«Jazz: Ήρεμη και ταυτόχρονα ανατρεπτική λέξη. Τα συναισθήματα που έχω όλα αυτά τα χρόνια που φωτογραφίζω την τζαζ μουσική σκηνή, καθοδηγούν αισθητικά τις φωτογραφικές μου συνθέσεις».
Με αυτά τα λόγια ορίζει τη δουλειά του ο φωτογράφος και διευθυντής φωτογραφίας στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, Ανδρέας Ζαχαράτος.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο λεύκωμά του με τίτλο «Jazz Moments» από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ, σε επιμέλεια Τζένης Ζαχαράτου, πρόλογο του Σάκη Παπαδημητρίου και κείμενα του Γιώργου Χαρωνίτη.
Στις 104 σελίδες της καλαίσθητης έκδοσης, ο Ανδρέας Ζαχαράτος προσεγγίζει την ελληνική και διεθνή τζαζ σκηνή αιχμαλωτίζοντας στιγμές όπου βρίσκεται διάχυτο το συναίσθημα και ο δυναμισμός τής τζαζ μουσικής. Κάθε νότα μεταφράζεται σε κλικ και κάθε ακουστικό συναίσθημα σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφική σύνθεση.
Όπως λέει ο ίδιος, η επαφή του με την τζαζ έγινε γύρω στο 1976: «Πλάκα, πρόποδες της Ακρόπολης, πλατεία Ραγκαβά. Καθισμένος σε ένα παγκάκι άκουγα μαγνητισμένος τους ήχους μιας μουσικής που έμελλε να αγαπήσω περισσότερο, της τζαζ που από τα πικάπ του Γιώργου Μπαράκου γέμιζαν τη νυχτερινή ατμόσφαιρα με ήχους πρωτόγνωρους για μένα. Όταν ενηλικιώθηκα, οι επισκέψεις μου στο τζαζ κλαμπ του Μπαράκου ήταν για μένα μυσταγωγία ακούγοντας “ζωντανά” μουσικούς να αυτοσχεδιάζουν. Τα βιβλία του Σάκη Παπαδημητρίου και οι εκπομπές του στο τρίτο πρόγραμμα διαμόρφωσαν τις γνώσεις μου, συνάμα με τις προτροπές του Κώστα Γιαννουλόπουλου για τις αγορές βινυλίων με όλα τα είδη της τζαζ, με έβαλαν για τα καλά σε αυτό τον όμορφο κόσμο».
Οι δίσκοι βινυλίου, με τις φωτογραφικές-εικαστικές προτάσεις των εξωφύλλων τους, επηρέασαν το αισθητικό του κριτήριο.
Από το 1996, η αγαπημένη του τέχνη της φωτογραφίας συνάντησε την αγαπημένη του μουσική και έτσι ξεκίνησε η θεματική ενότητα Jazz Moments: «Πλησίασα τους δημιουργούς στη σκηνή των μικρών κλαμπ, στις πρόβες και στα στούντιο ηχογραφήσεων. Η ασπρόμαυρη τονικότητα που χρησιμοποίησα ταιριάζει απόλυτα με την ατμόσφαιρα της Τζαζ».
Το 2014, η προσωπική επαφή του Ανδρέα Ζαχαράτου με τον Σάκη Παπαδημητρίου ξεκλείδωσε, όπως λέει, το όνειρό του να εκδώσει τις καλύτερες φωτογραφικές στιγμές μέσα από τα 250 φιλμ που αποτελούν το αρχείο του με την ελληνική και διεθνή σκηνή της τζαζ.
Σχολιάζοντας τον τρόπο που φωτογραφίζει, ο Ανδρέας Ζαχαράτος δίνει το στίγμα του: «Η μουσική εκτέλεση της τζαζ επί σκηνής δεν είναι ποτέ ίδια, διότι ο δημιουργός αυτοσχεδιάζει. Έτσι, τα ακουστικά ερεθίσματα είναι κάθε φορά διαφορετικά δίνοντάς μου το περιθώριο να ελίσσομαι και σωματικά και αισθητικά, συνθέτοντας κάθε φορά διαφορετικές φόρμες. Η γνωριμία μου με τους δημιουργούς με έφερε πιο κοντά στην ψυχοσύνθεσή τους, βοηθώντας με να ταυτίσω χαρακτήρες και φωτογραφική σύνθεση. Η στάση του σώματος, η ένταση της στιγμής, η απραξία επί σκηνής, ακόμα και η προετοιμασία στις κουίντες, οδηγούν στη σύλληψη της φωτογραφίας μέσα από μονοπάτια που ένα αφοσιωμένο στην Τζαζ αυτί μπορεί να βαδίσει».
