Το ιταλικό ποδόσφαιρο θρηνεί τον θάνατο του Σαλβατόρε –«Τοτό»– Σκιλάτσι, ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία μόλις 59 ετών. Ο ήρωας της εθνικής ομάδας στο Μοντιάλε του 1990, είχε διαγνωστεί πριν δύο χρόνια με καρκίνο στο παχύ έντερο και προ ημερών είχε εισαχθεί στην πνευμονολογική κλινική του δημοτικού νοσοκομείου του Παλέρμο σε κρίσιμη κατάσταση.
Ο Σκιλάτσι δεν ήταν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από τα ιταλικά γήπεδα –και υπήρξαν πολλοί τέτοιοι. Δεν ήταν καν ο πιο ταλαντούχος επιθετικός –ήταν όμως απίστευτα αποτελεσματικός κόντρα στα προγνωστικά. Και ως τέτοιος ήταν απίστευτα αγαπητός από τον κόσμο: ένας λαϊκός ήρωας, ένα παιδί από τον φτωχό ιταλικό Νότο που κατέκτησε τις καρδιές όλων των Ιταλών, των οπαδών της Σκουάντρα Ατζούρα αλλά και της θρυλικής Γιουβέντους ή της ακριβοθώρητης Ιντερ.
Η αγάπη των τιφόζι για τον «Τότο» φάνηκε και από το γεγονός αμέσως, μετά την ανακοίνωση του θανάτου του, αμέτρητοι άνθρωποι έσπευσαν έξω από το νοσοκομείο θέλοντας να εκφράσουν τη συγκίνηση τους. Ο Σκιλάτσι σε συλλογικό επίπεδο αγωνίστηκε με τις Μεσίνα (1982-1989), Γιουβέντους (1989-1992), Ιντερ (1992-1994) και Τζούμπιλο Ιβάτα στην Ιαπωνία (1994-1997).
Την αγωνιστική περίοδο 1988-89 ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος της δεύτερης κατηγορίας της Ιταλίας πετυχαίνοντας 23 τέρματα με τη Μεσίνα. Παίρνοντας μεταγραφή στη Γιουβέντους είχε μια πολύ καλή πρώτη χρονιά σκοράροντας 15 γκολ πρωταθλήματος και 21 σε όλες τις διοργανώσεις, περίοδος που τελείωσε με τη Γιουβέντους να κερδίζει τους τίτλους του Κυπέλλου Ιταλίας 1989–90 και του Κυπέλλου UEFA.
Μετά τη Γιουβέντους φόρεσε τη φανέλα της Ιντερ κερδίζοντας το κύπελλο UEFA το 1994, αλλά δεν είχε τις εμφανίσεις που περίμεναν οι «νερατζούρι» και τελικά έφυγε για την Ιαπωνία, όπου κέρδισε ένα τίτλο πρωταθλήματος το 1997. Το 1996 κρέμασε τα παπούτσια σε ηλικία 32 χρόνων.
Με την εθνική Ιταλίας αγωνίστηκε σε 16 παιχνίδια, ενώ έσπασε ρεκόρ στο Μουντιάλ του 1990: Πετυχαίνοντας έξι γκολ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο και κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα. Οι φίλαθλοι της Ιταλίας δεν θα ξεχάσουν ποτέ τις γεμάτες πάθος εμφανίσεις του στο «δικό τους» Μουντιάλ του ’90 –μολονότι η Σκουάντρα Ατζούρα είχε αποκλειστεί στον ημιτελικό της Νάπολης από την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα– και από τότε είχε πάρει διαστάσεις λαϊκού ήρωα.