Οταν ο Τζορτζ Μπους έφτανε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1991, είχαν ήδη περάσει 32 χρόνια από την προηγούμενη επίσκεψη αμερικανού προέδρου στη χώρα.
Από το 1959 και την επίσκεψη του Αϊζενχάουερ σε αυτή του Μπους το 1991 είχαν μεσολαβήσει τρεις από τις πιο δραματικές και πυκνές δεκαετίες του 20ου αιώνα με μια δικτατορία και μια ομαλή μετάβαση στη Δημοκρατία.
Είχε όμως περάσει και για τον κόσμο μία δεκαετία, η δεκαετία του ’80, που σφράγισε τον αιώνα. Το Σιδηρούν Παραπέτασμα είχε καταρρεύσει και ο Μπους με τις ΗΠΑ ήταν από την πλευρά των νικητών. Στο ίδιο στρατόπεδο ήταν και η Ελλάδα.
Οι διαμαρτυρίες δεν έλειψαν: πορείες, συγκεντρώσεις κάψιμο σημαιών και αυστηρά μέτρα ασφαλείας χαρακτήρισαν την επίσκεψη. Αυτά όμως ήταν περίπου συνηθισμένα για την εποχή και το κλίμα της.
Στο αεροδρόμιο τον υποδέχτηκε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Στις 18 Ιουλίου μίλησε στη Βουλή των Ελλήνων, ενώπιον της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας. Εκανε λόγο στην αρχή της ομιλίας του για το «ιερό δέος» για κάθε Αμερικανό όταν επισκέπτεται τον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία και έκλεισε στα ελληνικά: «Ζήτω η Ελλάς».
Η συνάντηση με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν περιορίστηκε στο τυπικό πλαίσιο.
Οι δύο ηγέτες γευμάτισαν στην κατοικία του έλληνα πρωθυπουργού (κάτω), κάτι που θα έκαναν αρκετές φορές τα επόμενα χρόνια, μακριά από την πολιτική και οι δύο. Τα ντολμαδάκια και τα ξεροτήγανα της Μαρίκας Μητσοτάκη ήταν ήδη θρυλικά εκείνη την ημέρα.
Ο Μπους , μετά τη λήξη της θητείας του, ήρθε αρκετές φορές στην Ελλάδα, καλεσμένος συνήθως φορές της οικογένειας Λάτση. Πήγαινε στα νησιά – ακόμη και στη Γαύδο – και πεζοπορούσε. Αν δεν ήταν η συνοδεία ασφαλείας θα έδινε ίσως την εντύπωση ενός ταξιδιώτη που έρχεται ξανά και ξανά σε ένα τόπο που του αρέσει.
Το 2017, όταν πέθανε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Τζορτζ Μπους σε δήλωσή του στην «Καθημερινή» είχε αναφερθεί στη συνεργασία του με τον έλληνα πρωθυπουργό, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Οταν έπρεπε να υπερασπιστούμε το διεθνές δίκαιο και τις αυστηρές κυρώσεις απέναντι στον Σαντάμ Χουσεΐν, ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος ήταν βράχος».
Ανήκαν και οι δύο στην ίδια γενιά πολιτικών.