Ναι, ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ είναι «πελάτης» του. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς τον έχει νικήσει τέσσερις φορές στη σειρά (τρεις μέσα στο 2019), σε πέντε αναμετρήσεις τους. Κατά κάποιον περίεργο τρόπο ο Γερμανός… εμπνέει τον έλληνα πρωταθλητή, που πιάνει σπουδαία απόδοση όταν τον έχει απέναντί του. Αργά το βράδυ της Πέμπτης, στο Λονδίνο, ο «Τσιτσιφάστ» τον κέρδισε πιο εύκολα και πιο εμφατικά από ποτέ: με 2-0 σετ (6-3, 6-2) σε μόλις 73 λεπτά. Υπήρχαν στιγμές στο παιχνίδι, που ο Νο 7 τενίστας στον Κόσμο έμοιαζε με ερασιτέχνη.
Ο Ζβέρεφ δεν είναι κανένας τυχαίος. Τέτοιες μέρες πέρυσι κατέκτησε το συγκεκριμένο τουρνουά (ATP Finals), νικώντας στον τελικό τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Το 2017 είχε σκαρφαλώσει στο Νο 3 της παγκόσμιας κατάταξης. Στα 22 του μετρά, ήδη, 11 σημαντικούς τίτλους. Το 2018 ήταν ο «πρίγκηπας» του σπορ, ωστόσο εφέτος ο Τσιτσιπάς τον προσπέρασε στη λίστα των πιο πολλά υποσχόμενων ταλέντων. Δεν διανύει την καλύτερή του σεζόν, όμως παραμένει ένας σπουδαίος παίκτης.
Προχθές κατατρόπωσε τον Ράφα Ναδάλ (6-2, 6-4). Αλλά ο Στέφανος δεν του άφησε το παραμικρό περιθώριο, με το φοβερό του σερβίς (έχασε μόνο δέκα πόντους) και τις εξαιρετικές του προωθήσεις στο φιλέ (κέρδισε 16 στους 17 πόντους). «Εμεινα έκπληκτος από την απόδοσή μου, έκανα τα πάντα σωστά», τόνισε ο Τσιτσιπάς μετά τον νέο του θρίαμβο. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι στη διάρκεια της τελευταίας προπόνησης ένιωσε ενοχλήσεις στο πόδι, και χρειάστηκε να κάνει ένεση για να παίξει.
Του ταιριάζει πολύ, η σκληρή και «γρήγορη» επιφάνεια της «Ο2 Arena». «Εχω καθαρό πλάνο στο μυαλό μου, ξέρω τι πρέπει να κάνω. Προσπαθώ να είμαι απρόβλεπτος, κι έχω αφιερώσει πολύ χρόνο για να βελτιωθώ, κυρίως στο σερβίς μου», πρόσθεσε ο ίδιος. Αλλά, ο κυριότερος λόγος που ο Στέφανος εμφανίστηκε τόσο δυνατός στην παρθενική του συμμετοχή στη γιορτή των κορυφαίων της σεζόν, είναι ότι τα (ξανα)βρήκε με το τένις. Τα (ξανα)βρήκε με τη ζωή του. Το πώς έγινε αυτό, μόνον εκείνος μπορεί να το πει. Αλλά, είναι φανερό: η ήττα του στη Νέα Υόρκη του βγήκε, τελικώς, σε καλό. Ωρίμασε. Ηρέμησε. Λες και κάποιο αόρατο χέρι γύρισε τον διακόπτη.
Την Παρασκευή (16:00, Cosmote Sport 6) θα δώσει το τελευταίο του παιχνίδι στον όμιλο «Αντρέ Αγκάσι» με αντίπαλο τον Ναδάλ, ο οποίος χρειάζεται οπωσδήποτε τη νίκη για να προκριθεί. Αλλά, ό,τι κι αν συμβεί σε αυτό το ματς, ο Τσιτσιπάς θα παίξει (το Σάββατο) στους ημιτελικούς του ATP Finals. Ακόμη και με ήττα 2-0 από τον Ισπανό, και νίκη του Ζβέρεφ επί του Μεντβέντεφ, ο κορυφαίος έλληνας τενίστας όλων των εποχών θα μετράει 4-2 σετ, ο Ναδάλ 4-3 και ο Ζβέρεφ 4-2 (ή 4-3, αν κερδίσει στα τρία σετ).
Απομένει μόνο να μάθουμε εάν θα φτάσει στους ημιτελικούς από την πρώτη, ή από τη δεύτερη θέση του ομίλου του. Θα είναι πρώτος, εφόσον νικήσει τον Ναδάλ. Ή, αν χάσει από τον μεγάλο του αντίπαλο και ο Ζβέρεφ κερδίσει τον Μεντβέντεφ (στις 22:00 της Παρασκευής). Θα είναι δεύτερος, αν χάσει από τον Ναδάλ και ο Ρώσος νικήσει τον Γερμανό. Εάν βγει πρώτος, στον ημιτελικό θα παίξει με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ή τον Ρότζερ Φέντερερ. Εάν βγει δεύτερος, με τον Ντόμινικ Τιμ. Που δεν είναι τόσο… τρομακτικό όνομα, όμως βρίσκεται σε καταπληκτική φόρμα.
Ναδάλ, ημιτελικός και -μακάρι- τελικός. Υστερα από αυτά τα τρία παιχνίδια του ο Στέφανος θα κάνει τον απολογισμό της σεζόν, και θα είναι υπέροχος. Μέχρι στιγμής έχει καταγράψει 52 νίκες και 24 ήττες. Μοιράζεται το τρίτο σκαλί των τενιστών με τις περισσότερες νίκες μέσα στο 2019, μαζί με τον Ναδάλ (52-6) και τον Φέντερερ (52-9). Δεύτερος στη λίστα είναι ο Τζόκοβιτς (54-10). Πρώτος, ο Ντανίλ Μεντβέντεφ (59-20). Ο… πρώην «κακός δαίμονας» του Τσιτσιπά.
Στο Λονδίνο ο Στέφανος γράφει τον επίλογο μιας ονειρεμένης χρονιάς, με πολύ κόσμο στο πλευρό του. Οχι μόνον Ελληνες. Εχει φανατικούς οπαδούς παντού, ακόμη κι εκεί που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Οπως στην Τζένοα, για παράδειγμα. Ο χθεσινός του αγώνας ήταν κορυφαίο θέμα στους λογαριασμούς του γνωστού ποδοσφαιρικού συλλόγου στα social media. Μάλλον, επειδή πριν από μερικούς μήνες είχε δηλώσει ότι συμπαθεί αυτήν την ομάδα. Γιατί (τη συμπαθεί); Ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να το εξηγήσει. Είχε πάει στη Γένοβα πριν από δύο χρόνια (εκεί κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο σε τουρνουά Challenger, Γ’ Κατηγορίας), την είδε και του έκανε «κλικ». Τόσο απλά.