Εικόνες από ταινία τρόμου. Αδειοι δρόμοι, κραυγές που βγαίνουν από χαραμάδες κλειστών παραθύρων, το ανθρώπινο είδος σχεδόν άφαντο. Οσοι νόσησαν με κορονοϊό έχασαν την ελευθερία τους αυτοστιγμεί. Με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Στους δρόμους, ρομπότ σε σχήμα μικρού ζώου και φορητά ηχεία διατυπώνουν τσιριχτές εντολές: κανείς να μη βγει από το σπίτι, κανείς να μην εμφανιστεί στη ζωή. Ολοι θαμμένοι στο σκοτάδι, όλοι κρυμμένοι στις σκιές…
Μα υπάρχουν και οι «θρασείς». Αυτοί που δεν άντεξαν, εκείνοι που λύγισαν στα «μπουντρούμια» των σπιτιών τους, αυτοί που αποφάσισαν ότι θέλουν να δουν λίγο φως, να μυρίσουν τον αέρα.
Τα drones, τα σιδερένια πουλιά που πετούν στον αέρα διά χειρός ανθρώπων, είναι εκεί για να νουθετήσουν. Αυστηρά. Κατεβαίνουν ωσάν γεράκια, αιφνιδιαστικά και γρήγορα, πλησιάζουν τον… θρασύ που τόλμησε να αναζητήσει την ελευθερία του και του φωνάζουν να ξαναμπεί στο σπίτι του, αλλιώς…
Φτωχές οι περιγραφές…
Οσοι νόσησαν από Covid πρέπει να σταλούν στο πυρ το εξώτερον. Ή να κλειστούν σε άδεια εργοστάσια και να ξαπλώσουν σε ράντζα. Οι περισσότεροι θα αποχωριστούν τα παιδιά τους –στο όνομα της γρήγορης εξάλειψης του θανατηφόρου ιού. Στο εξώτερον και όσοι έζησαν δίπλα τους: Οι τριχωτοί σύντροφοι των ασθενών, τα σκυλιά και οι γάτες που τους συντρόφευαν στα καλά και στα δύσκολα, πρέπει να θανατωθούν. Χωρίς συναίνεση, χωρίς ερωτήσεις, με συνοπτικές και απάνθρωπες διαδικασίες.
Στα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αποτυπώνεται μια αβάσταχτη σκληρότητα.
Ενα κατοικίδιο ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από έναν εργαζόμενο στον τομέα της Υγείας στη Σανγκάη μες στον δρόμο. Αν οι φρικιαστικές εικόνες μπόρεσαν με κάποιον τρόπο να αποτυπωθούν, είναι από βίντεο κάποιου που κρυφοκοιτάζει τρομαγμένος από το μπαλκόνι ή από κάποιον που βγήκε για λίγο έξω, μέχρι να παρουσιαστεί ο ντυμένος στη λευκή προστατευτική στολή του, ο υπάλληλος του κράτους, και να τον ξαναστείλει μέσα.
Στη λογοτεχνία, σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν. Στη σύγχρονη εποχή (και στη μακρινή Ανατολή), σκοτώνουν τα κατοικίδια όταν νοσήσουν (με Covid).