O βρετανός συγγραφέας Ρόμπερτ Χάρις, διάσημος από τις μεταφορές των μυθιστορημάτων του στο σινεμά («Fatherland», «Ghostwriter», κ.λπ.), παλιός φίλος των Εργατικών και ειδικά του Τόνι Μπλερ, από τον οποίο απογοητεύτηκε μετά την εισβολή στο Ιράκ, απάντησε σε ερωτήσεις της Repubblica σχετικές με την εκλογική εξαφάνιση των Τόρις ή, αν προτιμάτε, με τον «υγιεινό περίπατο» των Εργατικών στις κάλπες της 4ης Ιουλίου.
Ο ίδιος είπε ότι ψήφισε Φιλελευθέρους με αντι-Τόρις στόχευση, ωστόσο πρότεινε στον Στάρμερ «να ανοίξει ξανά το κεφάλαιο των σχέσεων του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Ενωση». Είπε ότι το Brexit δεν έφερε ευτυχία στους Βρετανούς και πανηγύρισε «το τέλος του εφιάλτη που κράτησε 14 χρόνια».
Η εκτίμησή του για την ψήφο των συμπατριωτών του ήταν η εξής: «Πολλοί Βρετανοί ήταν αηδιασμένοι και διψούσαν για εκδίκηση εις βάρος των Τόρις. Γι’ αυτό και τους τιμώρησαν με αγριότητα. Είμαι 67 ετών και δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο στη ζωή μου. Εγώ ψήφισα Lib-Dem επειδή στην περιφέρειά μου πάλευαν για την έδρα με τους Τόρις, οι οποίοι κατέστρεψαν την οικονομία και εξαπέλυσαν χάος και αστάθεια. Η Λιζ Τρας έγινε πλέον περίγελος του κόσμου όλου».
Δεν στάθηκε όμως μόνο στην ιδιάζουσα περίπτωση της πρωθυπουργού βραχείας θητείας που είχε καραμπινάτη άγνοια, όχι μόνο των γεωπολιτικών ζητημάτων, αλλά και της γεωγραφίας. Περιέλαβε και τον Μπόρις Τζόνσον και τον διέγραψε με δύο λέξεις: «Ηταν γελοίος».
Αναφορικά με το Brexit και τα μετέπειτα, ο Χάρις είπε ότι οι Τόρις έγιναν αντιπαθείς «τόσο στους φιλοευρωπαίους, οι οποίοι εξαγριώθηκαν, όσο και στους ευρωσκεπτικιστές, οι οποίοι απογοητεύτηκαν από τις επιπτώσεις της αποχώρησης από την ΕΕ».
Προφήτευσε ότι στους Συντηρητικούς, «που είναι κόμμα-ζόμπι πλέον», θα ξεσπάσει εμφύλιος «ή μπορεί να τους φάει ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο Φρανκενστάιν που ανήκει στο ίδιο δεξιό κύμα που σήμερα φουντώνει στην Ευρώπη».
Αυτή την πανευρωπαϊκή ακροδεξιά αναβίωση «οι ίδιοι οι Τόρις την έχουν θεριέψει» είπε ο Χάρις, συνεπώς «καλά να πάθουν, τους αξίζουν τα χειρότερα».
Το δημοψήφισμα που διεξήγαγε το Συντηρητικό Κόμμα το 2016 για την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, το χαρακτήρισε «τρελό», κόντρα στην Ιστορία και στους δεσμούς που έχουν δημιουργηθεί στο πέρασμα των χρόνων, και πιθανολόγησε πρωτοβουλίες του Στάρμερ για κάποιας μορφής «τελωνειακή ένωση», καθώς «το λαϊκό αίσθημα κατά του Brexit θα συνεχίσει να αυξάνεται». Θα πιεστεί ο Στάρμερ; «Ο ίδιος και οι Εργατικοί φοβούνται να ανοίξουν ξανά το κουτί της Πανδώρας, όμως δεν θα μπορέσουν να παγώσουν τη χώρα μας στις 23 Ιουνίου 2016, στην ημέρα του δημοψηφίσματος. Τα πράγματα αλλάζουν, η οικονομία δεν λειτουργεί, χάσαμε την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά».
Ο ιταλός ρεπόρτερ είπε στον άγγλο συγγραφέα ότι κατά τη διάρκεια της εφετινής και έκτακτης προεκλογικής περιόδου κάποιοι υποψήφιοι του Συντηρητικού Κόμματος ποντάρισαν ακόμη και 2.000 λίρες στην ήττα των Τόρις. Δεν φάνηκε να σοκάρεται ο Χάρις. «Είναι ένδειξη χώρας χωρίς ηθικές αξίες. Χωρίς το παραδοσιακό χιούμορ της και χωρίς λογική. Είναι τρομερό πράγμα, με στενοχωρεί. Αλλά τώρα, με αυτήν την κυβέρνηση των Εργατικών, κάτι μπορεί να αλλάξει. Ισως κάνω λάθος που είμαι τόσο αισιόδοξος, επειδή οι Συντηρητικοί έχουν διαβρώσει την εικόνα του Ηνωμένου Βασιλείου στον κόσμο και θα είναι δύσκολο να ανακτήσουμε τη φήμη μας».
Για τον ίδιο τον Στάρμερ είπε τα εξής: «Τον πρώτο καιρό η κυβέρνησή του θα είναι προσεκτική. Διαθετει όμως προσωπικότητες υψηλού επιπέδου, όπως είναι η ‘‘σιδηρά κυρία’’ Ρέιτσελ Ριβς στα οικονομικά. Σίγουρα ο Στάρμερ δεν είναι οραματιστής. Είναι όμως αξιοσέβαστος, έξυπνος, ικανός, με καλό πολιτικό ένστικτο. Επιπλέον, το οικογενειακό υπόβαθρο της ‘‘εργατικής τάξης’’ [σ.σ.: τα εισαγωγικά υπάρχουν στο πρωτότυπο] θα τον επανασυνδέσει μαζί της. Δεν έχει φαντασία και δημιουργικότητα, αλλά είναι σίγουρα ο πιο επιτυχημένος ευρωπαίος πολιτικός από τότε που εμφανίστηκε ο Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία. Πήρε ετοιμοθάνατο το Εργατικό Κόμμα και μέσα σε τέσσερα χρόνια θριάμβευσε. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται τυχαία»…