Επειτα από τις πρόσφατες αγροτικές αντιδράσεις και εν όψει των ευρωεκλογών, η Κομισιόν αναγκάστηκε να φρενάρει τις «πράσινες πολιτικές» της περί μετάβασης στην οικολογική οικονομία. Τη διαπίστωση αυτή έκανε ο ιστότοπος Politico Europe γράφοντας για τις διαμαρτυρίες που εκδηλώθηκαν σε κάθε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκή Ενωσης.
Οι συντάκτες του κειμένου διαπίστωσαν ότι από τη Δύση στην Ανατολή και από τον Βορρά στον Νότο υπάρχουν σημαντικές διαφορές στις θέσεις και στα συμφέροντα των αντιδρώντων, «περιφερειακού» τύπου, σημείωσε στο δικό της συνοπτικό ρεπορτάζ και η Corriere della Sera.
«Στον πλούσιο Βορρά, όπου η κλιματική πολιτική της Κομισιόν επηρεάζει τις προσωπικές επιλογές των ανθρώπων, η αντίδραση εδράζεται στην αντίληψη ότι προσβάλλεται η ατομική ελευθερία. Στα θερμότερα κλίματα, στον Νότο, οι κυβερνήσεις αγωνίζονται να συγκρατήσουν τον δημόσιο θυμό για την αποτυχία τους να αντιμετωπίσουν τις ξηρασίες και τις πυρκαγιές που επιφέρει η κλιματική αλλαγή.
»Ωστόσο οι διαμαρτυρίες αυτές δεν σημαίνουν απαραιτήτως ότι ο κόσμος ζητά περισσότερες περικοπές των εκπομπών άνθρακα. Στην Ανατολή το βασικό πρόβλημα είναι οι επιπτώσεις της ‘‘πράσινης μετάβασης’’ στο κόστος ζωής των ανθρώπων. Ετσι, θεωρούν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση κάνει περιβαλλοντικό μπούλινγκ εις βάρος τους» γράφει το ιταλικό μέσο.
Οι πιο απεχθείς για τους ευρωπαϊκούς λαούς «πράσινες πολιτικές» της Κομισιόν είναι αυτές που αφορούν την αυτοκίνηση και γενικώς τις μεταφορές, αλλά και την παραδοσιακή γεωργία. Στον τομέα της αυτοκίνησης ενοχλούν η μεθόδευση για ηλεκτροκίνηση των οχημάτων και οι επιβληθέντες φόροι στα καύσιμα.
Οι Ιταλοί ειδικά, έγραψε το Politico Europe, είναι έξαλλοι με τον προαναγγελθέντα «θάνατο των οχημάτων εσωτερικής καύσης». Και η βιομηχανία τους είναι απροετοίμαστη. «Εχει επιδείξει ελάχιστα ανακλαστικά για την εποχή του ηλεκτρισμού, πράγμα που σημαίνει ότι αντιλαμβάνεται τον σχεδιασμό των Βρυξελλών ως απειλή και παράγοντα δημιουργίας πολλαπλών κρίσεων.
»Ενδεικτικό της ιταλικής δυσφορίας συμβάν είναι η μίνι κρίση που προκλήθηκε τον περασμένο Ιούλιο, όταν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παρέμβει με 124 εκατ. ευρώ για να εμποδίσει τη γερμανική Bosch να κλείσει ένα εργοστάσιο κοντά στο Μπάρι, το οποίο παρήγε εξαρτήματα για αυτοκίνητα με κινητήρα ντίζελ. Τώρα μερικοί από τους 700 εργάτες αυτού του εργοστασίου θα κατασκευάζουν ηλεκτρικά ποδήλατα»…
Λίγα τρακτέρ αρκούσαν
Σε άρθρο στις οικονομικές στήλες της Corriere εγράφη ότι η «πράσινη μετάβαση» κινδυνεύει πλέον να μπει στο συρτάρι και για πολιτικούς, αν όχι μικροπολιτικούς, λόγους. «Φαίνεται ότι η ‘‘ενεργειακή μετάβαση’’ δεν είναι και τόσο επείγουσα αν εμπλέκονται οι εκλογές της Ευρωβουλής. Και τι δεν θα κάνατε για λίγες ψήφους παραπάνω! Λίγα τρακτέρ στους ευρωπαϊκούς δρόμους ήταν αρκετά για να προκαλέσουν ουσιαστική επιβράδυνση στα ευρωπαϊκά προγράμματα».
Οσον αφορά, δε, τα ηλεκτρικά οχήματα, «το όριο του 2035 για το τέλος παραγωγής (και όχι κυκλοφορίας) των κινητήρων εσωτερικής καύσης δεν διεκδικείται από καμία μεγάλη πολιτική ομάδα της Ευρωβουλής – και αυτό είναι κάτι που λέει πολλά για το γεγονός ότι τις τελευταίες εβδομάδες οι ‘‘πράσινες πολιτικές’’ έχουν γίνει τόσο άβολες, που ουσιαστικά έχουν μείνει [σ.σ.: από κομματικής απόψεως] ορφανές».
Η αυξανόμενη αντίσταση των ευρωπαίων πολιτών (και ανακλαστικά των κυβερνήσεων και των κομμάτων) στην «ενεργειακή μετάβαση» και εν γένει στα οικολογικά ζητήματα αναφέρονται και στις περιοδικές έρευνες που διενεργεί η υπηρεσία Ευρωβαρόμετρο. Σε αυτές έχει καταγραφεί ότι μεταξύ 2019 και 2024 μειώθηκε η υποστήριξη στον στόχο της Κομισιόν περί «ουδετερότητας άνθρακα έως το 2050» σε 19 χώρες-μέλη της ΕΕ. Σε ορισμένες χώρες (Ρουμανία, Σλοβακία, Φινλανδία, Εσθονία, Τσεχία) η μείωση ήταν μεγάλη, 11%-15%.
Οι περιβαλλοντολόγοι, πάντως, εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι οι 9 στους 10 ευρωπαίους ψηφοφόρους συνεχίζουν να ενστερνίζονται τους «πράσινους στόχους» της Κομισιόν. Μάλιστα, οι ίδιοι οι οικολόγοι πιστεύουν ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν ανησυχούν τόσο για τη συνεχιζόμενη αύξηση του κόστους ζωής, αλλά για την κλιματική αλλαγή – αυτή είναι η κύρια ανησυχία των πολιτών της ΕΕ, λένε.
Για τους αγρότες η Corriere έγραψε ότι υπάρχει ένα παράδοξο στη διαμαρτυρία τους: ενώ είναι οι πλέον πληττόμενοι από τις ζημιές που προκαλεί η κλιματική αλλαγή στις καλλιέργειες, διαμαρτύρονται επειδή δεν θέλουν να πληρώσουν το κόστος της οικολογικής μετάβασης. Πάντως στην Ευρωβουλή εγκρίθηκε ο αποδυναμωμένος νόμος περί αποκατάστασης της φύσης στο 20% των χερσαίων και θαλασσίων οικοσυστημάτων έως το 2030, παρά τις διαμαρτυρίες των αγροτών και τη δεξιά αντιπολίτευση.
Το ωραίο είναι ότι τον νέο νόμο –που είναι βασικός πυλώνας της αμφισβητούμενης «πράσινης συμφωνίας» της Κομισιόν– καταψήφισε το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δηλαδή η μεγαλύτερη ομάδα της Ευρωβουλής, το οποίο τυγχάνει και το κόμμα της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Οι οικολογικές ομάδες, πάντως, ανακουφίστηκαν, δεδομένου του γενικότερου κλίματος…