H εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα σε ταβέρνα στη Νέα Σμύρνη, στο πλάι του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, αλλά και του Λευτέρη Αρβανίτη, του ανθρώπου τον οποίον ο ίδιος είχε διορίσει ως γενικό διευθυντή με υπερεξουσίες σε όλα τα κομματικά μέσα, ήταν η πρώτη του πρώην Πρωθυπουργού μετά την ανακοίνωση της παραίτησής του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ στο Ζάππειο, στις 29 Ιουνίου.
Σε όλους αυτούς τους σχεδόν πέντε μήνες κατά τους οποίους ένας, αδιανόητος μέχρι πριν, σεισμός συνέβη στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ, ο επί 14 χρόνια επικεφαλής του παρέμενε επίμονα σιωπηλός ή έστελνε –μάλλον διακριτικά– μηνύματα μέσω στενών συνεργατών του, γεγονός για το οποίο κατηγορήθηκε σφοδρά από πολλούς –ανάμεσά τους και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Είναι προφανές, παρά τις διαρροές που ακολούθησαν από το γραφείο του πρώην Πρωθυπουργού ότι η συνάντηση «δεν είχε σχέση με την πολιτική επικαιρότητα», ότι ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος ούτε η σύνθεση της παρέας ήταν τυχαία. Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται ότι έχει αρχίσει να ενοχλείται από τις τελευταίες κινήσεις του Στέφανου Κασσελάκη, στις οποίες συγκαταλέγεται και η αποδόμηση της κυβερνητικής του θητείας, αλλά και να συνειδητοποιεί σε ένα βαθμό την επίδραση που έχει στην υστεροφημία του η αίσθηση ότι ανέχεται –αν δεν υποθάλπει– την πολιτεία του νέου προέδρου και των συνεργατών του.
Η διαφωνία του κ. Τσίπρα εκφράστηκε επί της ουσίας και στην Κεντρική Επιτροπή του περασμένου Σαββατοκύριακου, όπου οι στενοί του συνεργάτες απέφυγαν μεν να αποχωρήσουν από τη συνεδρίαση μαζί με τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης, κατέθεσαν ωστόσο μια επιθετική τροπολογία που αρνιόταν το δικαίωμα στον Κασσελάκη να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για τις διαγραφές που ήθελε να κάνει. Μάλιστα, τις προηγούμενες ημέρες οι ίδιοι συνεργάτες του πρωθυπουργού συμμετείχαν σε συζητήσεις με εκπροσώπους όλων των τάσεων της αντιπολίτευσης, στις οποίες άνοιξε ακόμα και ζήτημα κατάθεσης πρότασης μομφής κατά του κ. Κασσελάκη.
Τα δύο γεγονότα που φαίνεται ότι έκαναν τον κ. Τσίπρα να μετακινηθεί από τη θέση απόλυτης ουδετερότητας –που λειτουργούσε εμφανώς υπέρ του Κασσελάκη- ήταν αφενός η πρόταση για το δημοψήφισμα που έφερε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε όλο σχεδόν το κόμμα (εάν η πρόταση περνούσε από ψηφοφορία στην ΚΕ είναι βέβαιο ότι θα καταποντιζόταν), αλλά κυρίως η σταθερή αποδόμηση της κυβερνητικής πολιτείας του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία επιδίδεται ο κ. Κασσελάκης, στην προσπάθειά του να επιτεθεί –υποτίθεται– στον κ. Τσακαλώτο. Στο πλαίσιο αυτό, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει με άγαρμπο τρόπο τις αιτιάσεις περί μνημονιακών πολιτικών που οδήγησαν στο «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ, που εισήγαγε στη ζωή του κόμματος ο Παύλος Πολάκης και υποστήριζε διακριτικά και ο Νίκος Παππάς.
Αυτές οι αιτιάσεις ωστόσο, συσπειρώνουν απέναντί τους με έναν πρωτοφανή τρόπο όλο το παλαιό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι γνώστες των εσωτερικών ιστορικών συσχετισμών του κόμματος, δεν μπορούν να συγκρατήσουν το μειδίαμά τους όταν βλέπουν εκπροσώπους της «Ομπρέλας» να κοινοποιούν αναρτήσεις του Γιάννη Δραγασάκη –κάποτε όλοι αυτοί συνυπήρχαν μόνο από ανάγκη.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι δεν κατανοεί το μέγεθος της απόστασης ανάμεσα στα παλιά κυβερνητικά του στελέχη και τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και για αυτό επιμένει να είναι αρνητικός σε σενάρια διάσπασης. Στους συνομιλητές του εξέφραζε την απορία του για την αποχώρηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου και της Ομπρέλας και την επιθυμία του να μην αποχωρήσει κανείς άλλος. Το τελευταίο αφορά την ομάδα των «6+6», η οποία όμως έχει μάλλον δρομολογήσει άλλες αποφάσεις, αδυνατώντας εξάλλου να κρατήσει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το δυναμικό των μελών που την υποστηρίζουν. Ας σημειωθεί, ότι ο πάγος ανάμεσα στην ομάδα αυτή και τον Αλέξη Τσίπρα δεν έχει ακόμα εντελώς σπάσει, με τις δύο πλευρές να εξακολουθούν να έχουν παράπονα η μία από την άλλη και να μιλάνε μέσω αντιπροσώπων. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι στην πρώτη του δημόσια παρουσία του, επέλεξε ως συνδαιτημόνες έναν συνεργάτη του που αποχώρησε το 2015 και έναν ακόμα που εγκατέλειψε κάθε σχέση με το κόμμα την επομένη της εκλογής Κασσελάκη.
Ανάμεσα στα άλλα, ο κ. Τσίπρας θα ήθελε από όλους «να μείνουν και να παλέψουν» στον ΣΥΡΙΖΑ, για έναν επιπλέον λόγο που αφορά τον ίδιο. Αν η ομάδα των «6+6» αποχωρήσει, όπως προσανατολίζεται, και ιστορικά στελέχη που συνδέθηκαν μαζί του επιλέξουν τον δρόμο της απόσυρσης, ο ίδιος θα μείνει εγκλωβισμένος σε ένα κόμμα από το οποίο θα έχουν φύγει όλοι οι συνεργάτες του και το οποίο θα επιτίθεται στην κυβερνητική θητεία του στο όνομά του. Οποια γνώμη και αν έχει κανείς για τον κ. Τσίπρα, θα αναγνωρίσει ότι θα αποτελούσε μεγάλη ταπείνωση να απομείνει να παριστάνει το κάδρο σε ένα κόμμα που θα διοικεί ο Παύλος Πολάκης και θα συγκεντρώνει μονοψήφια ποσοστά.
Για να το αποφύγει όμως αυτό, πρέπει να μειώσει λίγο τον φυσικό του θαυμασμό για τον Κώστα Αλ. Καραμανλή και να εκφράσει δημόσια την αποδοκιμασία του για όσα συμβαίνουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Για την ώρα, αυτό θα ήταν αρκετό για να τελειώσει τον νεόκοπο αρχηγό του κόμματος και να αποκαταστήσει –όσο αυτό είναι εφικτό – μια αντιπολιτευτική κανονικότητα στο πολιτικό σύστημα. Αργότερα, το να πάψει να παρακολουθεί άβουλος ίσως να μην είναι πια αρκετό.
Εντούτοις, όσοι συνομιλούν μαζί του εμφανίζονται εξαιρετικά απαισιόδοξοι σχετικά με το αν θα το πράξει.