Τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα μπροστά σε μια οθόνη περνούν τα δύο τρίτα των εφήβων στην Ελλάδα, μια τεράστια αλλαγή σε σχέση τις συνήθειες που είχε η γενιά των γονιών τους.
Σε αυτό τα παιδιά στην Ελλάδα έχουν αρχίσει πλέον να μην διαφέρουν σε πολύ από τα συνομήλικά τους σε άλλες χώρες. Τα προβλήματα είναι κοινά, αλλά και κοινές και οι λύσεις για τις επιπτώσεις αυτής της παρατεταμένης παραμονής – αλλά και για επιπτώσεις στην ψυχική υγεία.
Οπως αναφέρει το Βήμα της Κυριακής, σε έρευνα ελλήνων επιστημόνων που εστιάζουν στην σχέση των εφήβων με τις συσκευές, φαίνεται ότι αγόρια και κορίτσια δαπανούν και τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα πολύ από τον χρόνο τους μπροστά σε μια οθόνη.
Τα αγόρια φαίνεται να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο. Το 12,9% αναφέρει χρήση ως και δύο ώρες έναντι του 20,1% των κοριτσιών, ενώ αν προχωρήσουμε σε χρήση διάρκειας 2-4 ωρών την ημέρα η διαφορά κλείνει κάπως (24,2% έναντι 20,8% για τα αγόρια). Ωστόσο, τα αγόρια που δαπανούν πάνω από 4 ώρες είναι διπλάσια τις καθημερινές και το Σαββατοκύριακο από τα κορίτσια.
Το πώς ξοδεύουν αυτόν τον χρόνο οι έφηβοι (ηλικίας 13-15 ετών) διαφέρει και κατά το φύλο. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για χρόνο καθιστικής δραστηριότητας (με ή χωρίς οθόνη) με ό,τι σημαίνει αυτό για τις επιπτώσεις της καθιστικής ζωής, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες.
Τα κορίτσια περνούν διπλάσιο χρόνο στα μηνύματα ή μιλώντας στο τηλέφωνο (27 έναντι 14 λεπτά) και ακόμα στα μαθήματα, τον χρόνο στο φροντιστήριο ή το διάβασμα.
Αντίθετα τα αγόρια επιλέγουν με διαφορά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (30 έναντι 6 λεπτών), τη διασκέδαση στον υπολογιστή και σε ελαφρά μεγαλύτερα ποσοστά στα χόμπι. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο χρόνος τηλεθέασης είναι ο ίδιος, 79 λεπτά και για τα δύο φύλα.
Κοινή συμπεριφορά και στα δύο φύλα η αύξηση των ποσοστών τα Σαββατοκύριακα όταν ο χρόνος είναι περισσότερος και η διάθεση να κάτσουν μπροστά στην οθόνη μεγαλύτερη.
Σημαντικός είναι ο ρόλος των γονιών στη διαμόρφωση των συμπεριφορών των παιδιών τους. Την «οθονο-εξάρτηση» των παιδιών υποκινεί σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον του σπιτιού. Τα παιδιά, για παράδειγμα, που τρώνε μπροστά στην τηλεόραση τείνουν να μένουν κολλημένα μπροστά της και την υπόλοιπη ημέρα, το ίδιο και τα παιδιά που γυρνούν από το σχολείο και την βρίσκουν ανοιχτή.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς αφού δεν μπορούν να βγάλουν εντελώς από τις ζωές των παιδιών τα κινητά, τα tablet, τους υπολογιστές και τις τηλεοράσεις; Η αλλαγή συνηθειών στο σπίτι είναι ένα από αυτά. Η παρακίνηση σε σωματική άσκηση, ακόμα και μια βόλτα στο πάρκο έχουν θετική επίπτωση και μειώνουν τον χρόνο θέασης. Ακόμη θετικά λειτουργεί η προσοχή στην χρήση του Ίντερνετ όπως γίνεται από το παιδί τους.