Πριν από μερικά χρόνια, αν ήθελες να δεις τον Γιάννη και τον Θανάση Αντετοκούνμπο να παίζουν μπάσκετ, θα έπρεπε να ψάξεις για αρκετή ώρα μια θέση πάρκινγκ στα Σεπόλια. Θα ήταν νωρίς το βράδυ και στους δρόμους γύρω από το γηπεδάκι του Τρίτωνα, κάποιοι θα έσερναν βαριεστημένα τα βήματά προς τα κακοφωτισμένα στενά της περιοχής. Και μέσα στο γηπεδάκι, ο Γιάννης και ο Θανάσης θα έκαναν εξάσκηση στα σουτ και στις ντρίμπλες υπό το βλέμμα πέντε – δέκα ανθρώπων. Αντε και κάποιων περίεργων που θα σταματούσαν για να ρίξουν μια ματιά στα πιτσιρίκια που «δείχνουν να το έχουν».
Καθισμένος σε μία καρέκλα του ΟΑΚΑ, μαζί με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που ήρθαν να δουν από κοντά τους Αντετουκόνμπο, σκεφτόμουν: ας πούμε ότι κάποιος έμπαινε μέσα στο γηπεδάκι του Τρίτωνα εκείνο το βράδυ στα Σεπόλια. Ας πούμε ότι έπειθε τον Γιάννη και τον Θανάση να σταματήσουν για λίγο το παιχνίδι. Και ας πούμε ότι τους έδειχνε μία εικόνα. Σε αυτήν, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Θοδωρής Παπαλουκάς θα κάθονταν στον πάγκο του ΟΑΚΑ χαμογελαστοί, φορώντας μία μπλούζα με το δικό τους όνομα σε μια ελαφρά παραλλαγή: «Antetokounbros». Πώς θα αντιδρούσαν άραγε τα δύο αδέρφια;
Το «Antetokounbros Event» λοιπόν, μετά τη Θεσσαλονίκη, έφτασε και στην Αθήνα. Το ΟΑΚΑ πλημμύρισε από κόσμο που, ένα καυτό καλοκαιρινό απόγευμα Κυριακής, αγνόησε τις παραλίες και οδήγησε μέχρι το Μαρούσι. Με πρόχειρους υπολογισμούς, πάνω από το 50% του κόσμου που βρέθηκε στο ΟΑΚΑ, ήταν παιδιά. Παιδιά που θαυμάζουν τον Γιάννη και βλέπουν σε επανάληψη τους αγώνες του στο NBA. Αυτά τα παιδιά έπεισαν τους γονείς τους να ψάξουν για πάρκινγκ στο ΟΑΚΑ προκειμένου να απολαύσουν από κοντά τα είδωλά τους.
Μέσα στην υπέροχη βραδιά, που οργάνωσε το Eurohoops.net με χορηγό τον ΟΠΑΠ, υπήρχαν διάσπαρτες συγκινητικές στιγμές. Από το άκουσμα των ονομάτων των παικτών της Εθνικής μας ομάδας του 2005 μέχρι τον αγώνα των ομάδων μπάσκετ με αμαξίδιο και το τζάμπολ της μαμάς Αντετοκούνμπο. Το ΟΑΚΑ αποθέωσε για άλλη μια φορά τον Διαμαντίδη αλλά και τους άλλους διεθνείς, φώναξε ρυθμικά το όνομα «Αντετοκούνμπο» και διασκέδασε με τα καρφώματα του Γιάννη, του Θανάση αλλά και των φίλων τους, Χάινς και Σερμαντίνι.
Ο αγώνας ανάμεσα στους φίλους των αδερφών Αντετοκούνμπο και στην Εθνική του 2005 έληξε με νικητή την Εθνική με σκορ 92-91. Το σίγουρο φυσικά είναι ότι κανένας δεν κοίταξε ούτε μια φορά προς το ταμπλό όπου αναγράφονταν οι πόντοι των δύο ομάδων. Ηταν, όπως είπε κάποια στιγμή ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, «μια γιορτή μεταξύ αδερφών». Νομίζω η σημαντικότερη παρακαταθήκη της βραδιάς δεν είναι άλλη από τον ενθουσιασμό που πλημμύριζε τα μάτια των πιτσιρικάδων που κάθονταν όρθιοι επί δύο ώρες στο ΟΑΚΑ. Των πιτσιρικάδων που στην μορφή του Γιάννη δεν βλέπουν ένα παιδί μεταναστών αλλά έναν Ελληνα που εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο την χώρα τους στον μαγικό κόσμο του NBA.
Μετά τον φιλικό αγώνα και τους πολλούς διαγωνισμούς, ο Γιάννης, ο Θανάσης και ο Κώστας Αντετοκούνμπο ευχαρίστησαν όλους όσοι βρέθηκαν στη γιορτή τους. Ευχαρίστησαν και την Ελλάδα. Μια Ελλάδα, που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν τους αναγνώρισε ως πολίτες της μέχρι να αντιληφθεί τι μπορούν να κάνουν μέσα στο παρκέ. Αλλά ας κάνουμε την χάρη στον Γιάννη, τον Θανάση, τον Κώστα, τη μαμά και τον μπαμπά Αντετοκούνμπο, νομίζω ότι δεν θέλουν να ακουστεί καμία γκρίνια την ημέρα της γιορτής τους.