Αν το σκεφτεί κανείς ευθύγραμμα, οι ανακοινώσεις που έκαναν χθες ο υπουργοί Γιώργος Γεραπετρίτης και Αδωνις Γεωργιάδης για τη διάκριση των χώρων συνάθροισης σε αμιγείς (για εμβολιασμένους και νοσήσαντες) και μικτούς (και για όσους δεν έχουν εμβολιαστεί), ήταν ένα κίνητρο προκειμένου να πάει κάποιος να εμβολιαστεί.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα. Ο ρυθμός, τόσο του εμβολιασμού όσο και του προγραμματισμού νέων ραντεβού, έχει φρενάρει και μόλις προχθές σημειώθηκε ένα «τίναγμα» της βελόνας των νέων ραντεβού, αφού αρκετοί νέοι άκουσαν για τα 150 ευρώ που θα λάβουν μέσω της Κάρτας Ελευθερίας που θα επιστρατευτεί από τα μέσα Ιουλίου. Με τα σημερινά δεδομένα, συνεπώς, πορευόμαστε προς μια εμβολιαστική κάλυψη στην περιοχή του 55%, ίσως και λίγο καλύτερα, αλλά μέχρι εκεί. Προκειμένου να περάσουμε, λοιπόν, το 60% και να προσεγγίσουμε το αναγκαίο 75-80% λόγω της μετάλλαξης Δέλτα, απαιτείτο μια αναπροσαρμογή της στρατηγικής. Κάπως έτσι φτάσαμε στους αμιγείς και τους μικτούς χώρους.
Αν το δεις, όμως, αντίστροφα, η ρύθμιση που θα ισχύει από τις 15 Ιουλίου είναι και ένα…αντικίνητρο για τους ανεμβολίαστους. Αυτοί διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: τους πεπεισμένους αντιεμβολιαστές και τους σκεπτικούς, οι οποίοι περιμένουν ως…τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, για να έχουν κάνει το εμβόλιο όλοι οι άλλοι και μετά να πάρουν και αυτοί σειρά. Το πρόβλημα είναι πως, ως τότε, η διασκέδαση θα είναι εξαιρετικά ασύμφορη γι’ αυτούς. Για παράδειγμα, κάποιος που δεν έχει εμβολιαστεί θα πρέπει να υποβληθεί σε rapid test, προκειμένου να πάει στο θέατρο ή σε μια συναυλία. Έτσι, επιπλέον του κόστους του εισιτηρίου, θα έχει και τα 20 ευρώ του τεστ. Το ίδιο ισχύει και για όσους θέλουν να μπουν στους χώρους της εστίασης: μια οικογένεια με δύο γονείς, ένα ενήλικο και ένα ανήλικο παιδί, όλοι ανεμβολίαστοι, θέλουν περίπου 65 ευρώ για τα rapid και τα self–tests, προκειμένου να πάνε για φαγητό. Ένα τραπέζι των 100 ευρώ, συνεπώς, «εκτοξεύεται».
Αντικίνητρο, βεβαίως, είναι και η λειτουργία των χώρων διασκέδασης με μικτό μοντέλο. Ποιος ιδιοκτήτης κλαμπ ή μπουζουξίδικου θέλει να λειτουργεί με ποσοστό πληρότητας 25% από τους καλοκαιρινούς μήνες; Ούτε τα έξοδα του σχήματος ή του προσωπικού δεν πρόκειται να βγουν για τον επιχειρηματία, ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με δύσκολες ηθικές επιλογές. Κάτι παρόμοιο, σε μικρότερη κλίμακα έγινε και με τον αντικαπνιστικό νόμο. Τότε, η ζημιά, ειδικά τους πρώτους μήνες, ήταν μεγάλη στη διασκέδαση, η οποία σύντομα όμως έκανε το rebound.
Έστω και το αντίστροφο μήνυμα, λοιπόν, γίνεται σαφές σε όσους δεν έχουν εμβολιαστεί: το να μην κάνουν το εμβόλιο έχει πλέον και οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Και αν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχουν ακόμα εναλλακτικές, όσο πάμε προς το φθινόπωρο, το κόστος της κοινωνικής περιθωριοποίησης θα είναι όλο και πιο έντονο.
Ποιο είναι λοιπόν το διαβατήριο της ελευθερίας; Μα φυσικά το εμβόλιο.