Τώρα αρχίζουν πραγματικά τα πολύ δύσκολα. Το μακελειό του Βερολίνου και η ανάληψη της ευθύνης από το Ισλαμικό Κράτος διαμορφώνουν συνθήκες ανατροπής και με βεβαιότητα οδηγούν την Ανγκελα Μέρκελ σε μία αλλαγή στρατηγικής. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων που ακολούθησε και υποστήριξε από πέρυσι έχει καταρρεύσει και ήδη η καγκελάριος κατηγορείται από την άκρα δεξιά και το AfD με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά της γερμανικής πρωτεύουσας.
Σύμφωνα με τα όσα ήδη αρχίζουν να μεταδίδονται από τον γερμανικό Τύπο, η πολιτική των ανοιχτών συνόρων της γερμανικής κυβέρνησης πρέπει να θεωρείται ήδη παρελθόν.
Η Γερμανία, στον δρόμο προς τις εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου θα επενδύσει στην ασφάλεια, στην ενίσχυση των μυστικών της υπηρεσιών και φυσικά, στις πιέσεις προς τις περιφερειακές χώρες της ΕΕ για αυτηρότερους ελέγχους, ταχύτερες διαδικασίες στις επαναπροωθήσεις και εν τέλει, συγκράτηση των προσφυγικών ροών προς την Κεντρική Ευρώπη.
Στην εικόνα μπαίνει ο Αλέξης Τσίπρας. Η πολιτική της δικής του κυβέρνησης, η καταγγελλόμενη από το Βερολίνο αδράνεια των αρχών και του αρμόδιου υπουργού Γιάννη Μουζάλα και η κατάσταση στο Ανατολικό Αιγαίο παίρνουν άλλη διάσταση.
Η ανοχή του Βερολίνου προς την Αθήνα έχει ήδη εξαντληθεί, δεδομένης και της καρκινοβασίας στα οικονομικά ζητήματα, τα οποία όμως έχουν μετατραπεί σε ένα απλό, ενοχλητικό αγκάθι που ερεθίζει μία μεγάλη και ανοιχτή πληγή: την προσφυγική κρίση.
Η ατζέντα όλων των ευρωπαϊκών εκλογικών αναμετρήσεων του ερχόμενου έτους θα καθοριστεί πλέον από το προσφυγικό και την στάση που θα κληθούν να τηρήσουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι Βρυξέλλες.
Για την Ελλάδα, οι εξελίξεις αυτές δεν προμηνύουν τίποτε το ενθαρρυντικό. Από την στιγμή δε που θα επανενεργοποιηθεί ο κανονισμός του Δουβλίνου και οι παράνομοι μετανάστες θα επιστρέφουν στην χώρα μας, ο κίνδυνος είναι ορατός: η Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα δυνάμει στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών.
Ενα τέτοιο ενδεχόμενο είναι εξαιρετικά δύσκολα διαχειρίσιμο από τη σημερινή κυβέρνηση, οι επιδόσεις της οποίας στην αντιμετώπιση του προβλήματος κρίνονται απογοητευτικές.
Από την στιγμή όμως που οι εκτιμήσεις περί αλλαγής της γερμανικής και ευρωπαϊκής πολιτικής επιβεβαιωθούν και οι πιέσεις προς την Ελλάδα ενταθούν, μία νέα παράμετρος θα καθορίσει τις εξελίξεις στην χώρα.
Το κατά πόσο η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να διαχειριστεί μία τέτοια κρίση θα κρίνει πολλά. Και ο τρόπος αντίδρασης του Πρωθυπουργού σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν μπορεί να προβλεφθεί με ασφάλεια. Θα πρόκειται όμως για ένα ζήτημα στο οποίο δεν θα χωρεί πολιτική αντιπαράθεση.
Πιθανολογείται ότι μία τέτοια πορεία των πραγμάτων θα ανατρέψει και την πολιτική συζήτηση στην χώρα και ενδεχομένως να αλλάξει συσχετισμούς και σχεδιασμούς. Κατά μία εκδοχή δε, άλλα σενάρια θα ενεργοποιηθούν με φόντο τον σχηματισμό μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας προς διαχείριση της πραγματικής κρίσης και αποτροπή της οριστικής κατάρρευσης της χώρας.