Πολύ πριν αρχίσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, πολύ πριν οι κινήσεις της Ρωσίας στο ενεργειακό και στη διεθνή σκακιέρα αρχίσουν να προκαλούν αντιδράσεις, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Γκέρχαρντ Σρέντερ, είχε γίνει ο άνθρωπος των ρωσικών ενεργειακών κολοσσών.
Αν αυτό έφερνε σε αμηχανία τους γερμανούς πολιτικούς, η αντιπαράθεση με τη Ρωσία μετά την εισβολή στην Ουκρανία φέρνει τον Σρέντερ σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Το κόμμα του, οι Σοσιαλδημοκράτες, που τώρα κυβερνούν, αναγκάστηκε να τον «καθαιρέσει» από τους μεγάλους της παράταξης. Οι επικρίσεις από το στρατόπεδο των Χριστιανοδημοκρατών πολλές, ο ίδιος όμως δεν έχει δηλώσει ότι θα αποσυρθεί από τις θέσεις ευθύνης που έχει στις ρωσικές εταιρείες. Πόσο μάλλον, που συναντήθηκε με τον επιστήθιο φίλο του Βλαντίμιρ Πούτιν επί πέντε ώρες, εν μέσω του πολέμου, χωρίς να γίνει γνωστό τι ειπώθηκε.
Εν τω μεταξύ, ο πρώην καγκελάριος γίνεται αποδέκτης επικρίσεων που θα ήταν ανήκουστες μέχρι πριν από ένα μήνα, σημειώνει η Deutsche Welle.
Ο εκπρόσωπος της Χριστιανικής Ενωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Μίχαελ Μπραντ, ζήτησε ούτε λίγο ούτε πολύ να μπει και ο Σρέντερ στο κατάλογο προσώπων, στα οποία η ΕΕ έχει επιβάλει κυρώσεις. Ο Μπραντ κατηγορεί τη γερμανική κυβέρνηση ότι απέφυγε να πάρει αποφάσεις για ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο στον περίγυρο του προέδρου Πούτιν, όσο ο Σρέντερ.
«Μπορώ πολύ καλά να φανταστώ ότι σε πολλούς Σοσιαλδημοκράτες γυρνάει το στομάχι κάθε μέρα, όταν πρέπει να βλέπουν αυτήν την κατάσταση» με τις πλουσιοπάροχα αμειβόμενες θέσεις του Σρέντερ, δήλωσε.
Η γερμανική κυβέρνηση, δια του υφυπουργού Εξωτερικών Αντρέας Μιχαέλις, απορρίπτει το αίτημα για κυρώσεις. «Ο πρώην καγκελάριος και ο Nord Stream 2 AG δεν υπόκεινται σε κυρώσεις, η ΕΕ αντέδρασε γρήγορα στη ρωσική στρατιωτική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας και επέβαλε περιεκτικές κυρώσεις σε βάρος προσώπων, οικονομικές κυρώσεις, περιορισμούς στις εξαγωγές καθώς και άλλα μέτρα», εξήγησε στην Tagesspiegel.
Πάντως δεν αποκλείει και εντελώς το αίτημα. Σε αυτή τη (θεωρητική, αλλά όχι απίθανη) περίπτωση οι τραπεζικοί λογαριασμοί του Σρέντερ θα πρέπει να παγώσουν και ίσως να μην μπορεί να ταξιδεύει ελεύθερα στην Ευρώπη.
Τα κέρδη ενός συνταξιούχου καγκελάριου
Δίπλα στα κέρδη του Σρέντερ από την εργασία με τους ρωσικούς ενεργειακούς κολοσσούς θα πρέπει να προσθέσουμε και όσα εξακολουθεί να αποκομίζει από τη θητεία του έστω και αν τελείωσε πριν από 17 χρόνια.
Η Hannoverische Allgemeine Zeitung ανέφερε ότι ο Σρέντερ συνεχίζει να διατηρεί πολλά προνόμια σε βάρος των φορολογουμένων. Καταρχήν λαμβάνει σύνταξη που ανέρχεται στο 35% της αποζημίωσής του ως καγκελαρίου, γύρω στα 7.062 ευρώ το μήνα. Σε αυτό το ποσό προστίθενται αμοιβές για την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός της Κάτω Σαξονίας και μέλος της γερμανικής βουλής.
Ως πρώην καγκελάριος διατηρεί γραφείο στο Βερολίνο, το κόστος του προσωπικού καλύπτει επίσης ο γερμανός φορολογούμενος: μόνο πέρυσι για μισθοδοσία των συνεργατών του πήρε 407.000 ευρώ από τα δημόσια ταμεία. Εξοδα για υλικά δεν υπήρχαν, όπως απάντησαν πρόσφατα οι υπηρεσίες της καγκελαρίας σε ερώτηση της ΚΟ της Αριστεράς. Πάντως τέσσερις συνεργάτες του ζήτησαν να φύγουν από το γραφείο του, επειδή ο Σρέντερ συνεχίζει να υποστηρίζει τον Πούτιν και διατηρεί τα αξιώματά του ως λομπίστας των Ρώσων. Το γραφείο του τώρα δεν είναι λειτουργικό.
Παρά την υψηλή του σύνταξη ο Σρέντερ αμέσως μετά την εκλογική του ήττα εντάχθηκε στη διαχειρίστρια εταιρεία του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream ικανοποιώντας αίτημα του προέδρου Πούτιν. Τότε είχε πει ότι μια τέτοια πρόταση «δεν μπορείς να την απορρίψεις».
Αργότερα, έγινε πρόεδρος της επιτροπής μετόχων κοινοπραξίας, στην οποία η κρατική εταιρεία Gazprom κατέχει την πλειοψηφία. Το 2006 έγινε επικεφαλής του ΔΣ της θυγατρικής της Gazprom, Nord Stream.
Ως πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της ρωσικής κρατικής εταιρείας Rosneft ο πρώην καγκελάριος εισέπραξε αποζημίωση 600.000 ευρώ. Ως πρόεδρος της επιτροπής μετόχων του Nord Stream AG ο μισθός του λέγεται ότι ήταν 250.000 ετησίως. Σύμφωνα με την Hannoversche Allgemeine Zeitung η ιδιωτική του περιουσία υπολογίζεται στα 20 εκατ. ευρώ.
Κανένας άλλο καγκελάριος πριν από αυτόν δεν διατηρούσε τόσο στενές σχέσεις με την οικονομία. Στην πραγματικότητα μετά την πολιτική έκανε μια δεύτερη καριέρα ως λομπίστας των ρωσικών συμφερόντων. Μόλις προσλήφθηκε από τη ρωσική οικονομία, το όνομά του σκιάστηκε από υποψίες διαφθοράς που ο ίδιος διαρκώς απέρριπτε.