Ηταν ένας Τραμπ δύο δεκαετίες πριν από τον αυθεντικό Τραμπ. Οι Ιταλοί τον αντιμετώπισαν με το ίδιο μείγμα απόρριψης και αποστροφής και (για κάποιους) ενθουσιασμού με το οποίο οι Αμερικανοί και ο κόσμος αντιμετώπισαν τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατέρρευσε εν μέσω σκανδάλων ερωτικού χαρακτήρα και κατηγοριών για φοροδιαφυγή. Μια ποινή απαγόρευσης ανάληψης δημόσιων αξιωμάτων τον κράτησε από τότε στο περιθώριο.
Μέχρι που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για την επιστροφή του στη κεντρική ιταλική σκηνή – και την ευρωπαϊκή. Αν και δεν μπορεί ακόμη να διεκδικήσει αξίωμα, ελπίζει ότι τα ευρωπαϊκά δικαστήρια θα τον δικαιώσουν όταν εξετάσουν την υπόθεσή του μέσα στο 2017.
Το σάλπισμα της επιστροφής έδωσε η νίκη του κόμματός του στις περιφερειακές εκλογές στη Σικελία, μια αναμέτρηση-δοκιμή για τις εθνικές εκλογές που θα γίνουν την ερχόμενη άνοιξη.
Ετσι εξάλλου «διάβασε» τη νίκη και ο ίδιος ο «Καβαλιέρε», ο οποίος σε βίντεο που ανήρτησε στο Facebook είπε ότι η «Σικελία επέλεξε τον δρόμο πραγματικής, σοβαρής και δημιουργικής αλλαγής, βασισμένη στην τιμιότητα, την ικανότητα και την πείρα».
Ο νικηφόρος συνασπισμός συνενώνει το Forza Italia του Μπερλουσκόνι, με τη Λίγκα του Βορρά και τα Αδέλφια της Ιταλίας.
Ο υποψήφιος Νέλο Μουζουμέτσι επικράτησε εύκολα με περίπου 40% έναντι του υποψηφίου της Κίνησης 5 Αστέρια του Γκρίλο, που απέσπασε γύρω στο 35%. Μόλις τρίτος ο υποψήφιος της Κεντροαριστεράς (PD) με 18,5%. Η προσέλευση στις κάλπες ήταν αρκετά χαμηλή και μόλις ξεπέρασε το 50%.
Από την άλλη, στην ιταλική Κεντροαριστερά αναζητείται ενότητα και το πρόσωπο με το οποίο θα κατέβει στις εκλογές. Ο πρώην πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι δεν έχει καταθέσει τα όπλα, έχει όμως να αντιμετωπίσει και εσωκομματικούς αντιπάλους και την ειρωνεία του εκπροσώπου του κόμματος του Γκρίλο που χαρακτηρίζει το PD «πολιτικά νεκρό».
Το σκηνικό της επιστροφής
Η συγκυρία για τον Μπερλουσκόνι είναι πλέον αρκετά καλύτερη από ό,τι το 1994, όταν εξελέγη για πρώτη φορά στην πρωθυπουργία.
Τότε τα κοινωνικά δίκτυα ήταν ανύπαρκτα και ο Μπερλουσκόνι αξιοποίησε τα πανίσχυρα τηλεοπτικά κανάλια που κατείχε. Τότε ο λαϊκισμός του ήταν μια (κακή) καινοτομία, αλλά από τότε έχουμε δει πολλά – και στην πατρίδα του, τον Μπέπε Γκρίλο που έβαλε νέα (χαμηλά) πρότυπα.
Η νίκη στη φτωχή, άνεργη, χρεωμένη και παραδοσιακά κεντροδεξιά Σικελία -και όχι στον περισσότερο ανοιχτό Βορρά της Ιταλίας- θυμίζει και αυτή με τη σειρά της το πώς ο Τραμπ εκμεταλλεύτηκε την απήχηση σε πολιτείες με οικονομικά προβλήματα και αντίστοιχες αγωνίες που τελικά του έδωσαν τον Λευκό Οίκο.
Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στη Δεξιά ενόψει των εκλογών, αν και η αλλαγή του εκλογικού νόμου μπορεί να φέρει νέες εκπλήξεις στην πολιτική ζωή μιας χώρας που ποτέ δεν της έλειψαν.