ένας πελάτης μπορεί να συνδέεται με δύο και με τρεις λογαριασμούς και ότι το χρονικό διάστημα καταγραφής ξεκινά από τα τέλη του 2005 και σταματά στον Μάρτιο του 2007, οι εγγραφές του ύψους των λογαριασμών που θα έπρεπε να συμπεριλάβουν στα αρχεία ελληνικού ενδιαφέροντος πιθανότατα θα έφταναν και θα ξεπερνούσαν τις 500.000.
Το Protagon επικοινώνησε με ελβετό ερευνητή ο οποίος έχει ασχοληθεί διεξοδικά με την ανάλυση των στοιχείων Φαλτσιανί και του έθεσε το ζήτημα των «νέων» δεδομένων για τις «ύποπτες διεθνείς συναλλαγές», όπως αυτές παρουσιάστηκαν στο υπουργικό συμβούλιο. «Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, τα στοιχεία δεν είναι νέα. Θεωρώ ότι πρόκειται για αυτά που δεν απέστειλαν αναλυτικά οι γαλλικές αρχές στις συνεργαζόμενες χώρες. Στα στοιχεία, όπως αυτά περιγράφονται σε έγγραφα των ελβετικών και γαλλικών αρχών δεν υπάρχουν εμφανείς συναλλαγές με άλλες τράπεζες. Υπάρχουν πληροφορίες ότι ο Φαλτσιανί έχει προσπαθήσει να πουλήσει παρόμοιες πληροφορίες και τεχνογνωσία σε Ισπανία, Βραζιλία και Ινδία, όμως δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιο ήταν το αποτέλεσμα», ανέφερε ο ερευνητής.
Με τα στοιχεία που παρείχε στις γαλλικές αρχές ο Φαλτσιανί απέφυγε την έκδοση στην Ελβετία και, πέρα από την συνεργασία του με τις γαλλικές υπηρεσίες που επεξεργάστηκαν τα δεδομένα, κατάφερε να πιάσει δουλειά στο INRIA, έναν ημι-κυβερνητικό ερευνητικό οργανισμό που ειδικεύεται στην πληροφορική. «Ο Φαλτσιανί ενδέχεται να έλαβε χρήματα από την Γαλλία. Αυτά τώρα πρέπει να τελειώνουν, καθώς οι πόροι του πρέπει να έχουν περιοριστεί αρκετά το τελευταίο χρονικό διάστημα. Είναι πολύ πιθανό να χρειάζεται περισσότερα χρήματα», επισημαίνει πηγή κοντά στους γάλλους ειδικούς που επεξεργάστηκαν τα στοιχεία.
Σε συνέντευξή του στην Le Monde ο Φαλτσιανί έχει παραδεχθεί ότι δυσκολεύεται πολύ να βρει δουλειά: «Θα μπορούσα να έχω ξεκινήσει να εργάζομαι για ένα εργαστήριο αλλά ο διευθυντής με απέρριψε όταν είδε το όνομά μου. Είναι ένα καθημερινό φαινόμενο… Θα ήθελα να πιάσω δουλειά ως σύμβουλος. Αυτό θα ήταν μία σωστή ανταμοιβή και αναγνώριση για τους κινδύνους που έχω περάσει».
Ο πρώην υπάλληλος της HSBC απασχόλησε για χρόνια τις μυστικές υπηρεσίες και τις φορολογικές αρχές δεκάδων χωρών στον πλανήτη, πέρασε από την ισπανική πολιτική, καταδικάστηκε στην Ελβετία σε πενταετή φυλάκιση, και τώρα εμφανίζεται στο πλευρό της ελληνικής κυβέρνησης. Οπως και να τον αντιμετωπίζει κανείς, είτε ως κλέφτη, ως τιμωρό του σκιώδους τραπεζικού συστήματος και της φοροδιαφυγής, ως επιδέξιο εκμεταλλευτή ή ως ρομαντικό ιδεαλιστή, ο Ερβέ Φαλτσιανί αναμφίβολλα είναι ο άνθρωπος πίσω από την μεγαλύτερη διαρροή τραπεζικών δεδομένων στην ιστορία.