Οι πανεθνικές εξετάσεις για την αποφοίτηση από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση γίνονται στην Ινδία κάθε Μάρτιο και είναι μια σκληρή δοκιμασία για δεκάδες εκατομμύρια μαθητές και τους δικούς τους.
Οι θέσεις για τα πανεπιστήμια αναλογικά είναι λίγες· κάποια από αυτά είναι πιο «σκληρά» και επιλεκτικά ακόμη και από την Οξφόρδη ή το Κέιμπριτζ.
Η κοινωνία στην Ινδία συμπιέζεται, από την άλλη πλευρά, ανάμεσα στις νέες γενιές που διψούν να σπουδάσουν και με τον τρόπο αυτό να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή και ένα σύστημα που απλώς δεν μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για όλους.
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 17 εκατομμύρια άνθρωποι μπαίνουν στο σύνολο του εργατικού δυναμικού αλλά δημιουργούνται μόλις 5,5 εκατ. δουλειές. Μόνο ένας στους τρεις κερδίζει -κυριολεκτικά κερδίζει- μια θέση στην αγορά εργασίας και είναι αποφασισμένος να το κάνει πάση θυσία.
Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, δίπλα στους μαθητές και την αγωνία τους αναπτύσσεται μια ολόκληρη βιομηχανία παραπλάνησης.
Ο Ραγκάβ, για παράδειγμα, τελειόφοιτος στο Λύκειο, έδινε Μαθηματικά. Λίγο πριν τελειώσει η γραπτή εξέταση ζήτησε να πάει στην τουαλέτα. Εκεί έστειλε με SMS σε έναν ειδικό αριθμό τα θέματα των εξετάσεων που είχε φωτογραφίσει κρυφά. Η απάντηση έφτασε εντός ολίγου στο κινητό του.
Η διαδικασία ήταν πραγματικά συνωμοτική: ούτε ο Ραγκάβ ούτε ο μυστηριώδης άνθρωπος που στέλνει τις απαντήσεις γνώριζε ο ένας την ταυτότητα του άλλου.
Η μητέρα του είχε πληρώσει 16.000 ρουπίες (200 ευρώ) για αυτόν τον αριθμό που στέλνει τις απαντήσεις. Και επιμένει ότι δεν είναι απάτη αλλά ένας τρόπος διεξόδου για τον γιο της. Αλλοι 4-5 γονείς έκαναν συμφωνία με τον ίδιο μυστηριώδη βοηθό.
Η ίδια λέει στον Guardian ότι από το κέντρο προετοιμασίας ο φροντιστής τής είπε ότι ο γιος της είναι «πολύ αδύναμος μαθητής». Παραδέχεται ότι τον Ραγκάβ δεν τον ενδιέφεραν πολύ τα μαθήματα αλλά και ότι η ίδια δεν ήθελε να μείνει ο γιος της στην ίδια τάξη. Το hi-tech σκονάκι από την «μαφία» των εξετάσεων ήταν η μόνη λύση.
Τα λεφτά έπιασαν τόπο και ο Ραγκάβ, που πέρασε σε όλα τα μαθήματα, μπορεί να αρχίσει να ασχολείται με αυτό που τον ενδιαφέρει, την φωτογραφία.
Σε κάποιες περιπτώσεις η απάτη αποδεικνύεται εντελώς εξόφθαλμη και εξοργιστική.
Πέρυσι ο κορυφαίος μαθητής του φτωχού κρατιδίου Μπιχάρ στα καλλιτεχνικά αποδείχτηκε ότι ήταν 42 ετών ενώ μία από τις κορυφαίες το 2016 προκάλεσε υποψίες γιατί δήλωσε στην τηλεόραση ότι η πολιτική επιστήμη είναι η μελέτη της… μαγειρικής.
Το Μπιχάρ είναι στην άτυπη πρωτοπορία στην Ινδία και για τα όσα κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν (παράνομα) τα παιδιά τους να πάρουν ένα καλό βαθμό. Το 2015 ανέβαιναν σε τοίχους για να δώσουν στα παιδιά ένα χαρτί με λύσεις. Φέτος το κρατίδιο τοποθέτησε κάμερες στα εξεταστικά κέντρα και ζήτησε από τους μαθητές να δώσουν εξετάσεις χωρίς κάλτσες και παπούτσια.
Πολλοί βλέπουν πίσω από αυτά τις στρεβλώσεις του εκπαιδευτικού συστήματος που ασχολήθηκε με το να φτιάχνει νέα κτίρια αλλά έδινε λιγότερη σημασία στο τι διδάσκει τα παιδιά με αποτέλεσμα πολλά να έχουν κενά.
Μέχρι να διορθωθούν θα είναι ένα σύστημα πολλών ταχυτήτων με διάφορους Ραγκάβ που κάνουν μικροκομπίνες, με μαθητές που τα δίνουν όλα για να περάσουν με τις δικές τους δυνάμεις και άλλους που απλώς είναι άτυχοι και δεν υπάρχει καμιά θέση για αυτούς.