Πέρασε τη νύχτα της Δευτέρας στο κρατητήριο, προτού οδηγηθεί σήμερα (Τρίτη) στον εισαγγελέα για να του απαγγελθούν κατηγορίες (για απάτη και κακοδιαχείριση) και να αφεθεί ελεύθερος μέχρι τη δίκη του. Δίπλα του ήταν και ο Τζάουμε Μασφερέρ, ένας από τους «λακέδες» του, που είχε δεχτεί να επωμισθεί την ευθύνη για το σκάνδαλο «Barçagate», προκειμένου ο Τζουζέπ Μαρία Μπαρτομέου να μη χάσει την προεδρική του καρέκλα. Απολύθηκε αδιαμαρτύρητα από τη θέση του συμβούλου διοίκησης της Μπαρτσελόνα, γνωρίζοντας πως όποιος παρέμενε πιστός στον «μεγάλο», δεν έβγαινε χαμένος. Κάποιον τρόπο θα έβρισκε εκείνος, για να τον ανταμείψει για τις υπηρεσίες του.

Το μόνο που δεν ζύγισε σωστά ο Μασφερέρ, ήταν οτι οι μέρες του 58χρονου επιχειρηματία στην προεδρία του καταλανικού συλλόγου, τελείωναν. Κάτι που, αντιθέτως, αντιλήφθηκε εγκαίρως ο Εμιλι Ρουσό, τον οποίο ο Μπαρτομέου προόριζε για διάδοχό του. Ο ίδιος δεν μπορούσε να επανεκλεγεί στην προεδρία της Μπαρτσελόνα -το καταστατικό του συλλόγου απαγορεύει τρίτη διαδοχική θητεία-, οπότε σχεδίαζε να παραδώσει την καρέκλα του, το 2021, σε κάποιον «δικό του» άνθρωπο. Για να μην παρασυρθεί από τον μέντορά του στον γκρεμό, ο πρώην αντιπρόεδρος του club παραιτήθηκε σχεδόν έξι μήνες πριν «πέσει» ο Μπαρτομέου, κι έγινε ο πιο φανατικός κατήγορός του. Κατήγγειλε φαινόμενα διαφθοράς, ξέπλυμα μαύρου χρήματος και μίζες.

Η κατηγορία οτι ο Μπαρτομέου πλήρωνε την εταιρεία «I3 Ventures», η οποία διαχειριζόταν πλαστούς λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να κατασυκοφαντεί «αστέρες» της ομάδας (όπως ο Μέσι και ο Πικέ), πρώην θρύλους του συλλόγου (όπως ο Τσάβι και ο Πουγιόλ) και αντίπαλους παράγοντες (όπως ο Λαπόρτ, ο Φοντ και ο Μπενεντίκο), που οδήγησε στη σύλληψή του, είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Ακόμη και το ίδιο το Barçagate είναι (και) οικονομικό σκάνδαλο, σύμφωνα με τον Ρουσό. Διότι «όταν πληρώνεις ένα εκατομμύριο ευρώ για κάτι που κοστίζει εκατό χιλιάδες, κάτι δεν πάει καλά».

Είναι πολύ πιθανό, ο Μπαρτομέου να έχει την τύχη δύο άλλων πρώην προέδρων της Μπαρτσελόνα, που καταδικάστηκαν σε φυλάκιση: του Νούνιες (για φοροδιαφυγή) και του Ροσέλ (για ξέπλυμα χρήματος). Με μια σημαντική διαφορά: ο Νούνιες και ο Ροσέλ «αμάρτησαν» για το μεγαλείο του συλλόγου που υπηρετούσαν, ενώ ο Μπαρτομέου, για να γίνει και να παραμείνει ο «κυρίαρχος του παιχνιδιού», και να κάνει το club… τσιφλίκι του. Προκειμένου να τα καταφέρει, δεν δίστασε να παρανομήσει, αλλά και να παραβεί όλες τις αρχές και τις αξίες που έκαναν την «Μπάρτσα» ξεχωριστή, μέσα κι έξω από τα γήπεδα.

Η προεδρική του θητεία άρχισε τον Ιανουάριο του 2014. Την ίδια χρονιά η FIFA τιμώρησε την Μπαρτσελόνα με απαγόρευση μεταγραφών για παρατυπίες στη μετακίνηση και την εγγραφή στις ακαδημίες της, ανηλίκων κάτω των 18 ετών. Περίπου τις ίδιες μέρες τα μέλη του συλλόγου εξουσιοδότησαν τη διοίκηση Μπαρτομέου να θέσει σε εφαρμογή το «Espai Barca», ένα τεράστιο πρότζεκτ 600 εκατομμυρίων ευρώ που περιελάμβανε την ανακατασκευή του «Καμπ Νου». Επτά χρόνια μετά, μόνο τα έργα στο γήπεδο της δεύτερης ομάδας έχουν ολοκληρωθεί.

Το 2015 η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το «τρεμπλ», χάρη στην «αγία τριάδα» (Μέσι – Σουάρες – Νεϊμάρ) που ήταν έργο του προκατόχου του, Σάντρο Ροσέλ. Για να σιγουρέψει την επανεκλογή του ο Μπαρτομέου σκέφτηκε να εκμεταλλευθεί την ευφορία που επικρατούσε στον σύλλογο, και προκήρυξε εκλογές για το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, αντί για το 2016 που ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθούν. Ο ίδιος ξανάγινε πρόεδρος, όμως έκτοτε η Μπαρτσελόνα δεν πλησίασε, καν, το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η δεύτερη θητεία του υπήρξε ένα ρεσιτάλ αυταρχισμού, αδιαφάνειας, άθλιων μεθοδεύσεων και «εγκληματικών» επιλογών. Γέμισε το οργανόγραμμα του συλλόγου με «αχυράνθρωπους» που δεν τολμούσαν να του φέρουν αντίρρηση, απομακρύνοντας από διάφορα καίρια πόστα προσωπικότητες – παλιές δόξες του συλλόγου. Υποβάθμισε τις περίφημες ακαδημίες του. Δαπάνησε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε μεταγραφές, που στην πλειονότητά τους αποδείχτηκαν αποτυχημένες. Εδιωξε με απαίσιο τρόπο, ποδοσφαιριστές που είχαν προσφέρει πολλά κι άξιζαν τον σεβασμό, όπως ο Λουίς Σουάρες. Και με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του «ξενέρωσε» τον Λιονέλ Μέσι.

Στις 17 Φεβρουαρίου 2020 ξέσπασε το «Barçagate». Στο επόμενο παιχνίδι της ομάδας στο «Καμπ Νου», μια διόλου αμελητέα μερίδα των θεατών ανέμιζε λευκά μαντήλια, απαιτώντας την παραίτησή του. Ηταν η αρχή του τέλους. Επειτα από την πρόταση μομφής που κατατέθηκε εναντίον του, συγκεντρώνοντας τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών από τα μέλη του συλλόγου, παραιτήθηκε (στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου) για να μη γίνει ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της Μπαρτσελόνα που θα έχανε τη θέση του με την ταπεινωτική διαδικασία του δημοψηφίσματος. Αφησε πίσω του αγωνιστική και ηθική παρακμή, υποψίες σκανδάλων και «μαύρες τρύπες». Οπως ενημέρωσε, επισήμως, ο αντιπρόεδρος και υπεύθυνος για τα οικονομικά, Τζόρντι Μόις, το χρέος του club «αγγίζει» το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Ο «θυρωρός», όπως τον αποκαλούσαν οι εχθροί του, κατέληξε να γίνει ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα στη Βαρκελώνη. Οι οπαδοί της «Μπάρτσα» τον έχουν, ήδη, καταδικάσει: τον θεωρούν ως τον πιο αποτυχημένο πρόεδρο της σύγχρονης ιστορίας της. Τώρα είναι η σειρά της Δικαιοσύνης να αποφανθεί για τα φημολογούμενα ποινικά του «φάουλ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News