Η φανέλα της Νάπολι με το όνομα «MANOLAS» και το νούμερο 44 στην πλάτη -το ίδιο που φορούσε στη Ρόμα- κυκλοφόρησε στα καταστήματα αθλητικών ειδών του ιταλικού Νότου προτού, καν, ανακοινωθεί η μεταγραφή. Οι «παρτενοπέι» δεν βλέπουν την ώρα να υποδεχθούν τον Κώστα στο «Σαν Πάολο», ελπίζοντας ότι ο φημισμένος στόπερ θα τους βοηθήσει να κάνουν πραγματικότητα ένα όνειρο τριών δεκαετιών: να κατακτήσουν τον πρώτο τους μετα-Μαραντόνα τίτλο, γκρεμίζοντας από την κορυφή τη Γιουβέντους των οκτώ διαδοχικών Πρωταθλημάτων.
Για να αποκτήσει τον Κώστα Μανωλά, η Νάπολι του χάρισε δύο ρεκόρ: της πιο δαπανηρής μετακίνησης έλληνα παίκτη, και του πιο ακριβοπληρωμένου έλληνα ποδοσφαιριστή. Δέχτηκε να καταβάλει στη Ρόμα τη ρήτρα εξαγοράς του, ύψους 36 εκατομμυρίων ευρώ, με 15 εκατ. ευρώ σε μετρητά και την παραχώρηση του 21χρονου μέσου της από τη Γουϊνέα, Αμαντού Ντιαβαρά, που κοστολογήθηκε στα 21 εκατ. ευρώ. Στον ίδιο προσέφερε συμβόλαιο πέντε ετών, με ετήσιες αποδοχές που -μαζί με τα μπόνους- υπερβαίνουν τα τέσσερα εκατ. ευρώ. Είναι κατά τι υψηλότερες από εκείνες του Κώστα Μήτρογλου.
Ο διάσημος προπονητής της Νάπολι, Κάρλο Αντσελότι, τον ήθελε στην ομάδα… σαν τρελός. Μαζί με τον Καλιντού Κουλιμπαλί θα συνθέσουν το ταχύτερο «δίδυμο» κεντρικών αμυντικών στη Serie A – ίσως και σε ολόκληρη την Ευρώπη. «Η Νάπολι χτίζει το σούπερ τείχος», έγραψαν τα ιταλικά ΜΜΕ μόλις οριστικοποιήθηκε το deal. Στα 28 του χρόνια (τα έκλεισε στις 14 Ιουνίου), το παλληκάρι από τη Νάξο θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους ευρωπαίους παίκτες στη θέση του. Τα προσόντα του είχαν φανεί από τότε που ήταν 18 ετών, στον Θρασύβουλο Φυλής, όμως έπρεπε να ξενιτευθεί για να δει προκοπή και την αναγνώριση που του άξιζε.
Επαιξε στην ΑΕΚ (2009-2012) στα χρόνια της μεγάλης της παρακμής. Κανείς δεν του έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Τον έβλεπες στο χορτάρι με τη φανέλα έξω από το σορτσάκι και τις κάλτσες κατεβασμένες, άγουρο, νευρικό και απείθαρχο, και ένιωθες την πλήρη απουσία καθοδήγησης. Το παιδί προσπαθούσε μόνο του να μάθει τη θέση. Για τους περισσότερους, αυτό το σούπερ ταλέντο δεν ήταν παρά «ο ανηψιός του Στέλιου» – του Μανωλά που έκανε τεράστια καριέρα στην ΑΕΚ. Ευτυχώς γι’ αυτόν, απέτυχαν να τον πουλήσουν στην Ουκρανία (Ντνιέπρ). Επειτα τον άφησαν απλήρωτο -όχι πως έπαιρνε πολλά- κι έτσι έμεινε ελεύθερος.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης του έσωσε την καριέρα. Εκλεισε τ’ αυτιά του σε όσους του έλεγαν πως «ο Κωστάκης είναι κωλόπαιδο» και τον πήρε -τζάμπα- στον Ολυμπιακό. Ηταν μόλις 21 ετών, και κάθε σύγκριση με τον «βράχο» Μέλμπεργκ, που είχε αποχωρήσει, ή τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, που είχε τραυματιστεί σοβαρά, τον αδικούσε. Στο «Γ. Καραϊσκάκης» αγαπήθηκε, όμως για τους πολλούς παρέμεινε «Κωστάκης». Ωσπου τα… λαγωνικά της Ρόμα διέκριναν πίσω από την επιπολαιότητα της απειρίας του, προοπτικές εξέλιξης που άξιζαν 13 εκατομμύρια ευρώ. Στον Πειραιά παρέμεινε δύο χρόνια, αν και είχε υπογράψει για τέσσερα.
Ταξίδεψε στη Ρώμη (το καλοκαίρι του 2014, στα 23 του) μάλλον απρόθυμα. Ονειρευόταν να παίξει στην Αγγλία. Στην Αρσεναλ. Αλλά η Serie Α, το… Χάρβαρντ των αμυντικών, τον βοήθησε να ξεδιπλώσει όλες του τις αρετές. Ταχύτατος, με εξαιρετικό άλμα, δυνατός, έξυπνος, ψυχωμένος και με συχνές προωθήσεις στα αντίπαλα καρέ, είναι η επιτομή του σύγχρονου στόπερ. Κι αν εξακολουθεί να κάνει τις «γκάφες» του, πού και πού, φταίει η μεγάλη του αυτοπεποίθηση. Που τα κάνει όλα να του φαίνονται εύκολα κι απλά. Πολλοί μεγάλοι σύλλογοι, κατά καιρούς, τον έβαλαν στο μάτι. Το 2017 βρέθηκε «μια ανάσα» από τη Ζενίτ. Πήγε στην Αγία Πετρούπολη για να υπογράψει, όμως η συμφωνία χάλασε την τελευταία στιγμή. Οι Ρώσοι έδιναν πολλά, αλλά σε ρούβλια.
Του βγήκε σε καλό. Τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς η Ρόμα του πρόσφερε νέο συμβόλαιο, έως το 2022, αυξάνοντας τις ετήσιες αποδοχές του από 1.600.000 στα 2.700.000 ευρώ. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι του δόθηκε η ευκαιρία να μείνει αξέχαστος στο «Ολίμπικο». Πετυχαίνοντας το τρίτο γκολ στην επική ανατροπή – πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα (3-0), τον Απρίλιο του 2018 στο Champions League, ο Μανωλάς κρέμασε τη φωτογραφία του στο Πάνθεον του ρωμαϊκού συλλόγου, δίπλα σε εκείνη του «αιώνιου αρχηγού» του, Φραντσέσκο Τότι.
Οι «τζαλορόσι» τον λάτρεψαν. Δύσκολα θα τον άφηναν να φύγει, εάν δεν είχαν προβλήματα με το Financial Fair Play. Μετά την περσινή εκπληκτική σεζόν, η Ρόμα μπήκε σε έναν καθοδικό κύκλο. Εφέτος τερμάτισε έκτη στην Ιταλία, αν και για μια πενταετία (2014-2018) δεν είχε απουσιάσει από την πρώτη «τριάδα» της βαθμολογίας. Ο Κώστας πραγματοποίησε, κι αυτός, τη χειρότερή του σεζόν από τότε που πάτησε το πόδι του στην «Αιώνια Πόλη». Χρειαζόταν αυτή τη νέα αρχή. Η Νάπολι δεν είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος στον οποίο θα μπορούσε να παίξει, όμως την τελευταία δεκαετία αποτελεί τη δεύτερη δύναμη του Κάλτσιο, έχοντας αφήσει πίσω της την Ιντερ, τη Μίλαν, τη Ρόμα, τη Λάτσιο και τη Φιορεντίνα.
Ο Μανωλάς δεν είναι, πια, «ο Κωστάκης», «ο ανηψιός του Στέλιου». Τον θείο του τον ξεπέρασε (στη Νάξο λένε ότι το μεγαλύτερο ταλέντο της οικογένειας ήταν ο πατέρας του Κώστα, ο Νικηφόρος, που παράτησε το ποδόσφαιρο κι έγινε εφοριακός), όπως και κάθε άλλον έλληνα ποδοσφαιριστή, αν κρίνουμε από το ρεκόρ της μεταγραφής του. Κι έχει μπροστά του (τουλάχιστον) πέντε χρόνια μπάλας υψηλού επιπέδου, προτού επιστρέψει στο νησί του. Οπου, ήδη, επενδύει στο μέλλον του. Εχει ανοίξει ένα ξενοδοχείο και έναν φούρνο, κι έχει αγοράσει γη μεγάλης αξίας. Γιατί εκεί θέλει να ζήσει όταν αποσυρθεί από τα γήπεδα, γεμίζοντας τις μέρες του με ψάρεμα και ψαροτούφεκο.
Στη Νάξο τον λατρεύουν. Σε όποιο ταξί και να μπεις, για τον Κώστα θα ακούσεις. Το εκπληκτικό είναι, ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη Ρώμη. Αρκεί να πεις πως είσαι Ελληνας – και ο οδηγός να μην είναι οπαδός της Λάτσιο…