Ηταν ένα από τα πιο δυνατά και συναρπαστικά love stories της δεκαετίας του ’60. Το ταλέντο του Λέοναρντ Κόεν ήταν αυταπόδεικτο, με αυτό γεννήθηκε. Οπως όμως αναφέρει δημοσίευμα του Guardian, ήταν η γνωριμία του με τη μούσα του, Μαριάν Ιλέν, που έκανε το άστρο του να λάμψει και τη μουσική του ιδιοφυΐα να αναδειχθεί. Ο Κόεν (1934-2016) έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς του εικοστού αιώνα.
Η γνωριμία τους έγινε στην Υδρα το 1960. Εκείνος ήταν ακόμη ένας άγουρος ποιητής που προσπαθούσε να ωριμάσει. Η Ιλέν έγινε η μούσα του, η πηγή έμπνευσης για ένα από τα πιο εμβληματικά του τραγούδια, το «So long, Marianne», και πολλών ακόμη, μεταξύ των οποίων, τo «Bird on the wire», ενώ ταυτόχρονα τον ενέπνεε να βρίσκει το θάρρος ώστε να τραγουδά μπροστά σε κόσμο.
Τον Ιούνιο πρόκειται, λοιπόν, να δημοπρατηθούν από τον οίκο Chiristie’s 50 ερωτικά γράμματα του Κόεν στην Ιλέν, τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουν δημοσιευθεί ποτέ. Η δημοπρασία θα πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη υπό τον τίτλο «Write me and tell me your heart: Leonard Cohen’s Letters to Marianne».
Με σφραγίδες ταχυδρομείου από τη Υδρα, το Μόντρεαλ, τη Νέα Υόρκη και την Αβάνα, «αυτά τα ποιητικά γράμματα αναβλύζουν ταυτόχρονα βιογραφικές λεπτομέρειες και ατόφιο συναίσθημα» αναφέρει χαρακτηριστικά ο οίκος Christie’s.
Μεταξύ άλλων λοιπόν, περιλαμβάνεται και ένα γράμμα που της έστειλε από το Τελ Αβίβ τον Σεπτέμβριο του 1960, στην αρχή της σχέσης τους και στο οποίο της γράφει: «Είναι δύσκολο να σου γράψω. Η παραλία είναι γεμάτη κόσμο, έχει πολλή φασαρία, και εσύ είσαι τόσο μέσα στην καρδιά μου, που είναι πολύ δύσκολο να βγάλω κάτι στο χαρτί». Το συγκεκριμένο γράμμα, αναμένεται να φθάσει την τιμή των 9.000 δολαρίων.
Στη δημοπρασία περιλαμβάνονται και κάποια συνοδευτικά αντικείμενα ξεχωριστής σημασίας στη ζωή του καλλιτέχνη, όπως ένα ραγισμένο κουδουνάκι από μπρούντζο που το ζευγάρι είχε στο σπίτι του στην Υδρα και όπως είναι γνωστό, ο Κόεν χρησιμοποίησε και ηχογράφησε τον ήχο του στο καθηλωτικό τραγούδι του «Anthem» του 1992.
Σε ένα άλλο γράμμα που της έστειλε από τη Νέα Υόρκη τον Φεβρουάριο του 1967, της γράφει για τις πρώτες του εμπειρίες μπροστά σε μεγάλο κοινό: «Οποιος τραγουδιστής ξέρεις, ήταν εκεί, και έπαιζε ζωντανά. Η Τζούντι Κόλινς με προανήγγειλε στο κοινό, ήταν περισσότερα από 3.000 άτομα και έμοιαζαν να ξέρουν ποιος είμαι, κυρίως λόγω του τραγουδιού “Suzanne”».
Οσο για τις πιο προσωπικές του εξομολογήσεις, της γράφει ότι σκέφτεται πάντα την ίδια και την ομορφιά της: «Τι να πω; Εχεις μπει βαθιά μέσα μου. Μου έρχεται να τραγουδήσω κάθε φορά που σκέφτομαι όλα τα έργα της αγάπης μας».
Και από το Μόντρεαλ, οι γραπτές εκδηλώσεις του έρωτά του ήταν ασυναγώνιστες: «Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι μία συγκεκριμένη νύχτα, όταν περπατούσαμε στη Rue des Ecoles. Εβαλες το πρόσωπό σου στον ώμο μου, με κράτησες σφιχτά, έκλεισες τα μάτια και με άφησες να βλέπω εγώ και για τους δυο μας. Δεν έχω ξανασυγκινηθεί τόσο από μία πράξη τέτοιας εμπιστοσύνης».
Αυτή η σκηνή, αργότερα μετατράπηκε σε στίχους στο «So Long, Marianne»: «You held on to me like I was a crucifix / As we went kneeling through the dark».
Στο δεύτερο άλμπουμ του, «Songs from a room», έχει και μία φωτογραφία της Μαριάν, τυλιγμένης με μία λευκή πετσέτα, στο σπίτι τους στην Υδρα. Οταν έφυγαν από το αγαπημένο τους ελληνικό νησί, έζησαν για λίγο μαζί στο Μόντρεαλ, όμως ο έρωτάς τους άρχισε να φθίνει, με τον Κοέν να παρασύρεται στις αγκαλιές άλλων γυναικών, συμπεριλαμβανομένων σταρ της εποχής, όπως η Τζόνι Μίτσελ και η Τζάνις Τζόπλιν.
Το 1970, όταν σύστησε στο βρετανικό κοινό το τραγούδι που είχε γράψει για τη Μαριάν σαν επίλογο και ανασκόπηση της σχέσης τους, το συνόδευσε με τα παρακάτω λόγια: «Αυτό το τραγούδι το έγραψα για τη Μαριάν. Ελπίζω να είναι εδώ. Ισως να είναι εδώ. Μαριάν…»
Η Μαριάν πέθανε στις 28 Ιουλίου 2016 στη γενέτειρά της Νορβηγία και εκείνος, λίγους μήνες αργότερα, στις 7 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου. Λίγο προτού εκείνη πεθάνει, σε ηλικία 81 ετών, εκείνος την αναζητούσε επίμονα. Της έγραψε, λίγο προτού τη χάσει οριστικά από τη ζωή του: «Λοιπόν Μαριάν, φθάσαμε σε αυτό το σημείο που είμαστε στ’ αλήθεια τόσο γέροι και τα σώματά μας διαλύονται και πιστεύω ότι θα σε ακολουθήσω πολύ σύντομα. Να ξέρεις ότι είμαι τόσο κοντά σου, βρίσκομαι από πίσω σου, και αν απλώσεις το χέρι σου, πιστεύω ότι θα με φτάσεις».
Και συνεχίζοντας την ανατριχιαστική τελευταία ερωτική του εξομολόγηση: «Και να ξέρεις ότι πάντα σε αγαπούσα για την ομορφιά και τη σοφία σου, αλλά δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο για αυτό, γιατί τα ξέρεις ήδη. Αλλά τώρα, θέλω απλά να σου ευχηθώ να έχεις καλό ταξίδι. Αντίο παλιά μου φίλη. Με ατέρμονη αγάπη, θα σε δω στο τέλος του δρόμου».
Ο Κοέν κράτησε τον λόγο που έδωσε στην παλιά του αγαπημένη. Την ακολούθησε τέσσερις μήνες αργότερα, σε ηλικία 82 ετών. Ισως να περπάτησαν αγκαλιασμένοι «στο τέλος του δρόμου», με εκείνη να του δείχνει για μια τελευταία φορά τυφλή εμπιστοσύνη, γέρνοντας στον ώμο του, και κλείνοντας τα μάτια της.