Οι δραματικές -για τον λαό- πολιτικές εξελίξεις στη Βενεζουέλα, με την ιδιότυπη δυαρχία/αναρχία των δύο, πλέον, προέδρων, του «εκλεγμένου» Νικολάς Μαδούρο και του αυτοανακηρυχθέντος Χουάν Γκουαϊντό, μπορούν να γίνουν ακόμη χειρότερες αν οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμβουν με στρατιωτικά μέσα για να ξεκολλήσουν τον Μαδούρο από τον προεδρικό θώκο.
Την παραπάνω προειδοποίηση προς τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ απευθύνουν έγκυρα αγγλόφωνα Μέσα, με επισημάνσεις για την εφιαλτική τροπή που μπορούν να λάβουν τα πράγματα διεθνώς.
«Δεδομένου του ιστορικού γεγονότος των αμερικανικών παρεμβάσεων στη Λατινική Αμερική, η καταγγελία του Μαδούρο περί πραξικοπήματος από πλευράς ΗΠΑ έχει το βάρος της» γράφει ο Σάιμον Τίσνταλ στον βρετανικό Guardian και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στον Λευκό Οίκο για τυχόν εμπλοκή της Ρωσίας και της Κίνας, υποστηρικτριών του καθεστώτος Μαδούρο.
Από πλευράς της, η Φρίντα Γκίτις, στην αμερικανική Washington Post, τοποθετείται μεν υπέρ του Γκουαϊντό –και εναντίον του διαχρονικού τσαβισμού-, όμως συμβουλεύει την κυβέρνηση Τραμπ να είναι συνετή: «Ο λαός της Βενεζουέλας αξίζει τη διεθνή υποστήριξη, αλλά για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους να απομακρύνουν την μπότα του Μαδούρο από τον λαιμό τους, η διοίκηση Τραμπ πρέπει να ενεργήσει με προσοχή» γράφει. Και για να γίνει απολύτως κατανοητό τι προτείνει στον Λευκό Οίκο, σημειώνει χωρίς περιστροφές: «Αυτή δεν είναι η μάχη της Ουάσινγκτον. Πρόκειται για τον αγώνα του λαού της Βενεζουέλας».
Η κεντρική επιλογή των ΗΠΑ για το συγκεκριμένο θέμα δεν μπορεί παρά να είναι η συνεργασία με τους ηγέτες των άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Οι αρθρογράφοι ξεδιπλώνουν τα επιχειρήματά τους υπέρ της αναγκαιότητας οι ΗΠΑ, ως πρώτο μέγεθος υπερδύναμης, να αυτοπεριοριστούν σε υποστηρικτικό ρόλο στη βενεζουελανική υπόθεση, δίνοντας τον πρώτο λόγο σε μία «περιφερειακή χορωδία δημοκρατίας» η οποία θα ενεργήσει σαν «ταπεινή υπερδύναμη».
Η ιδέα της παρασκηνιακής υποστήριξης δεν είναι άσχημη, ωστόσο προσκρούει στις αδυναμίες του επιτελείου Τραμπ.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής «το πλοίο των τρελών», όπως γράφει ο Τίσνταλ, έχει διαπράξει ολέθρια σφάλματα – με αποκορύφωμα την ανακοίνωση αποχώρησης του αμερικανικού στρατού από τη Συρία. Είναι λάθη που δημιουργεί η άγνοια του κόσμου πέρα από τις ΗΠΑ. Λάθη εξαιτίας ιδεολογίας, λάθη εξαιτίας προκαταλήψεων.
«Ακόμη και αν ο Τραμπ δεν ξεκινήσει έναν πόλεμο στη Βενεζουέλα, θα μπορούσε εξίσου εύκολα να πυροδοτήσει νέες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή ή πόλεμο με την Κίνα, χωρίς αυτά να έχουν κανένα νόημα» αποφαίνεται ο Τίσνταλ. Και δίνει μια συμβουλή στον Γκουαϊντό: «Πρέπει να γνωρίζεις –του λέει- ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αξιόπιστοι. Με την ”ομάδα των βλακών” του Τραμπ δεν υπάρχει κανένα δίχτυ ασφαλείας»…