Το μεγαλύτερο γήπεδο του Κατάρ, χωρητικότητας 88.000 θεατών, ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο τα sold-out παιχνίδια σπανίζουν και, ασφαλώς, όλος αυτός ο κόσμος που το βράδυ της Δευτέρας συγκεντρώθηκε στο «Λουσαΐλ», δεν πήγε για να παρακολουθήσει μια αναμέτρηση Πορτογαλίας – Ουρουγουάης για τη 2η αγωνιστική των ομίλων. Εύκολα μπορούσε να το αντιληφθεί κανείς, παρατηρώντας την ανθρωπογεωγραφία της εξέδρας. Οι Πορτογάλοι δεν ήταν πολλοί. Οι Ουρουγουανοί, ακόμη λιγότεροι. Στη μεγάλη τους πλειονότητα, οι φίλαθλοι -άνδρες, γυναίκες και παιδιά- ήταν «φαν» του Κριστιάνο Ρονάλντο, διαφόρων εθνικοτήτων. Τις φανέλες με το όνομά του φορούσαν, εκείνον αποθέωσαν όταν οι ομάδες εμφανίστηκαν στο χορτάρι. Οι περισσότεροι, μάλιστα, θα τον απολάμβαναν από κοντά για πρώτη φορά.
Στη φάση του 54’ η τύχη του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ο «CR7» πανηγύρισε τόσο έξαλλα το γκολ του συμπαίκτη του, Μπρούνο Φερνάντες, επειδή στ’ αλήθεια νόμιζε πως ήταν δικό του, ή γιατί αυτό ήθελε να πιστέψουν, διαιτητές και θεατές. Ενα είναι βέβαιο: ότι ο πορτογάλος σούπερ-σταρ δεν συνηθίζει να είναι τόσο εκδηλωτικός, όταν σκόρερ δεν είναι ο ίδιος.
Υστερα από 7 ολόκληρα λεπτά μελέτης των ριπλέι η στατιστική υπηρεσία της FIFA πίστωσε το τέρμα με το οποίο η εθνική Πορτογαλίας άνοιξε το σκορ, στον πρώην συμπαίκτη του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
(Στο παρακάτω βίντεο ο Ρονάλντο αρχικά πανηγυρίζει γιατί κάποιος τον ενημερώσει ότι το γκολ πιστώθηκε σε αυτόν. Δευτερόλεπτα αργότερα όμως ο ίδιος βλέπει στα μάτριξ του γηπέδου ότι το γκολ κατακυρώθηκε στον Φερνάντες και αντιδρά)
Τα τηλεοπτικά πλάνα δεν τον δικαίωναν, όμως ο Ρονάλντο δεν μπορούσε να το χωνέψει. Μετά τη λήξη του αγώνα ο τηλεοπτικός φακός τον συνέλαβε να προσπαθεί με νοήματα να πείσει τους διαιτητές ότι είχε ακουμπήσει την μπάλα με το κεφάλι, προτού αυτή καταλήξει στα δίχτυα του ουρουγουανού γκολκίπερ. Εκείνοι τον κοίταζαν με συμπάθεια, αλλά και απορία. Ετσι κι αλλιώς, δεν ήταν στο χέρι τους να αλλάξουν την απόφαση της FIFA. Αλλά και τι σημασία είχε; Η Πορτογαλία είχε νικήσει και είχε εξασφαλίσει την πρόκριση στους «16» (μαζί με τη Γαλλία και τη Βραζιλία).
Ο Κριστιάνο γκρίνιαζε, ενώ όλα τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του γιόρταζαν τη νίκη – πρόκριση. Αυτή η συμπεριφορά δεν τον τιμούσε, όμως εκείνος δεν ήταν σε θέση να το αντιληφθεί. Το ήθελε πολύ αυτό το γκολ. Το είχε ανάγκη ο περιλάλητος εγωισμός του. Ιδίως αυτή την εποχή, που η ποδοσφαιρική του αυθεντία αμφισβητείται όσο ποτέ, και τα μεγάλα ευρωπαϊκά club δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Φιλοδοξούσε να βάλει την υπογραφή του σε αυτή την επιτυχία της Πορτογαλίας, όμως είδε τον άσπονδο φίλο του, Φερνάντες, να του παίρνει τη δόξα. Στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων ο 28χρονος μεσοεπιθετικός σκόραρε και το 2-0, με ένα πέναλτι που θα εκτελούσε εκείνος αν, στο μεταξύ, ο προπονητής του δεν τον είχε αποσύρει από το παιχνίδι.
Συνέχισε να ψάχνει το δίκιο του για πολλή ώρα ακόμη. Από τα αποδυτήρια της ομάδας του έστειλε μήνυμα στον Πιρς Μόργκαν (τον δημοσιογράφο στον οποίο προ ημερών παραχώρησε τη συνέντευξη που έγινε η αφορμή για τη λύση της συνεργασίας του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), ότι βρήκε την μπάλα με το κεφάλι του και το γκολ είναι δικό του). Το αποκάλυψε ο ελληνικής καταγωγής τηλεσχολιαστής του Fox, Αλέξι Λάλας. «Ποιος ξέρει;», αναρωτήθηκε on air. Αλλά σήμερα ξέρουμε, χάρη στον αισθητήρα που είναι τοποθετημένος μέσα στην μπάλα. Οπως ανακοίνωσε η Adidas, αποδείχθηκε πως ο Ρονάλντο δεν ήρθε σε επαφή με την μπάλα, στη σέντρα του συμπαίκτη του.
Πριν από δυο τρία χρόνια δεν θα το έκανε τόσο μεγάλο ζήτημα. Θα χαιρόταν τη νίκη της ομάδας του, όπως όλοι οι υπόλοιποι. Βλέποντας, όμως, τον ήλιο του να δύει, δυσκολεύεται να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα. Πλέον, το παγκόσμιο ποδόσφαιρο έχει καινούργιους πρωταγωνιστές, 10 και 15 χρόνια νεώτερους. Οπως τον Κιλιάν Εμπαπέ, ο οποίος με τα δυο του γκολ στο ματς της Γαλλίας με τη Δανία έφτασε τα 7 στα Παγκόσμια Κύπελλα, πριν γίνει 24 ετών. Μόνον αυτός, μετά τον Πελέ.
Ο Κριστιάνο δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω. Οφείλει, όμως, στον εαυτό του να υπερασπιστεί τον σεβασμό που απολαμβάνει για τα μυθικά του κατορθώματα στα γήπεδα.