Είναι για το Βιβλίο Γκίνες αυτό που συμβαίνει εδώ και 18 μήνες στον Ολυμπιακό. Από το καλοκαίρι του 2022, που απολύθηκε ο Πέδρο Μαρτίνς, έχει αλλάξει τρεις αθλητικούς/τεχνικούς διευθυντές (Κορδόν, Αλβες, Κοβάτσεβιτς) και έξι προπονητές (Μαρτίνς, Κορμπεράν, Μίτσελ, Ανιγκό, Μαρτίνεθ, Καρβαλιάλ). Εχει φέρει 44 νέους παίκτες -τέσσερις ενδεκάδες, δηλαδή- και έχει διώξει, σχεδόν, 70. Τουλάχιστον στην Ευρώπη, τέτοια… παρέλαση δεν ξανάγινε.
Ο Πέδρο Αλβες, που απολύθηκε τη Δευτέρα, είχε αναλάβει καθήκοντα αθλητικού διευθυντή ακριβώς πριν από δυο μήνες: στις 5 του περασμένου Δεκεμβρίου. Υπέγραψε συμβόλαιο για δυόμισι χρόνια, όμως φεύγει πριν, καν, στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής του. Η διοίκηση απογοητεύτηκε -αναφέρει το ρεπορτάζ- από τις εισηγήσεις του στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Μάλλον, δεν είχε μελετήσει προσεκτικά το βιογραφικό του.
Ο 40χρονος Πορτογάλος, που ήρθε στην Ελλάδα συστημένος από τον συμπατριώτη του και διάσημο ατζέντη, Ζόρζε Μέντες, έφτιαξε το όνομά του σε μια μικρομεσαία ομάδα της χώρας του, την Εστορίλ, ανακαλύπτοντας νεαρά ταλέντα που, λίγα χρόνια αργότερα, πουλήθηκαν σε πολλαπλάσια αξία. Η δουλειά του στην Εστορίλ, την οποία συνάντησε το 2018 στη Β’ Κατηγορία, δεν είχε την παραμικρή σχέση με τις ανάγκες ενός συλλόγου όπως ο Ολυμπιακός, που δεν φημίζεται για την υπομονή του. Που κάθε χρόνο απαιτεί τα εγχώρια τρόπαια και διεκδικεί ευρωπαϊκές διακρίσεις.
Του «χρέωσαν», επίσης, την επιλογή του Κάρλος Καρβαλιάλ. Στους δυο μήνες που συμπλήρωσε ως προπονητής του Ολυμπιακού, η ομάδα απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο από την κορυφή της βαθμολογίας (από το -3 βρέθηκε στο -9) και αποκλείστηκε στο Κύπελλο. Το πρόβλημα της κακής ανασταλτικής λειτουργίας της δεν διορθώθηκε. Μάλιστα, τώρα έχει ζητήματα και στην επίθεση – βάζει γκολ… με το σταγονόμετρο. Αλλά, και πάλι, η ευθύνη δεν είναι μόνο του Αλβες.
Ηταν γνωστό, ότι ο Καρβαλιάλ θα έκανε πρωταθλητισμό για πρώτη φορά στην καριέρα του. Οι μόνοι τίτλοι που έχει κατακτήσει, είναι ένα Λιγκ Καπ (το 2008 με τη Βιτόρια Σετούμπαλ) και ένα Κύπελλο Πορτογαλίας (το 2020 με την Μπράγκα). Ηταν γνωστό, επίσης, ότι στην προηγούμενη θητεία του στην Ελλάδα (στον Αστέρα Τρίπολης) δεν μακροημέρευσε. Προσλήφθηκε τον Μάιο του 2008 και απολύθηκε τον Νοέμβριο, έπειτα από μόλις 10 παιχνίδια πρωταθλήματος.
Ο Καρβαλιάλ δεν έφυγε χθες, μαζί με τον Αλβες, επειδή δεν έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του. Αλλά και γιατί τον Ιανουάριο ο Ολυμπιακός έγινε πιο… πορτογαλική ομάδα και από την Μπενφίκα. Επτά από τις οκτώ μεταγραφές που πραγματοποιήθηκαν, ήταν δικές του επιλογές. Παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε στο παρελθόν ή γνωρίζει καλά. Προς το παρόν, παραμένει. Η τύχη του θα κριθεί στο οκταήμερο 15-22 Φεβρουαρίου, στους δυο αγώνες εναντίον της Φερεντσβάρος στο Κόνφερενς Λιγκ και, ενδιαμέσως, στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Ο προκάτοχος του Αλβες, Αντόνιο Κορδόν, είχε προσληφθεί το περασμένο καλοκαίρι. Είχε φέρει στον Πειραιά 15 νέα πρόσωπα και προπονητή τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Μετά την «τεσσάρα» από τον ΠΑΟΚ και την «πεντάρα» από τη Φράιμπουργκ, αποχώρησαν… πακέτο. Για να έρθουν οι επόμενοι -αθλητικός διευθυντής και προπονητής- με τους δικούς τους παίκτες. Σε μια ατελείωτη σκυταλοδρομία, που δεν «καίει» μόνο τεχνικούς, αλλά και ποδοσφαιριστές. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Φρανσίσκο Ορτέγκα, για παράδειγμα, ο καλύτερος αριστερός μπακ του αργεντίνικου πρωταθλήματος, «δεν κάνει» για τον Ολυμπιακό. Το πιθανότερο είναι ότι βούλιαξε και αυτός στην αγωνιστική μετριότητα της ομάδας.
Ο νέος αθλητικός διευθυντής του Ολυμπιακού, Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, είναι ένα όνομα που… κάνει γκελ. Τεράστια προσωπικότητα των γηπέδων, με διεθνή εμβέλεια, και παλιά δόξα της ομάδας – έχει πρωταγωνιστήσει στην κατάκτηση των «νταμπλ» του 2008 και του 2009. Αλλά έχει ξαναπεράσει από αυτό το πόστο. Τον Μάιο του 2013 είχε απομακρυνθεί επειδή, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, αρκετές από τις επιλογές παικτών που είχε κάνει, δεν ήταν επιτυχημένες. Τον είχε διαδεχθεί ο Ισπανός Χουάνχο Λορένθο, ο οποίος εργαζόταν ήδη στο τμήμα σκάουτινγκ της ΠΑΕ και πήρε προαγωγή.
Πριν από 5-6 χρόνια ο Σέρβος είχε φύγει για δεύτερη φορά, λίγο πριν έρθει ο Πέδρο Μαρτίνς. Τότε είχε «χρεωθεί» την άστοχη πρόσληψη του Οσκαρ Γκαρθία.
Αυτό το αδιάκοπο «φύγε εσύ, έλα εσύ» άρχισε πριν από 18 μήνες. Από τη μέρα που ο Ολυμπιακός απέλυσε τον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος του είχε φέρει τρεις τίτλους πρωταθλήματος και τον είχε οδηγήσει μακριά στα Κύπελλα Ευρώπης επί τέσσερις διαδοχικές σεζόν (κάτι που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε καταφέρει). Εκτοτε, κάθε προπονητής και κάθε τεχνικός διευθυντής μοιάζει περαστικός. Αναλώσιμος. Αλλά οι καλές ομάδες δεν φτιάχνονται μόνο με καλούς παίκτες, που στον Ολυμπιακό ποτέ δεν έλειψαν. Ενας «καπετάνιος» που όλοι θα σέβονται, είναι πάντοτε απαραίτητος.
Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να αναζητεί τον κατάλληλο. Κάποιον που θα κερδίζει συνεχώς. Τέτοιος προπονητής, όμως, δεν υπάρχει.