Στο ματς της Βραζιλίας με την Κροατία παίζονταν οι καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης. Ηταν η στιγμή που ο Νεϊμάρ αποφάσισε να θυμίσει στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κοινό γιατί θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους μπαλαδόρους που έχουν εμφανιστεί στα γήπεδα. Με μια κατά μέτωπο επίθεση στην καρδιά της κροατικής άμυνας πέτυχε ένα γκολ βραζιλιάνικο, όνομα και πράγμα. Ιστορικό, αφού με αυτό ισοφάρισε την επίδοση-ρεκόρ του Πελέ, που είχε σκοράρει 77 φορές με την εθνική του ομάδα. Αλλά όχι αρκετό για να χαρίσει την πρόκριση στο γκραν φαβορί αυτού του Μουντιάλ.
Ο λόγος που η Βραζιλία υποχρεώθηκε να παίξει στη «ρώσικη ρουλέτα» τη ζωή της στο τουρνουά του Κατάρ, δεν ήταν τόσο το (τυχερό) γκολ του Πέτκοβιτς στο 117’, όσο οι 10 σωτήριες αποκρούσεις του Ντομινίκ Λιβάκοβιτς — οι περισσότερες που έχει πραγματοποιήσει κροάτης γκολκίπερ σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μέχρι και ένα παραλίγο αυτογκόλ του συμπαίκτη του, Γκάρβιολ, κατάφερε να αποτρέψει ο 27χρονος τερματοφύλακας της Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Κι έπειτα, στο δραματικό τελετουργικό της άσπρης βούλας, απέκρουσε την εκτέλεση του Ροντρίγκο, για να στείλει τη «Σελεσάο» στην κόλαση.
Οι Αργεντίνοι πανηγύρισαν έξαλλα το «κάζο» των μισητών τους αντιπάλων, όμως λίγες ώρες μετά μπορεί να πάθαιναν τα ίδια, αν δεν επιδρούσε καθοριστικά στον αγώνα τους με τους Ολλανδούς ο δικός τους γκολκίπερ, Εμιλιάνο Μαρτίνες, που έπιασε τα δυο πρώτα πέναλτι των «Οράνιε». Μόλις ο Λαουτάρο ευστόχησε στο τελευταίο σουτ και σφράγισε την πρόκριση της «Αλμπισελέστε», όλοι οι συμπαίκτες του έτρεξαν να τον συγχαρούν. Ολοι, εκτός από τον Μέσι. Εκείνος έσπευσε να αγκαλιάσει τον τερματοφύλακά του. Χωρίς τις εκπληκτικές του αποκρούσεις, τα δικά του κατορθώματα στο ματς (ιδίως αυτή η «μαγική» ασίστ στον Μολίνα για το 1-0 της Αργεντινής) μπορεί να έμεναν χωρίς αντίκρυσμα.
Είναι, ίσως, η πρώτη φορά στα χρονικά των Παγκοσμίων Κυπέλλων, που οι επεμβάσεις των γκολκίπερ είναι εξίσου θεαματικές με τα τέρματα που επιτυγχάνονται. Η πρώτη φορά, που οι τερματοφύλακες κρίνουν την έκβαση των αναμετρήσεων όσο και οι επιθετικοί. Ο Αντρις Νόπερτ (Ολλανδία), ο Βόιτσεχ Σέζνι (Πολωνία), ο Γκιγιέρμο Οτσόα (Μεξικό), ή ο Μοχάμεντ αλ Οβάις (Σαουδική Αραβία), πρωταγωνίστησαν στις επιτυχίες των ομάδων τους. Το Μαρόκο δεν θα είχε φτάσει στους «8» της διοργάνωσης (ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει μέχρι σήμερα ήταν η παρουσία του στη φάση των «16», το 1986) χωρίς τις απίθανες αποκρούσεις του Γιασίν Μπούνου («Μπόνο»). Βέλγιο, Κροατία, Καναδάς και Ισπανία δεν κατάφεραν να του βάλουν γκολ – το μοναδικό τέρμα που δέχτηκε ήταν αυτογκόλ (του Αγέρντ). Αλλά ο κορυφαίος Νο.1 στο Κατάρ, μέχρι στιγμής, είναι ο άνθρωπος που βύθισε τη Βραζιλία στη θλίψη, και την προσεχή Τρίτη θα σταθεί απέναντι στον Μέσι και την παρέα του: ο Λιβάκοβιτς.
Πολλοί άκουσαν το όνομά του για πρώτη φορά πριν από μερικές μέρες, όταν στο ματς της Κροατίας με την Ιαπωνία απέκρουσε τρία πέναλτι των αντιπάλων του, και έδωσε στη «Χρβάτσκα» την ευκαιρία να γράψει ιστορία, αποκλείοντας τη Βραζιλία. «Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό το παιχνίδι, είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου», είχε τονίσει, καθώς παραλάμβανε το βραβείο του MVP της συνάντησης. Ούτε που το φανταζόταν, πόσο γρήγορα θα ερχόταν η επόμενη, ακόμη πιο σημαντική. Απέναντι στη Βραζιλία έγραψε ιστορία. Εγινε ο, μόλις, τρίτος γκολκίπερ στα χρονικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου που απέκρουσε τέσσερα πέναλτι στην ίδια διοργάνωση, μετά τον Αργεντινό Γκοϊκοετσέα (1990) και τον συμπατριώτη του, Σούμπασιτς (2018).
Δεν είναι το πρώτο του Μουντιάλ. Βρισκόταν στην αποστολή της Κροατίας και το 2018, στα γήπεδα της Ρωσίας, όμως ήταν τρίτος στην ιεραρχία, πίσω από τον Ντάνιελ Σούμπασιτς και Νίκολα Κάλινιτς. Ο μόνος που δεν αγωνίστηκε ούτε δευτερόλεπτο στη μεγαλειώδη πορεία της ομάδας του προς τον τελικό. Εκανε το ντεμπούτο του κάτω από τα δοκάρια της σε ένα τουρνουά στην Κίνα, στο οποίο -τι ειρωνεία!- η Κροατία αποκλείστηκε στα πέναλτι.
Είχε υποσχεθεί στον πατέρα του (τον μηχανικό και πρώην υπουργό Θαλάσσης, Μεταφορών και Υποδομών, Ζντράβκο Λιβάκοβιτς) και τη μητέρα του (καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας) να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες. Τον προόριζαν για διπλωμάτη. Αλλά στην μπασκετομάνα πόλη του, το Ζαντάρ, ήταν μάλλον απίθανο να μην ερωτευθεί τα σπορ. Πρώτα το μπάσκετ, κι έπειτα το ποδόσφαιρο. Τον είχε εντυπωσιάσει πολύ ο Λούκα Μόντριτς. Οταν ο άσος της Ρεάλ Μαδρίτης κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική Ανδρών της Κροατίας, ο Ντομινίκ ήταν 11 ετών. Ζήτησε από τον παππού του, επιφανή ακτινολόγο, να του εξασφαλίσει ένα αυτόγραφο του αγαπημένου του παίκτη. Ούτε που του περνούσε από το μυαλό ότι 11 χρόνια αργότερα θα γινόταν συμπαίκτης του. Οτι το 2018 θα πήγαιναν μαζί σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Και ότι το 2022 θα πρωταγωνιστούσε σε μια ιστορική πρόκριση επί της Βραζιλίας.
Τα Μουντιάλ έχουν να διηγηθούν υπέροχες ιστορίες. Η εντυπωσιακή πρεμιέρα του Λιβάκοβιτς στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική σκηνή είναι μια από αυτές.