Το Tascabile για μια παλιά επιστήμη που δεν έχει ξεπεραστεί καθόλου / Ο Independent για την απάντηση σε ένα ερώτημα που μας βασανίζει αιώνια / Times και New Republic για τη στέγη που απέκτησε ένα ιερό κείμενο / Και η Washington Post…

Il Tascabile

Πρόσωπα/ Τι μας λένε για την ψυχή;

Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του θα μπορούσαν να κάνουν ένα κακόγουστο αστείο στον Κάρολο Δαρβίνο – και στην ιστορία της βιολογίας και κατ’ επέκταση της ανθρωπότητας: «Ο καπετάνιος του Beagle δεν με ήθελε στο πλοίο του», γράφει ο φυσιοδίφης, «καθώς αμφέβαλε ότι ένα πρόσωπο με τη δικιά μου μύτη, διέθετε αρκετή ενέργεια και την επαρκή αποφασιστικότητα για εκείνο το ταξίδι».

Οι πρώτοι που έδωσαν προσοχή σε ορισμένες λεπτομέρειες της όψης ήταν οι Ελληνες: «Κάποιος έχει μαλακές τρίχες; Θα είναι δειλός, καθώς τα πρόβατα και τα ελάφια, που έχουν μαλακές τρίχες, είναι δειλά ζώα. Αντίθετα, έχει κάποιος σκληρές τρίχες; Τότε θα έχει το θάρρος των λιονταριών». Όμως, «η νομιμοποίηση της “επιστημονικής ανάλυσης” της φυσιογνωμίας ήρθε στο 18ο αιώνα, χάρη στο έργο του ευαγγελιστή πάστορα Γιόχαν Κάσπαρ Λαβάτερ. Το έργο του Φυσιογνωμικά Αποσπάσματα, που υποστήριζε τη δυνατότητα να ανακαλύπτουμε την εσωτερική φύση ενός ατόμου από την εξωτερική του εμφάνιση, ήταν ένα αληθινό μπεστ σέλερ». Εναν αιώνα μετά τον Λαβάτερ, «ο Τσέζαρε Λομπρόζο αξιοποίησε τα εργαλεία της επιστήμης για να περιγράψει την ταυτότητα του τυπικού εγκληματία», αφήνοντας μια  τεράστια σφραγίδα στον πολιτισμό της εποχής (και όχι μόνο).

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το άρθρο που υπογράφει στο Tascabile η Βαλεντίνα Νταέλι, ειδική στη γνωστική νευροεπιστήμη, η οποία εξηγεί ότι «ο πειρασμός να εντοπιστεί μια σχέση μεταξύ των χαρακτηριστικών ενός προσώπου και των φυσικών ή ψυχολογικών χαρακτηριστικών του απέχει πολύ από το να αποτελεί παρελθόν». Ηταν μόλις τον προηγούμενο μήνα, για παράδειγμα, όταν το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα μιας ιδιαίτερης έρευνας. «Χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 χιλιάδες εικόνες που έχουν ληφθεί από μια σελίδα γνωριμιών στο ίντερνετ, οι επιστήμονες δοκίμασαν ένα σύστημα αναγνώρισης προσώπου για τον προσδιορισμό του σεξουαλικού προσανατολισμού ενός ατόμου από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του». Λοιπόν, το λογισμικό ανίχνευσε το 84% των ομοφυλόφιλων και το 71% των λεσβιών.

Eντάξει, το ζούμε και στην καθημερινότητα: Ποιος δεν βασίζεται στις πρώτες εντυπώσεις όταν αποφασίζει να δώσει ή όχι πληροφορίες στο δρόμο, όταν δίνει ελεημοσύνη  ή ακόμη και ποιον να προσλάβει;

Φωτό: Αντε βγάλε άκρη. Πηγή: Shutterstock

The Independent

Η επιστήμη μίλησε/ «Βλέπεις τον θάνατό σου»

Οταν πεθαίνει κανείς, το καταλαβαίνει; Βγαίνει από το σώμα του; Αισθάνεται κάτι; Και τι είναι αυτό; Μια νέα μελέτη, η μεγαλύτερη του είδους, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Σαμ Πάρνια, διευθυντή έρευνας και  ανάνηψης στην Ιατρική Σχολή του  NYU Langone στην Νέα Υόρκη,  υποστηρίζει ότι «τη στιγμή του θανάτου, οι άνθρωποι γνωρίζουν και συνειδητοποιούν αυτή τη νέα κατάσταση επειδή η συνείδησή τους συνεχίζει να λειτουργεί, παρόλο που το σώμα έχει πάψει να δείχνει σημάδια ζωής».

Αυτό σημαίνει ότι, θεωρητικά, κάποιος μπορεί να ακούσει να ανακοινώνεται από τους γιατρούς ακόμη και ο ίδιος του ο θάνατος – όταν δηλαδή βρίσκεται στο σημείο όπου η καρδιά δεν χτυπάει πλέον και η ροή αίματος στον εγκέφαλο σταματά: Κάποια άτομα δήλωσαν «πως άκουσαν τους γιατρούς τους να λένε πως είναι νεκροί», γράφει ο Independent. Κι έχει κι άλλο: Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, ένας άνθρωπος σε μόνιμη κατάσταση φυτού  «θα μπορούσε να επανακτήσει τη συνείδησή του». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα ψάχνει για άλλες μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν υποστεί καρδιακή ανακοπή, πέθαναν «τυπικά» και αργότερα ανένηψαν.

«Υπάρχουν επίσης στοιχεία που υποδηλώνουν ότι όταν ένα άτομο πεθαίνει, λαμβάνει μια δόνηση εγκεφαλικής ενέργειας. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι βιώνουν οι άνθρωποι όταν περάσουν από το θάνατο, γιατί αναγνωρίζουμε ότι αυτό αποτυπώνει την καθολική εμπειρία που όλοι θα έχουμε όταν πεθάνουμε».

Όταν πεθαίνουμε λίγο και πριν πεθάνουμε εντελώς;

Φωτό: Πηγή: Shutterstock

The Times, New Republic

Σχέδια/ Το πρώτο μουσείο για τη Βίβλο είναι εδώ

Οι αστραφτερές λάμπες LED, γράφουν οι Times, θα συναγωνίζονται το φως του ήλιου που θα περνάει από την οροφή, κυρτή για να μοιάζει με την ανοιχτή σελίδα ενός βιβλίου, στον θόλο του Μουσείου της Βίβλου που πρόκειται να ανοίξει στην Ουάσιγκτον τον επόμενο μήνα. Οι πύλες του είναι χαραγμένες με λατινικές επιγραφές και τα δύο καφέ του ονομάζονται Μάννα και Γάλα και Μέλι.

Οταν ανακοινώθηκαν τα σχέδια για το μουσείο το 2010, ένας από τους στόχους ήταν «να εμπνέει εμπιστοσύνη στην απόλυτη εξουσία και αξιοπιστία της Βίβλου». Ωστόσο, όταν ανοίξει το μουσείο στις 17 Νοεμβρίου, θα αφιερώσει λίγο χώρο σε αυτόν τον στόχο.  «Η ιστορία που παρουσιάζουμε έχει μια πραγματική ακαδημαϊκή αυστηρότητα», δηλώνει ο Γκόρντον Κάμπελ, καθηγητής Μελέτης της Αναγέννησης στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ, ο οποίος εργάστηκε ως σύμβουλος του μουσείου. Ο στόχος, είπε, ήταν να «αντισταθεί στις συμβατικές αφηγήσεις» για την επιρροή και την ιστορία της Βίβλου.

Το Μουσείο της Βίβλου θα έχει διαδραστικές οθόνες, μια τεράστια ποικιλία από Τορά, έναν κήπο βιβλικών φυτών, μία αίθουσα προσομοίωσης με εικόνες ζώων και τριγμούς από την Κιβωτό του Νώε, αποσπάσματα από τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας. Ιδρυτής είναι ο ευαγγελιστής Ντέιβιντ Γκρίν, ιδιοκτήτης επίσης της αλυσίδας καταστημάτων χριστιανικής τέχνης Hobby Lobby, από την οποία απέκτησε μια περιουσία ύψους 6,9 δισ. δολαρίων. Το New Republic δεν θα μπορούσε να το θέσει καλύτερα: «Ο Θεός ήταν καλός με την οικογένεια Γκριν».

Φωτό: Ε, να μην θυμίζει και λίγο Ντίσνεϊ; Πηγή: New Republic

The Washington Post

British Airways/ «Συγγνώμη» για τους ιπτάμενους… κοριούς

Είχε περάσει μια ώρα από την απογείωση όταν η Χέδερ Σιγκάλι είδε τον πρώτο κοριό να ξεπροβάλει πίσω από την οθόνη στο μπροστινό κάθισμα και να χώνεται στο κάθισμα της επτάχρονης κόρης της. «Αρχικά ήταν μόνο ένας», λέει. Η Σιγκάλι κάλεσε την αεροσυνοδό για να την ενημερώσει ότι η πτήση της British Airways από Βανκούβερ για Λονδίνο είχε κοριούς. «Δεν μπορώ να σας μετακινήσω σε άλλη θέση, λυπάμαι», ήταν η καθόλου αποτελεσματική ανταπόκριση της αεροσυνοδού.

Η Σιγκάλι ήθελε να είναι αισιόδοξη, γράφει η Washington Post. Ίσως δεν είχε δει καλά. Μήπως αυτό που είδε λίγο αργότερα στον μηρό της ήταν απλώς ένα σποράκι; Αλλά τα σποράκια δεν περπατάνε. Λίγο αργότερα εντόπισε δυο ακόμη κοριούς. Και τι να έκανε; Να έσπερνε τον πανικό πάνω από τον ωκεανό; Η Σιγκάλι ήπιε δυο ποτήρια κρασί κι αποδέχτηκε τη μοίρα της. Το επόμενο πρωί, το σώμα της και το σώμα της κόρης ήταν γεμάτο κόκκινες φουσκάλες από τα τσιμπήματα. Αλλά για να συγκινηθεί η British Airways και να την αποζημιώσει, χρειάστηκε να να αρχίσει να ανεβάζει φωτογραφίες στο Twitter ο φίλος της, καταγγέλλοντας την εταιρεία. Που με τα πολλά δεσμεύτηκε, λέει, να αερίζει καλύτερα.

Φωτό: Με την British Airways πετάει, πετάει κι ο κοριός. Πηγή: Shutterstock