Η νίκη στη Μόσχα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Κυρίως επειδή κατακτήθηκε με τόση ευκολία. Η χθεσινή (Τετάρτη) στη Βιτόρια είναι η πιστοποίηση ότι ο νέος Ολυμπιακός κατασκευάζεται από τον καλύτερο προπονητή που οι αδελφοί Αγγελόπουλοι θα μπορούσαν να πληρώσουν. Η φήμη του Ντέιβιντ Μπλατ ως αρχιτέκτονα εξαιρετικών ομάδων κέρδισε ένα, ακόμη, παράσημο.
Το πρόγραμμα των αγώνων του Ολυμπιακού στην εφετινή Ευρωλίγκα -λες και γράφτηκε από… τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο- τον έστειλε, μαθητευόμενο ακόμα, να παίξει τα πρώτα του παιχνίδια σε δυο πολύ δύσκολες έδρες, στις οποίες πέρυσι είχε παραδοθεί, ήδη, από το δεκάλεπτο (στο τέλος είχε χάσει με «τριαντάρες»). Και, μάλιστα, απέναντι σε δυο άμεσους ανταγωνιστές του: τη Χίμκι και την Μπασκόνια, που την περασμένη σεζόν είχαν μείνει οριακά εκτός Final-4. Φίλοι κι εχθροί προέβλεπαν «καταστροφές». Αυτό που συνέβη, λίγοι μπορούσαν να το φαντασθούν.
Στη Ρωσία ο Ολυμπιακός πέτυχε 87 πόντους (66-87). Στη Βασκονία, 85 (80-85). Επαιξε γρήγορο κι ελκυστικό μπάσκετ, κυκλοφόρησε σωστά τη μπάλα, πρόσεξε την άμυνά του (με εξαίρεση ένα black-out ολίγων λεπτών, που έδωσε θάρρος στην Μπασκόνια να αντεπιτεθεί) και νίκησε με διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά. Με σχέδιο και ομαδικότητα. Χωρίς την ανάγκη του «ήρωα της βραδιάς», που οι παλιοί του θρίαμβοι οπωσδήποτε αναδείκνυαν.
Δεν τα περιμένεις αυτά, τόσο σύντομα, από μια καινούργια ομάδα με νέο προπονητή, νέους παίκτες και -κυρίως- νέο τρόπο παιχνιδιού. Στη «Fernando Buesa Arena» υπήρξαν στιγμές που η διαφορά έφτασε στους 18 πόντους. Απέναντι στην Μπασκόνια, που δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά, αλλά δεν είναι όποια – όποια. Εχει χτιστεί για να φτάσει στο Final-4, το οποίο θα φιλοξενήσει. Οι δυνατότητές της φάνηκαν, χθες, στη μεγάλη αντεπίθεση: όταν πλησίασε τον Ολυμπιακό στους τέσσερις (73-77, στο 38′) και, ένα λεπτό αργότερα, στους τρεις (78-81) πόντους. Εκείνες τις στιγμές, που το γήπεδο είχε αρχίσει να… γέρνει, οι «ερυθρόλευκοι» απέδειξαν ότι δεν ξέχασαν τις παλιές τους αρετές: την ψυχραιμία και τη μαχητικότητα.
Ναι, ο νέος Ολυμπιακός είναι ομάδα του Μπλατ. Ομάδα συνόλου. Αλλά είναι -και θα παραμείνει- κι ομάδα του Σπανούλη. Στο τελευταίο τετράλεπτο ο Βασίλης διαχειρίστηκε την πίεση άψογα, όπως μόνον εκείνος ξέρει. Μοίρασε πάσες – καλάθια, κέρδισε φάουλ, κράτησε μπάλα, μετέδωσε στους συμπαίκτες του την ηρεμία που τον χαρακτηρίζει στα δύσκολα. Με μια απίστευτη «φρεσκάδα», στα 36 του, που δεν ήταν τυχαία. Ο Μπλατ είχε φροντίσει να τον απαλλάξει από την «αγγαρεία» της Χαλκίδας, το περασμένο Σαββατοκύριακο, ενώ χθες έπαιξε για 26 λεπτά. Περισσότερο απ’ όλους (πλην Μιλουτίνοφ), όμως όχι υπερβολικά πολύ. Ο αμερικανο-ισραηλινός κόουτς διαχειρίστηκε τους παίκτες του αριστοτεχνικά: κανείς δεν έπαιξε πάνω από 30 λεπτά, ούτε κάτω από έξι.
Ο Μιλουτίνοφ μοιράστηκε με τον Ράντολφ, της Ρεάλ Μαδρίτης, το βραβείο του MVP της δεύτερης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας. Πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση, κάνοντας ρεκόρ καριέρας (25 πόντοι, 11 ριμπάουντ). Ισως επειδή οι «κατάσκοποι» των Σπερς τον παρακολουθούσαν από τις εξέδρες και ο σέρβος σέντερ θέλησε να τους… κλείσει το μάτι. Αλλά, είναι άδικο γι’ αυτή την ομάδα να μιλάμε για πρόσωπα που πήγαν, ή δεν πήγαν (π.χ. ο Πρίντεζης) καλά. Το «θαύμα» της είναι συλλογικό. Τους 85 πόντους της τους πέτυχαν εννέα διαφορετικοί παίκτες της, δέκα μοίρασαν τουλάχιστον μία ασίστ και εννέα κατέβασαν τουλάχιστον από ένα ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός παίζει ελκυστικό μπάσκετ, μόλις δυο μήνες από τη μέρα που άρχισε να κατασκευάζεται (αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο).
Βρίσκεται, ήδη, στην τετράδα της κορυφής (Ρεάλ, Φενέρ, ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός), έχοντας περάσει από δυο εξαιρετικά δύσκολες έδρες, την ώρα που ο ανταγωνισμός (Παναθηναϊκός, Μπαρτσελόνα, Εφές, Αρμάνι, Μακάμπι, Ζαλγκίρις, Μπασκόνια, Χίμκι) μετρά, ήδη, απώλειες. Οι δυο διαδοχικοί αγώνες στο ΣΕΦ (με την Αρμάνι και τη Μακάμπι), που ακολουθούν, είναι ευκαιρίες για ένα ανέλπιστο βαθμολογικό «μαξιλαράκι». Μα, πάνω απ’ όλα, άλλες δυο νίκες στη σειρά θα καταστήσουν το μπλοκάκι του προπονητή, «ευαγγέλιο».