Πολλά στην Ιστορία είναι θέμα συμπτώσεων. Ας πούμε, λένε ότι αν ο οδηγός του αρχιδούκα της Αυστρίας είχε πάρει άλλο δρόμο, δεν θα είχε δολοφονηθεί ο Φερδινάνδος στο Σεράγεβο και αυτό δεν θα είχε γίνει αφορμή να ξεσπάσει ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914.
Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙ5 δείχνουν ότι 30 χρόνια αργότερα, το 1944, μια σύμπτωση θα μπορούσε να είχε βάλει σε κίνδυνο την επιτυχία της απόβασης στη Νορμανδία, της στρατιωτικής επιχείρησης που άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή τη φορά αιτία ήταν τα προβλήματα στον γάμο ενός ζευγαριού…
Μέσα στον πόλεμο εργαζόταν για την ΜΙ5 ένας Ισπανός ονόματι Χουάν Πουγιόλ Γκαρθία ή Γκάρμπο, όπως ήταν το κωδικό όνομά του. Ηταν διπλός πράκτορας που είχε καταφέρει να πείσει τους γερμανούς χειριστές του ότι έχει υπό τον έλεγχό του μεγάλο δίκτυο πρακτόρων στη Βρετανία.
Μόνος του το 1941 είχε προσεγγίσει την γερμανική αντικατασκοπία, την Αμπβέρ, και από τη Λισαβόνα (η Πορτογαλία ήταν ουδέτερη στον πόλεμο, όπως η Ισπανία) έστελνε ψεύτικες αναφορές σχετικά με τη Βρετανία. Ωστόσο η ΜΙ5 τον εντόπισε, τον στρατολόγησε σαν διπλό πράκτορα και τον μετέφερε στη Βρετανία.
Ζούσε στη Βρετανία, σε ασφαλή κατοικία που του είχε παραχωρήσει η υπηρεσία, μαζί με τη σύζυγό του Αρασέλι Γκαρθία και τον γιο τους που ήταν ακόμη βρέφος.
Ο Πουγιόλ είχε πείσει τους Γερμανούς ότι η απόβαση στη Γαλλία, την οποία οι Γερμανοί γενικά περίμεναν, θα γινόταν στην περιοχή του Καλαί και όχι στη Νορμανδία. Μιλούσε ακόμη και για προετοιμασίες απόβασης στη Νορβηγία.
Η ζωή όμως στην εμπόλεμη Βρετανία δεν ήταν εύκολη για το ζευγάρι. Η Γκαρθία, δείχνουν τα έγγραφα, παραπονιόταν για το φαγητό («πάρα πολλά μακαρόνια, πάρα πολλές πατάτες και όχι πολλά ψάρια»), για τη μοναξιά (γιατί γενικά δεν της επιτρεπόταν να μιλά με άλλους Ισπανούς στο Λονδίνο) και για τον καιρό. Ηταν σαφές, της έλειπε η Ισπανία.
Η Γκαρθία γνώριζε για τον διπλό ρόλο του συζύγου της και, αφού δεν κατάφερε να αλλάξει η κατάσταση, άρχισε να απειλεί ότι θα αποκαλύψει τον διπλό ρόλο του. Εφτασε μάλιστα να απειλεί ακόμα και ότι θα αυτοκτονήσει. Πραγματική ή όχι, αυτή η τελευταία απειλή δεν θα μπορούσε να μείνει αναπάντητη.
Με τη σειρά του ο Πουγιόλ οργάνωσε ένα σχέδιο για να αποφύγει ακόμα περισσότερα προβλήματα. Μαζί με τον αξιωματούχο της ΜΙ5 που χειριζόταν την περίπτωσή του οργάνωσαν μια ψεύτικη φυλάκιση, δήθεν σαν αποτέλεσμα των απειλών της να ξεσκεπάσει τον Πουγιόλ.
Το κόλπο έπιασε. Η Γκαρθία υπέγραψε δήλωση στην οποία έλεγε ότι θα σταματήσει να ζητά να επιστρέψουν στην Ισπανία και δεν θα αποκαλύψει τον ρόλο του άνδρα της. Ο Πουγιόλ «αποφυλακίστηκε» και συνέχισε να εργάζεται για τη βρετανική μυστική υπηρεσία.
Οι Γερμανοί ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τον διπλό ρόλο του Πουγιόλ. Το αντίθετο μάλιστα: τον τίμησαν με τον Σιδηρού Σταυρό Δεύτερης Τάξης για τις υπηρεσίες του!
Τις υπηρεσίες του όμως τίμησε και η Βρετανία που τον έκανε μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (OBE).
Η μετέπειτα ζωή του ήταν περιπετειώδης. Μετά τον πόλεμο ταξίδεψε στην Ανγκόλα και από εκεί άρχισε μια νέα ζωή μετά τον δήθεν θάνατό του από ελονοσία. Μετεγκαταστάθηκε στη Βενεζουέλα και έγινε ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου.
Πέθανε το 1988. Με την Γκαρθία χώρισε, ενώ είχε τρία παιδιά από τη δεύτερη γυναίκα του.