Στην παρουσίαση του βιβλίου του Τάκη Παππά «Παράδοξη Χώρα: Γιατί η Ελλάδα υστερεί σε σχέση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και τι μπορούμε να μάθουμε από αυτές;» βρέθηκε την Πέμπτη ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας.
Αναφέρθηκε στο «δυσανάλογα μεγάλο βάρος των αμυντικών δαπανών που φέρει ο έλληνας φορολογούμενος» το οποίο «σχετίζεται με την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων και, κυρίως, με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις», μίλησε αναλυτικά για τις θετικές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και υπογράμμισε τις οικονομικές προκλήσεις του μέλλοντος.
Είπε μεταξύ άλλων:
«Στο σημείο αυτό θέλω να αναφερθώ πιο αναλυτικά στο δυσανάλογα μεγάλο βάρος των αμυντικών δαπανών που φέρει ο έλληνας φορολογούμενος σε σχέση με τους φορολογούμενους όλων των άλλων χωρών-μελών της ζώνης του ευρώ, που σχετίζεται με την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων και, κυρίως, με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το βάρος αυτών των δαπανών που αφορά κατά βάση εισαγόμενο εξοπλισμό, επιβαρύνει οικονομικά μόνο τους Έλληνες φορολογούμενους. Αυτό που απουσιάζει σήμερα είναι μια συνεκτική και αποτελεσματική ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας στον τομέα της άμυνας (κάτι τέτοιο άλλωστε επισημαίνεται και στην Έκθεση Ντράγκι) προκειμένου να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη όταν επενδύουμε στην άμυνα και να ελαχιστοποιήσουμε τα δυσανάλογα κόστη που συνεπάγονται οι αμυντικοί εξοπλισμοί (μέσα από αμυντικές συμπαραγωγές κ.λπ.). Ταυτοχρόνως πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια εύρεσης σημείων σύγκλισης σε ότι έχει να κάνει με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις οι οποίες επηρεάζουν σημαντικά τις οικονομικές και κοινωνικές επιδόσεις της Ελλάδας, την σταθερότητα και την ασφάλειά της.
Είναι πολύ σημαντικό γεγονός ότι ο ελληνοτουρκικός διάλογος που ξεκίνησε το 2023 έχει ήδη αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα σε ότι αφορά τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, τον περιορισμό στις μεταναστευτικές ροές και την οικονομική συνεργασία. Πάνω απ’ όλα όμως έχει δημιουργήσει ένα πλαίσιο σταθερότητας και ασφάλειας στους πολίτες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ενόσω πριν από δυο χρόνια τα ελληνοτουρκικά αποτέλεσαν, μαζί με την ακρίβεια, την μεγαλύτερη ανησυχία των πολιτών, σήμερα, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, οι πολίτες ενδιαφέρονται χωρίς να ανησυχούν. Αυτό έχει μια πολύ σημαντική αντανακλαστική ωφέλεια για την σταθερότητα και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Και, κατά την άποψή μου, θα ήταν ευχής έργον να υπάρξει συμφωνία για την διευθέτηση της μείζονος διαφοράς μας με την Τουρκία, δηλαδή την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, γεγονός που αναμφίβολα θα δημιουργήσει τις συνθήκες για μακρά και βιώσιμη ειρήνη, για ευημερία στην περιοχή και ειδικά στη χώρα μας».
Ο κ. Στουρνάρας αναφέρθηκε και στη λεγόμενη «θετική ατζέντα» Ελλάδας-Τουρκίας, λέγοντας ότι «από τις αρχές του 2021, και στο πλαίσιο επανεκκίνησης της οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας των δυο χωρών, μετά από μια τριετία εντάσεων στις διμερείς σχέσεις, διαμορφώθηκε ένα νέο επίπεδο διμερούς διαλόγου, με αιχμή του δόρατος μια σειρά θεματικών οικονομικού, κυρίως, ενδιαφέροντος.
»Οι συνομιλίες αυτές συμβάλλουν στη μεγιστοποίηση του αμοιβαίου οικονομικού οφέλους αλλά και στην εξομάλυνση του κλίματος των σχέσεων με την Τουρκία, καθώς συνίστανται στην από κοινού διερεύνηση τρόπων σύσφιγξης της συνεργασίας σε παραγωγικούς και επιστημονικούς τομείς. Μεταξύ των θεμάτων του διαλόγου της θετικής ατζέντας, οι οποίες συναποτελούν ένα πλέγμα κοινού σχεδίου δράσης, περιλαμβάνονται το Εμπόριο και οι Επενδύσεις, οι Υποδομές και οι Μεταφορές (αερομεταφορές, οδικές/σιδηροδρομικές/ακτοπλοϊκές), οι Τηλεπικοινωνίες και η Τεχνολογία, η Ενέργεια με έμφαση στα δίκτυα ΑΠΕ, ο Τουρισμός, η Ναυτιλία, η Εκπαίδευση και η Επαγγελματική Κατάρτιση, η Κοινωνική Ασφάλιση, ο Αθλητισμός, η Οικογένεια και η Νεολαία, το Περιβάλλον και η Διασυνδεσιμότητα».
Η Ελλάδα και η Ιρλανδία
Αναφορικά με το θέμα του βιβλίου του κ. Παππά, τις ομοιότητες και διαφορές της ελληνικής, με την ιρλανδική και πορτογαλική οικονομία, ο κ. Στουρνάρας επεσήμανε ότι «εντοπίζει το σχετικό πρόβλημα της Ελλάδας στην έλλειψη βασικών συναινέσεων στα μεγάλα θέματα, στον λαϊκισμό, την πόλωση, την εχθροπάθεια και την δημαγωγία που επικράτησαν σε μεγάλες, και κρίσιμες, χρονικές περιόδους. Καταλήγει όμως με μια αισιόδοξη νότα για τα πολιτικά τεκταινόμενα τα τελευταία χρόνια. Και αυτό είναι το σημαντικό!»
«Το βιβλίο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτό που διαφοροποίησε την Ελλάδα από τις άλλες δύο χώρες ήταν η έλλειψη μιας κουλτούρας πολιτικής συναίνεσης και ευρείας 3 στήριξης των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, που κρίθηκαν αναγκαίες για την αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας και δημοσιονομικής βιωσιμότητας. Παρόλο που και στις τρεις χώρες προέκυψαν κυβερνήσεις συνεργασίας, στην Ελλάδα, η απουσία συναινέσεων, η βαθιά πόλωση και οι διαχωριστικές γραμμές που κυριάρχησαν στη μεταπολίτευση, εμπόδισαν την ενίσχυση της “ιδιοκτησίας” των μεταρρυθμίσεων. Η πόλωση που επικράτησε καλλιέργησε έναν “αρνητικό κομματισμό”, υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα συνεργασίας ή συνεννόησης σε κρίσιμα ζητήματα και τροφοδότησε το λαϊκισμό» ανέφερε μεταξύ άλλων.