Επιπτώσεις σε εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη έχει η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σύμφωνα με την οποία μία επιχείρηση μπορεί να διαβάζει ακόμα και προσωπικά μηνύματα των εργαζομένων σε αυτή, όταν τα στέλνουν μέσα από πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης κατά την ώρα που εργάζονται.
Μετά την εξέλιξη, στη Βρετανία, όπως κατέγραψε το ρεπορτάζ της Daily Mail, αλλά και σε άλλες χώρες, η εύλογη προειδοποίηση προς τους εργαζόμενους είναι να μην χρησιμοποιούν πλατφόρμες όπως το Facebook, Twitter ή διάφορες εφαρμογές συζήτησης (Google Chat, iMessage, WhatsApp, Snapchat και άλλες) κατά την εργασία τους από τους υπολογιστές του γραφείου τους.
Καλό θα είναι να μην χρησιμοποιούν για αυτό το σκοπό και συσκευές, όπως κινητά ή ταμπλέτες, που τους έχουν παραχωρηθεί από την εργασία τους, ακόμα και το κάνουν εκτός ωραρίου εργασίας.
Πολλές εταιρείες ήδη καταγράφουν με διάφορους τρόπους την χρήση του Διαδικτύου από τους εργαζομένους ή δραστηριότητες που δεν σχετίζονται με την εργασία τους. Τα εταιρικά email, οι ώρες πρόσβασης και οι σελίδες πρόσβασης μπορεί να καταγράφονται, ακόμα και τι ακριβώς πληκτρολογούν (keylogging). Η συνήθης δικαιολογία είναι να μην χρησιμοποιούν τον υπολογιστή της δουλειάς για προσωπική διασκέδαση (συμπεριλαμβανομένων των πορνοσελίδων).
Συνήθως, αυτού του είδους οι παρακολουθήσεις επιτρέπονται αν γίνεται λόγος στο συμβόλαιο – έστω και στα ψιλά γράμματα. Είναι, μάλιστα, πολύ εύκολες με πληθώρα διαθέσιμου λογισμικού.
Δικηγόρος θέτει με αφοπλιστική λιτότητα το ερώτημα στους υπαλλήλους: «Ποιος ξέρει αν σε παρακολουθεί το αφεντικό σου;»
Η υπόθεση στο ΕΔΑΔ αφορούσε εταιρεία από τη Ρουμανία, όταν εργαζόμενος προσέφυγε στο Δικαστήριο ενάντια στη χώρα.
Ο άνδρας, εν ώρα εργασίας, συνομιλούσε μέσα από το Yahoo Messenger – από λογαριασμό που του ζητήθηκε να ανοίξει για θέματα της δουλειάς – με τον αδελφό και την αρραβωνιαστικιά του για προσωπικό του ζήτημα που αφορούσε την σεξουαλική του υγεία. Η απόφαση αναφέρει ότι ο ίδιος πίστευε ότι, επειδή η εταιρεία του είχε ζητήσει να επιλέξει αυτός τον κωδικό, ο λογαριασμός θα του έδινε κάποια ιδιωτικότητα.
Κάποια στιγμή η εταιρεία άρχισε να παρακολουθεί τις επικοινωνίες του, γιατί ο άνδρας αρνήθηκε ότι χρησιμοποιούσε τον λογαριασμό για προσωπικά θέματα. Αργότερα απολύθηκε ακριβώς με την αιτιολογία ότι έκανε προσωπική χρήση των πόρων της εταιρείας όσο εργαζόταν.
Εξι από τους επτά δικαστές κριναν ότι η εταιρεία είχε δικαίωμα να διαβάσει αυτά τα μηνύματα – για την ακρίβεια ότι ένα τέτοιο αίτημα δεν είναι παράλογο. Μόνο ένας δικαστής μειοψήφησε λέγοντας ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα του άνδρας στην ιδιωτικότητα, ενώ προειδοποίησε ότι δεν είναι δυνατόν να δίνεται απεριόριστος έλεγχος της εργοδοσίας πάνω στην δραστηριότητα των εργαζομένων στο Διαδίκτυο, μόνο για να διασφαλίσει ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους.