Στο μισό γήπεδο είχε παραταχθεί ο πρωταθλητής του 2020, Ολυμπιακός, που έχει, ήδη, εξασφαλίσει και τον εφετινό τίτλο – οι βαθμολογικές του αποστάσεις από τους υπόλοιπους διεκδικητές είναι τεράστιες. Αήττητος στα 23 προηγούμενα ματς πρωταθλήματος (από πέρυσι τον Ιούλιο). Με 10 νίκες και δύο ισοπαλίες (εκτός έδρας με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ) στα 12 τελευταία του παιχνίδια. Με την πιο παραγωγική επίθεση, αλλά και την καλύτερη άμυνα στη Σούπερ Λιγκ. Με το ακριβότερο και πιο «βαθύ» ρόστερ.

Απέναντί του, στο άλλο μισό, βρισκόταν ο Παναθηναϊκός που παλεύει να βγει τέταρτος και να επιστρέψει στα Κύπελλα Ευρώπης. Είχε στη σύνθεσή του, έναν 19χρονο (Αλεξανδρόπουλος), δύο 21χρονους (Καμπετσής, Ιωαννίδης), δύο ποδοσφαιριστές που δεν έχουν προλάβει να μάθουν τα ονόματα των συμπαικτών τους (Σανκαρέ, Ενγμπακοτό), ύστερα κι έναν τρίτο (Νιάς), και τον Μολό, που βγήκε από το… ψυγείο όταν ανέλαβε την ομάδα ο Λάζλο Μπόλονι. Οποιοσδήποτε από τους αναπληρωματικούς του Ολυμπιακού -εκτός από τον τερματοφύλακα- στον Παναθηναϊκό θα έπαιζε βασικός.

Κι όμως! Αυτός ο Παναθηναϊκός νίκησε (2-1) αυτόν τον Ολυμπιακό. Εγινε η πρώτη ομάδα που τον κέρδισε μακριά από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης» εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια (από τον Φεβρουάριο του 2019). Ετσι, οι «ερυθρόλευκοι», που είχαν καταφέρει να υπερασπιστούν το εντυπωσιακό τους σερί στην Τούμπα (1-1 με τον ΠΑΟΚ), στο ΟΑΚΑ (1-1 με την ΑΕΚ) και στο «Κλεάνθης Βικελίδης» (2-1 τον Αρη), δεν θα επαναλάβουν το επίτευγμα του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, που το 1964 και το 2019, αντιστοίχως, κατέκτησαν τον τίτλο χωρίς να υποστούν ούτε μια ήττα.

Ντέρμπι σαν το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός… «δεν υπάρχει». Από την εποχή που αυτή η αναμέτρηση ήταν ένας πόλεμος δύο διαφορετικών κόσμων, μέχρι σήμερα που οι ταξικές διαφορές μεταξύ των δύο συλλόγων έχουν εκλείψει και η Αθήνα έχει ενωθεί -γεωγραφικά- με τον Πειραιά, όταν ο διαιτητής σφυρίξει για το εναρκτήριο λάκτισμα, θαρρείς πως όλα αρχίζουν από το «μηδέν». Η διαφορά δυναμικότητας, η βαθμολογική κατάταξη, η φόρμα, τα μπάτζετ και οι αριθμοί των προηγούμενων αγώνων τους, παύουν να μετράνε. Αυτά τα ματς μοιάζουν με ρουλέτα, όπου η μπίλια έχει ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες να «κάτσει» στο κόκκινο ή στο πράσινο.

Το αποτέλεσμα κρίνεται πάντοτε στις «λεπτομέρειες». Ακόμη και την τελευταία 25ετία, που ο Ολυμπιακός (σχεδόν) μονοπωλεί τους τίτλους. Ακόμη και σε αυτά τα οκτώ χρόνια που ο Παναθηναϊκός πορεύεται με μνημονιακούς προϋπολογισμούς, ενώ ο αντίπαλός του γιγαντώνεται από τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ και τις πωλήσεις παικτών του έναντι αστρονομικών ποσών. Λες και στο γήπεδο δεν αντιπαρατίθενται ποδοσφαιρικές αξίες, αλλά φανέλες που ζυγίζουν την ίδια, βαριά ιστορία. Με εξαίρεση το περυσινό 3-0 στο «Καραϊσκάκης», για τα πλέι-οφ, όπου ο Παναθηναϊκός είχε κατέβει με… μισή ομάδα, όλα τα ντέρμπι μεταξύ των δύο συλλόγων κρέμονται από μία κλωστή. Ο Ολυμπιακός έχει τρεις νίκες με 1-0, ο Παναθηναϊκός δύο νίκες με το ίδιο σκορ, ενώ τέσσερα ματς έληξαν ισόπαλα. Ιδίως στη Λεωφόρο, ο Ολυμπιακός έχει να επιδείξει μόλις μια επιτυχία (2013 με γκολ στο τελευταίο λεπτό) στον 21ο αιώνα.

Οποιος από τους δύο υστερεί αγωνιστικά στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, φροντίζει να οδηγήσει το παιχνίδι στη δύναμη. Ακριβώς αυτό έκανε χθες (Κυριακή) ο Παναθηναϊκός, επικρατώντας σε ένα ντέρμπι γεμάτο πάθος, ένταση και δυνατές μονομαχίες. Δεν ήταν καλύτερος από τον αντίπαλό του, αλλά πιο αποφασισμένος. Συγκεντρωμένος, μαχητικός, ουσιαστικός και αποτελεσματικός. Ενας θρίαμβος επί του «αιώνιου» εχθρού είναι, πάντα, μεγάλη παρηγοριά για όποιον από τους δύο συλλόγους αποτυγχάνει να διεκδικήσει τον τίτλο. Ο Ολυμπιακός δεν τον είχε ανάγκη. Μάλιστα, έπειτα από τόσες επιτυχίες εφέτος, ίσως να πίστεψε πως θα μπορούσε να κερδίσει και αυτό το ματς χωρίς να προσπαθήσει πολύ. Τα λάθη του στην άμυνα και η απροσεξία του στην τελική προσπάθεια για γκολ, είναι ενδείξεις «χαλαρότητας».

Ο Παναθηναϊκός πλησίασε ακόμη περισσότερο στην έξοδό του στην Ευρώπη και, κυρίως, επιβεβαίωσε την εντυπωσιακή του πρόοδο. Ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του δεν θα μπορούσε να φανταστεί, τον περασμένο Οκτώβριο, όλα αυτά που η ομάδα κατόρθωσε στους τέσσερις μήνες του Μπόλονι στην τεχνική της ηγεσία: έχασε μόλις τρεις από τους 18 αγώνες της, πέτυχε επτά νίκες στους εννέα τελευταίους (χωρίς καμία ήττα), μέτρησε πέντε διαδοχικές εκτός έδρας νίκες, και θριάμβευσε στα ντέρμπι εναντίον της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού.

Ο ρουμάνος τεχνικός με τις ουγγρικές ρίζες κατάφερε να βάλει σε τάξη το συνονθύλευμα που παρέλαβε από τον Πογιάτος, «ανέστησε» ποδοσφαιριστές όπως ο Μολό, ο Καμπετσής και ο Βέλεθ, έπεισε τους παίκτες του να υπηρετούν το πλάνο του με απόλυτη πειθαρχία (κι ας μην τον πολυ-συμπαθούν), αλλά και παρήγγειλε, τον Ιανουάριο, τρεις μεταγραφές που από την πρώτη στιγμή έδειξαν ότι μπορούν να βοηθήσουν πολύ. Ενας από αυτούς, ο Σανκαρέ, «έλαμψε» στο πρώτο του, κιόλας, ντέρμπι με τη νέα του ομάδα: ως δημιουργός του πρώτου της γκολ, και εκτελεστής του δεύτερου.

Για τη χθεσινή του αποτυχία, που θα του κοστίσει μόνο σε γόητρο, ο Ολυμπιακός έχει μια καλή δικαιολογία: το πρώτο ματς με την Αϊντχόφεν για τους «32» του Γιουρόπα Λιγκ, που πλησιάζει. Ο,τι και να πει ο προπονητής, οι παίκτες δεν μπορούν να μην έχουν το μυαλό τους σε αυτά τα ματς, που είναι η διεθνής τους «βιτρίνα». Ενα ελαφρυντικό είναι και η κόπωση από τα αλλεπάλληλα παιχνίδια. Οι «ερυθρόλευκοι» αγωνίζονται Κυριακή – Τετάρτη – Κυριακή, ασταμάτητα, από τις 3 Ιανουαρίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News