Με το μήκος της τραπέζης συσκέψεων στην άκρη της οποίας ο Βλαντίμιρ Πούτιν κάθισε τον φιλοξενούμενό του Εμανουέλ Μακρόν ασχολήθηκε ο διεθνής Τύπος αλλά και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Στην Ιταλία, στην Corriere della Sera, ο Μικέλε Φαρίνα έγραψε: «Το τραπέζι δεν πέρασε απαρατήρητο. Για να συζητήσει την ειρήνη και τον πόλεμο, ο Πούτιν έβαλε τον Μακρόν στη μεγάλη αίθουσα του Κρεμλίνου, η οποία χρησιμοποιείται συχνά για επίσημες συναντήσεις».
Και άρχισε να δίνει το ιστορικό: «Την 1η Φεβρουαρίου στη θέση του γάλλου προέδρου βρέθηκε ο ούγγρος φίλος [του Πούτιν] Βικτόρ Ορμπαν, ενώ στις 19 Ιανουαρίου είχε περάσει από εκεί και ο Ιρανός [πρόεδρος Εμπραχίμ] Ραΐσι».
Ο Ιταλός δεν παρέλειψε να παρατηρήσει ότι «το ίδιο βάζο με άνθη, στο κέντρο του τραπεζιού, υπήρχε και στις τρεις συναντήσεις». Και σχολίασε: «Στις προηγούμενες περιπτώσεις, για να γεμίσει λίγο ο χώρος, υπήρχαν τουλάχιστον δύο διερμηνείς, άνδρες. Για να μιλήσει με τον Μακρόν (που δεν μιλάει γρυ Ρωσικά όπως η Ανγκελα Μέρκελ), ο Πούτιν έδιωξε τους μεταφραστές».
Και αναρωτήθηκε ο Φαρίνα: «Πώς μεταφράζεται σε διπλωματικούς όρους η απόσταση των πέντε ή έξι μέτρων; Υπήρξε ειρωνεία στα social media. Επρεπε να υψώσουν τη φωνή τους [για να συνεννοηθούν]; Επαιξαν ναυμαχία και δεν ήθελαν ο ένας να κατασκοπεύει τον άλλον; Ορισμένοι παραποίησαν την επίσημη φωτογραφία της συνάντησης βάζοντας ένα δίχτυ στο κέντρο του τραπεζιού και δύο ρακέτες στα χέρια των προέδρων.
»Φυσικά, καμία σχέση με τη διάσημη διπλωματία του πινγκ πονγκ που άνοιξε το δρόμο για την ιστορική επίσκεψη του Ρίτσαρντ Νίξον στην Κίνα το 1972. Δυσπιστία και εγκαρδιότητα. Στο δείπνο ο αμερικανός πρόεδρος φαινόταν να κρατά τα ξυλάκια [του κινεζικού φαγητού] καθισμένος δίπλα στον [κινέζο] πρωθυπουργό Τσου Εν-λάι που τα χειριζόταν με άνεση».
Ο Φαρίνα δίψασε («ούτε καν δύο σφηνάκια βότκα στο απέραντο τραπέζι του Κρεμλίνου»), ωστόσο συνέχισε να γράφει σκαλίζοντας τη μνήμη του: «Πόσα άτομα θα χωρούσαν στο τραπέζι; Πριν από δύο χρόνια, στη συνάντηση με τον Τούρκο [πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ] Ερντογάν ήταν 18, και το 2015, στη συνάντηση με τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι καμιά ντουζίνα συνεργάτες».
Και στο ίδιο τέμπο συνεχίζοντας, ο ιταλός συντάκτης αναφέρθηκε στα γούστα του Πούτιν, ότι δηλαδή επιθυμεί οι καλεσμένοι του να είναι καθισμένοι στο κέντρο, έχοντας την πλάτη τους στραμμένη προς τον τοίχο. Θυμήθηκε την «ειρηνευτική συνάντηση» του Πούτιν με τον αρμένο πρωθυπουργό και τον αζέρο πρόεδρο, αλλά και εκείνες του 2018, επί Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, με τους αστέρες της μπάλας.
Εκλεισε την παρένθεση της ονειροπολήσεως και επέστρεψε γρήγορα στο θέμα του, δηλαδή στο τραπέζι των Πούτιν-Μακρόν: «Στο ίδιο δωμάτιο [του Κρεμλίνου] θα υπήρχαν κάνα δυο μικρότερα τραπέζια για να μιλήσουν, προφανώς όμως ο Πούτιν ήθελε να υπογραμμίσει την απόσταση με τον Μακρόν».
Για άλλους, όμως, τα είχε βρει τα μικρά τραπέζια ο Πούτιν, όπως θυμήθηκε ο Φαρίνα: «Σε τραπεζάκι, κάτω από ένα χρυσό άγαλμα, είχε καθίσει με τον αμερικανό φίλο του. Δεν ήταν ο Τζο Μπάιντεν φυσικά, αλλά ο [ηθοποιός] Στίβεν Σίγκαλ, ο παλιός πρωταθλητής των πολεμικών τεχνών που πάντα ήταν στο πλευρό του Κρεμλίνου στην ουκρανική κρίση, τον οποίο ο Πούτιν, το 2018, διόρισε ‘‘ειδικό εκπρόσωπο’’ της Ρωσίας στις ΗΠΑ. Δύο υποτιθέμενες μαύρες ζώνες (ο Σίγκαλ στο καράτε, ο Πούτιν στο τζούντο) μπορούν να καθίσουν η μία δίπλα στην άλλη».
Και ο Φαρίνα έδωσε αμέσως ένα παράδειγμα δύο ανθρώπων που μπορούν και κάθονται σε μικρό τραπέζι να πουν μεταξύ τους: «Να, όπως έκανε ο Μακρόν σήμερα το πρωί [το πρωί της Τρίτης 8 Ιανουαρίου] όταν συνάντησε τον ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι: με υγειονομικές μάσκες στο πρόσωπο γύρω από το σκουρόχρωμο τραπέζι, ό,τι πρέπει για το σκάκι που παίζει η Ευρώπη με το Κίεβο».