Είναι η τέταρτη φορά που στις ΗΠΑ ο νικητής της λαϊκής ψήφου δεν καταφέρνει να αναδειχτεί πρόεδρος και οι συζητήσεις για το πόσο δίκαιος είναι ο θεσμός του Κολεγίου των Εκλεκτόρων έχουν έλθει σε πρώτο πλάνο.
Μπορεί να εκλέγεται στην προεδρία ένα πρόσωπο από μια περίπλοκη διαδικασία; Υπάρχει λόγος να διατηρείται επί δύο και πλέον αιώνες ένα σύστημα που ίσως είχε νόημα το 1800, αλλά όχι πια τον 21ο αιώνα; Οι αρνητικές ερωτήσεις έχουν αρχίσει να ακούγονται πιο έντονα στη δημόσια συζήτηση στις ΗΠΑ.
Στη συζήτηση παρενέβη ο πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Μάικλ Δουκάκης, ο οποίος με επιστολή του στο Politico χαρακτηρίζει τον θεσμό του Kολεγίου «αναχρονιστικό, που θα έπρεπε να είχε καταργηθεί εδώ και 150 χρόνια». Η Κλίντον, προσθέτει, μόλις καταμετρηθούν όλοι οι ψήφοι σε όλη τη χώρα, θα έχει γύρω στο ένα εκατομμύριο περισσότερες ψήφους από τον Τραμπ, αλλά δεν θα γίνει πρόεδρος.
Για τον Δουκάκη το ζήτημα δεν μπορεί να εξαντληθεί μόνο στην συζήτηση που άρχισε μετά τις εκλογές και που κάποια στιγμή θα ατονήσει.
Η μεταρρύθμιση της κατάργησης του Κολεγίου θα πρέπει να είναι στην κορυφή της ατζέντας για τους Δημοκρατικούς «όσο θα περιμένουμε να δούμε τι μας περιμένει με την προεδρία Τραμπ».
Κάνει μάλιστα ένα μάλλον ειρωνικό σχόλιο για τις προθέσεις του Τραμπ που έλεγε πριν από τις εκλογές ότι έρχεται στην Ουάσινγκτον για να «αποξηράνει το τέλμα» της πρωτεύουσας. Τώρα όμως «δεκάδες λομπίστες εργάζονται για την μετάβαση» από την προεδρία Ομπάμα σε αυτήν του Τραμπ.
Το Politico σημειώνει ότι και ο Τραμπ ο ίδιος το 2012 έμοιαζε να τάσσεται τουλάχιστον υπέρ μιας αλλαγής για το Κολέγιο των Εκλεκτόρων. Οταν σε εκείνες τις εκλογές ο Μιτ Ρόμνι φαινόταν ότι θα κέρδιζε τη λαϊκή ψήφο, είχε γράψει στο Twitter ότι το Κολέγιο των Εκλεκτόρων είναι «καταστροφή για τη δημοκρατία».
Ακόμα νωρίτερα, το 2000 και εν μέσω του πολιτικού θρίλερ στη Φλόριντα, και η Χίλαρι Κλίντον είχε ζητήσει την μετάβαση σε σύστημα απευθείας εκλογής από το λαό, δηλαδή χωρίς την μεσολάβηση εκλεκτόρων.
Εκτοτε όλα αυτά παραμένουν απλώς στο επίπεδο της συζήτησης.