Πρώτα αποθέωσε τους ποδοσφαιριστές του για το πάθος που έδειξαν στο παιχνίδι. Υστερα τόνισε πως «δεν μπορεί να πάρει από αυτούς κάτι περισσότερο». Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θέλει, αλλά δεν μπορεί; Αυτό κατάλαβαν όλοι από τη δυσανάγνωστη τοποθέτηση του Ζοσέ Μουρίνιο. Είχε προηγηθεί ακόμα μια υπέροχη παράσταση του αγγλικού ποδοσφαίρου, στο «Θέατρο των Ονείρων»: Γιουνάιτεντ – Αρσεναλ 2-2. Με τις τραγικές τους άμυνες, η μια ομάδα χάριζε τη νίκη στην άλλη. Στο τέλος, όμως, το ντέρμπι κόλλησε στην ισοπαλία.
Χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα μετά τις 3 Νοεμβρίου, η Γιουνάιτεντ έμεινε 18 βαθμούς μακριά από την κορυφή. Η Αρσεναλ, δέκα. Τόσους και η Τσέλσι, που γνώρισε στο «Μολινό» τη δεύτερη εφετινή της ήττα (2-1 από τη Γουλβς). Η Τότεναμ απέχει οκτώ βαθμούς. Μα, περισσότερο από τη βαθμολογία, είναι η αγωνιστική εικόνα της Μάντσεστερ Σίτι και της Λίβερπουλ αυτή που δείχνει ότι η διεκδίκηση του τίτλου στην Αγγλία θα καταλήξει σε ένα «μπρα ντε φερ» του Πεπ Γκουαρντιόλα με τον Γιούργκεν Κλοπ.
Για ένα σύλλογο που έχει κατακτήσει πέντε Κύπελλα Πρωταθλητριών και 18 Πρωταθλήματα Αγγλίας, όπως η Λίβερπουλ, είναι πολύ τολμηρό να πεις πως η εφετινή είναι η καλύτερη ομάδα της ιστορίας του. Αλλά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την Premier League, οι «Reds» δεν έχουν κάνει καλύτερη αρχή (12 νίκες και τρεις ισοπαλίες σε 15 ματς). Ούτε, καν, στις χρυσές τους εποχές. Στη μεσοβδόμαδη (15η) αγωνιστική νίκησαν 3-1 την Μπέρνλι, εκτός έδρας με ανατροπή, και βρίσκονται στους -2 από τη Σίτι. Χωρίς ήττα, ακόμη. Η Λίβερπουλ καλπάζει προς την κορυφή, αν και ο Μο Σαλάχ -το πιο φωτεινό της «αστέρι»- δεν έχει πλησιάσει την περσινή, καταπληκτική του χρονιά.
Αντιθέτως με ό,τι ο πολύς κόσμος πιστεύει, παρακολουθώντας τη μεσοεπιθετική της γραμμή να «βγάζει φωτιές», εφέτος η Λίβερπουλ στηρίζεται στην άμυνά της. Εχει σκοράρει 15 γκολ λιγότερα από την πρωτοπόρο, όμως έχει δεχθεί έξι, όλα κι όλα, σε 15 αγώνες. Θυμίζει την ομάδα του 1978-1979, που είχε ολοκληρώσει το πρωτάθλημα με παθητικό μόλις 16 τερμάτων. Εκείνη τη σεζόν, με Ρέι Κλέμενς τερματοφύλακα και αμυντικούς τον Φιλ Νιλ, τον Χιούζ, τον Τόμσον και τον Χάνσεν, είχε κατακτήσει τον τίτλο παραμένοντας στην κορυφή από τον Σεπτέμβριο (1978) έως τον Μάιο (1979). Ισως αυτό να είναι το μεγαλύτερο από τα «θαύματα» του Κλοπ. Η ίδια ομάδα που πριν από ένα χρόνο «έτρωγε» τρία γκολ σε ένα ημίχρονο (από τη Σεβίλλη), τώρα δέχεται μισό (0,4) σε κάθε αγώνα της, κατά μέσον όρο.
Με τέτοια στατιστικά η Λίβερπουλ θα ήταν πρώτη -και γκραν φαβορί για τον τίτλο-, εάν δεν υπήρχε η Σίτι. Η τρομερή ποδοσφαιρική μηχανή που έχει κατασκευάσει ο Πεπ Γκουαρντιόλα επαναλαμβάνει την περσινή σεζόν, που όλοι θεωρούσαν ανεπανάληπτη. Εχει πετύχει 13 νίκες σε 15 αγώνες (πέρυσι έκλεισε τον πρώτο γύρο με 18 σε 19) και, χωρίς να πατάει τέρμα το γκάζι, σκοράρει (κατά μέσον όρο) τρία γκολ σε κάθε της παιχνίδι (45 σε 15). Ωρες – ώρες η ανωτερότητά της στο γήπεδο… τρομάζει – θυμηθείτε το τελευταίο γκολ εναντίον της Γιουνάιτεντ, στην πρόσφατη αναμέτρησή τους.
Η Σίτι παίζει το ποδόσφαιρο που ευαγγελίζεται ο καταλανός τεχνικός, σχεδόν τέλεια. Σύμφωνα με τον δείκτη των προσδοκώμενων τερμάτων (expected goals, ή xGoals) δημιουργεί ευκαιρίες για 2,8 γκολ ανά ματς – περίπου όσες η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ μαζί. Και, από την άλλη, αφήνει στον εκάστοτε αντίπαλό της περιθώριο να της βάλει… μισό γκολ σε κάθε αγώνα. Η εφετινή έκδοση της Σίτι είναι ακόμη καλύτερη και από την περσινή, που είχε συγκεντρώσει 100 βαθμούς σε 38 ματς.
Μεγάλη ατυχία για τη Λίβερπουλ, που ανυπομονεί για το πρώτο της τρόπαιο πρωταθλήματος μετά το 1990. Αλλά, πέρα από τις αναμφισβήτητες ικανότητές του, η αλήθεια είναι ότι ο Γκουαρντιόλα είχε συντομότερο δρόμο να διανύσει, από ό,τι ο Κλοπ. Οι «Πολίτες» είχαν κατακτήσει τον τίτλο το 2012 και το 2014. Οταν τους ανέλαβε ήταν, ήδη, μια εξαιρετικά ανταγωνιστική ομάδα. Επιπλέον, στα χρόνια που ακολούθησαν η Σίτι δαπάνησε για την ενίσχυσή της πολύ περισσότερα χρήματα απ’ όσα η Λίβερπουλ.
Πολλά θα κριθούν και στο ντέρμπι (Σίτι – Λίβερπουλ) της 3ης Ιανουαρίου στο «Ετιχαντ». Σε κάθε περίπτωση, κάποιος από τους δυο φίλους στο τέλος θα αδικηθεί. Γκουαρντιόλα και Κλοπ έχουν κάνει αξιοθαύμαστη δουλειά, αλλά το τρόπαιο είναι ένα.