Το γκολ, λένε, είναι η χαρά του ποδοσφαίρου – και χαρά σ’ όποιον το βάζει. Λένε, ακόμη, ότι σε κάθε αγώνα πρέπει να παίζουν οι πιο φορμαρισμένοι – όχι, απαραιτήτως, οι καλύτεροι. Ολοι οι κανόνες, όμως, έχουν τις εξαιρέσεις τους. Οπως η ίδια η φύση του ποδοσφαίρου έχει τη δική της εξαίρεση: τον Λιονέλ Μέσι.
Σκόρερ της Μπαρτσελόνα, το βράδυ της Κυριακής στο «Βιθέντε Καλντερόν», ήταν ο Ζόρντι Αλμπα και ο Νεϊμάρ. Πολυτιμότερος παίκτης (MVP) του αγώνα αναδείχθηκε ο Αντρές Ινιέστα. Αλλά ο «άνθρωπος του ματς», αυτός που με δυο ενέργειές του χάρισε στην ομάδα του τη χαρά και το Copa del Rey (Κύπελλο Ισπανίας), ήταν ο μικρόσωμος αργεντινός που -εδώ και μερικούς μήνες- πασχίζει να βρει το «μαγικό ραβδί» του. Ο Μέσι του Απριλίου και του Μαϊου, ο οποίος -σύμφωνα με τον κανόνα νούμερο 2- έπρεπε να κάθεται στον πάγκο. Αλίμονο…
Ο Μέσι θα βρίσκεται πάντοτε στην ενδεκάδα, αρκεί να μπορεί να… σταθεί όρθιος στο τερέν. Το γιατί, φάνηκε για πρώτη φορά όταν το αποτέλεσμα ήταν ακόμη στο 0-0. Στο τέλος της κανονικής διάρκειας του αγώνα, όταν οι συμπαίκτες του κέρδισαν φάουλ στα όρια της αντίπαλης περιοχής, στην εμβέλεια των άπιαστων, φαλτσαριστών του εκτελέσεων. Η κερκίδα της Σεβίλλης βουβάθηκε. Κι όταν ο κίνδυνος πέρασε, ένα επιφώνημα ανακούφισης των σεβιγιάνων έφυγε προς τον ουρανό. Διότι ο Μέσι μπορεί να σκοράρει από παντού και με όλους τους τρόπους. Ακόμη κι όταν δεν είναι στα πάνω του. Αλλά, κι όταν δεν σκοράρει, θα δείξει τον δρόμο στους συμπαίκτες του να το κάνουν.
Ο τελικός δεν ήταν «περίπατος» για την Μπαρτσελόνα. Στο 36′ έμεινε με παίκτη λιγότερο (αποβολή Μασεράνο) και στο 57′ έχασε με μυϊκό τραυματισμό τον κορυφαίο της σκόρερ, Λουίς Σουάρες (ο οποίος αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια). Παρόλα αυτά κατάφερε να στείλει το ματς στην παράταση, ελπίζοντας στην κούραση της Σεβίλλης -η οποία πριν από μερικές ημέρες είχε δώσει έναν εξοντωτικό ευρωπαϊκό τελικό (Europa League) απέναντι στη Λίβερπουλ- αλλά και στην ατομική κλάση των δικών της παικτών. Εκεί «μίλησε» ο Μέσι, ο οποίος μοίρασε δύο εκπληκτικές ασίστ στο έξτρα μισάωρο.
Η πρώτη ήταν στο 97′. Ο Ζόρντι Αλμπα υποδέχτηκε την καταπληκτική μπαλιά του αργεντινού και ο ισπανός μπακ πέτυχε το παρθενικό του γκολ φέτος. Ο προηγούμενος παίκτης των καταλανών, που είχε σκοράρει σε επιπλέον 30λεπτο, σε τελικό Κυπέλλου, ήταν ο Λουίς Φίγκο το μακρινό 1997. Η δεύτερη ασίστ του Μέσι, η οποία άνοιξε με απίστευτη απλότητα το μοιραίο ρήγμα στην πολυπρόσωπη άμυνα της Σεβίλλης, είχε αποδέκτη τον Νεϊμάρ που έκανε το 2-0 σχεδόν στην τελευταία φάση του αγώνα. Αν και η αριθμητική ισορροπία είχε αποκατασταθεί στις καθυστερήσεις της κανονικής διάρκειας -με την αποβολή του Μπανέγα, που σταμάτησε αντικανονικά στο όριο της περιοχής τον Νεϊμάρ- η Μπαρτσελόνα πήρε την κούπα πολύ πιο δύσκολα απ’ όσο μαρτυρά το τελικό σκορ.
Ο Μέσι μπορεί να εξαφανίζεται και ως ποδοσφαιριστής. Κι εκεί που τον ψάχνεις μέσα στο τερέν, με ένα άγγιγμα της μπάλας, μια εκτέλεση φάουλ, μια του πάσα -έτσι απλά- να καθορίσει την τύχη του αγώνα
Τον Μέσι τον έχουμε δει, όλα αυτά τα χρόνια, σε πολλές βερσιόν: εξωγήινο -που είναι η βασική του εκδοχή- απλώς υπέροχο, αλλά και κουρασμένο και μέτριο. Αυτή τη σεζόν είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Αρχισε άσχημα και στο ισπανικό πρωτάθλημα βρήκε δίχτυα μόνο σε δύο από τις έξι πρώτες αγωνιστικές. Περί τα τέλη Σεπτεμβρίου τον χτύπησε η ατυχία. Η κάκωση στο γόνατο τον άφησε εκτός μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου. Εκτοτε, σταδιακά, άρχισε να βρίσκει τον εαυτό του. Αλλά το μεγάλο «μπαμ» το έκανε με το που μπήκε το 2016. Μετά το χατ-τρικ κόντρα στη Γρανάδα (στις 9 Ιανουαρίου) δεν σκόραρε μόνο σε δυο ματς, στα 11 που ακολούθησαν για τη La Liga.
Επειτα έζησε -παρέα με την Μπαρτσελόνα- το μεγαλύτερο μπλακ-άουτ της καριέρας του. Από τις 16 Μαρτίου (το ματς με την Αρσεναλ) συμπλήρωσε 515 αγωνιστικά λεπτά χωρίς να βρει δίχτυα, δίχως να σταυρώσει ούτε πάσα. Μέχρι το τέλος της σεζόν, ο Μέσι ποτέ δεν κατάφερε να επανέλθει πλήρως. Απλώς συνήλθε κάπως -όπως ολόκληρη η ομάδα- στα έξι παιχνίδια που έκριναν τους δυο εγχώριους τίτλους, μετά τις 17 Απριλίου. Με ένα σερί «5×5» (και πρωταγωνιστή τον Σουάρες) κατέκτησε το Πρωτάθλημα προλαβαίνοντας «στο τσακ» τη Ρεάλ, και την Κυριακή πήρε και το Κύπελλο. Ηταν μόλις η τρίτη φορά (το 1952-1953 η προηγούμενη) στο ισπανικό ποδόσφαιρο, που μια ομάδα πανηγύρισε το νταμπλ για δεύτερη διαδοχική σεζόν.
Αλλά, πέρα από το ντεφορμάρισμά του, ο Μέσι φαίνεται να έχει αλλάξει. Το αλλοτινό «ψευτο-εννιάρι» είναι, πλέον, «κρυφό δεκάρι». Ο αργεντινός γυρίζει πίσω, παίρνει την μπάλα για να οργανώσει το παιχνίδι, δεν διστάζει καν να μαρκάρει. Εχει δίπλα του τα άλλα δυο «πρώτα βιολιά» (τον Σουάρες και τον Νεϊμάρ), παίζει πιο ομαδικά, είναι πιο διορατικός -στην εξέλιξη των φάσεων- από ποτέ. Μπορεί, στο εξής, να κάνει τα… μαγικά του με πολύ λιγότερο «θόρυβο». Πράγμα που θα ταίριαζε και με το ντροπαλό προφίλ ενός ανθρώπου που απεχθάνεται κάθε είδους επίδειξη.
Είναι να απορεί κανείς, ακόμη και το πώς επέτρεψε στην όμορφη σύζυγό του, Αντονέλα Ροκούτσο, να του δώσει το… πριμ της για την κατάκτηση του Κυπέλλου, δημοσίως, μπροστά στους θεατές, τις τηλεοπτικές κάμερες και τα φλας των φωτογράφων: ένα καυτό φιλί μέσα στον αγωνιστικό χώρο του «Βιθέντε Καλντερόν».
Για ένα ζευγάρι νέων παιδιών, που πέρυσι είχαν οικογενειακό εισόδημα 74 εκατομμυρίων ευρώ, ο Λιονέλ και η Αντονέλα -που μεγάλωσαν μαζί από μικρά στην Αργεντινή- ζουν υπερβολικά ήσυχα στη Βαρκελώνη. Μόνο η Maserati GranTurismo MC Stradale -αξίας 200.000 ευρώ- που οδηγεί ο Μέσι, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «πρόκληση». Διότι, κατά τα άλλα, μένουν σε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων έξω από την πόλη – και το πιο… ακριβό χόμπι του σταρ των γηπέδων είναι να συντηρεί το πατρικό του σπίτι στην Αργεντινή, στο οποίο δεν ζει κανείς πια.
Ακριβώς όπως είναι «αόρατος» ως βαθύπλουτος, ο Μέσι μπορεί να εξαφανίζεται και ως ποδοσφαιριστής. Κι εκεί που τον ψάχνεις μέσα στο τερέν, με ένα άγγιγμα της μπάλας, μια εκτέλεση φάουλ, μια του πάσα -έτσι απλά- να καθορίσει την τύχη του αγώνα. Το έχουν αυτό οι μάγοι…